پایگاه خبری فوتبالی - شکست سنگین ایتالیا مقابل نروژ موجی از نگرانی را در فوتبال این کشور ایجاد کرده و بار دیگر مسائلی را آشکار کرده که سال‌ها زیر لایه‌ای از توجیهات پنهان مانده بود.
به گزارش فوتبالی ، دومین شکست دردناک طی کمتر از یک سال، نشانه‌ای واضح است از اینکه آتزوری دیگر آن تیم قدرتمندی نیست که اروپا از آن حساب می‌برد. تیمی که ظاهری آراسته و چند استعداد جوان دارد، اما در عمق، با مشکلات ساختاری، افت بدنی و کمبود خلاقیت دست‌وپنجه نرم می‌کند.
نمایش ضعیف ابتدای بازی نشان داد که ایتالیا حتی ممکن است در پلی‌آف ماه مارس مقابل هر حریفی فرو بریزد. اگر نروژی‌ها در نیمه نخست با جدیت بیشتری بازی می‌کردند، احتمال داشت اختلاف گل بسیار سنگین‌تر شود. واقعیت این است که چندین تیم حاضر در پلی‌آف توان آسیب‌زدن به آتزوری را دارند و این شرایط نیازمند پذیرش صادقانه ضعف‌هاست، نه ساختن قصه‌هایی درباره شانس یا داوری یا ساختار رقابت‌ها.
ایتالیا نه بدشانس بوده، نه قربانی شرایط. مشکل اصلی، قرار گرفتن در سطحی متوسط از نظر کیفیت، توان بدنی و انگیزه است؛ جایگاهی پایین‌تر از رقبای اسکاندیناویایی و حتی برخی تیم‌های کمتر مطرح. نیمه‌ای که گتوزو از آن به‌عنوان نقطه امیدوارکننده یاد کرد، در واقع تنها تصویری بود که با کمی فشار از سوی حریف فرو می‌ریزد.
پس از بازی نسبتاً بی‌اهمیت مقابل مولداوی، به‌جای آنکه نشانه‌ای از قدرت دیده شود، باز هم نشانی از بی‌تمرکزی و لغزش دیده شد. گروه مقدماتی که از ضعیف‌ترین‌ها بود، تنها به لطف ناتوانی رقبا پشت سر گذاشته شد. حالا صحبت از «قرعه بد» بی‌معناست؛ این خود ایتالیا بود که با ناکامی در برابر آلمان، مسیر دشوارتر را رقم زد.
پیام روشن است: زمان کنار گذاشتن بهانه‌ها فرا رسیده. فوتبال ایتالیا بیش از هر چیز به واقع‌بینی نیاز دارد. در غیر این صورت، ماه مارس می‌تواند یادآور کابوس‌های تکراری باشد؛ ضربه‌ای دیگر به اعتبار فوتبالی که زمانی از بزرگان جهان بود.
