پایگاه خبری فوتبالی - فوتبال ملی این روزها تحت فشار تقویم سنگین و تورنمنت‌های بی‌پایان قرار گرفته و به نظر می‌رسد فرسوده شده است.
به گزارش فوتبالی ، تصمیم فیفا برای ۴۸ تیمی کردن جام جهانی وضعیت را پیچیده‌تر کرده و بحث درباره بحران فوتبال ملی را جدی‌تر کرده است.
نمونه بارز این مسئله، صعود نروژ به جام جهانی است. تیمی که با حضور هالند و اودگارد و نمایش‌هایی درخشان، از جمله پیروزی تاریخی مقابل ایتالیا در سن‌سیرو، برای اولین بار پس از ۱۹۹۸ به جام جهانی راه یافت. اما همین موفقیت هم نکته تلخی را نشان می‌دهد: وقتی تورنمنت‌های بزرگ در کار نیستند، فوتبال ملی تبدیل به پس‌زمینه‌ای کم‌اهمیت شده است.
امروزه بیشتر قدرت‌های فوتبال با صرفه‌جویی بازی می‌کنند و بازیکنان ستاره اغلب مصدوم می‌شوند یا ترجیح می‌دهند با پایان فیفا دی‌ها به باشگاه‌ها بازگردند. مشکل اصلی، تورم مسابقات ملی است؛ تقویم پر از انتخابی جام جهانی، انتخابی یورو، لیگ ملت‌ها و بازی‌های دوستانه شده است و لحظات مهم کمتر ارزشمند جلوه می‌کنند.
نتیجه چیست؟ تیم‌های بزرگ تقریباً بدون چالش جدی به جام جهانی صعود می‌کنند و در آمریکای جنوبی هم حذف شدن تقریباً غیرممکن است. علاوه بر این، جام جهانی ۴۸ تیمی باعث طولانی‌تر شدن مرحله گروهی و کاهش کیفیت بازی‌ها می‌شود.
بازیکنان و هواداران تحت فشار، فوتبال ملی را بار اضافه می‌بینند. تنها راه نجات، کاهش فشردگی تقویم و افزایش کیفیت مسابقات است. فوتبال ملی باید دوباره کمیاب شود تا هر بازی ارزش واقعی خود را داشته باشد و بازیکنان با انگیزه و افتخار به میدان بروند، نه از سر اجبار.
