پایگاه خبری فوتبالی- رئال مادرید در هفته‌های اخیر وارد فاز پیچیده‌ای شده که بسیاری از هواداران و کارشناسان را متعجب کرده است.
به گزارش فوتبالی، ژابی آلونسو که با سیستم ابتدایی ۴-۴-۲ با سیستم بازی سیال و تبدیل در حمله به ۳-۲-۵ توانسته بود صدر لالیگا را با اختلاف چهار امتیاز تثبیت کند، به‌طور ناگهانی تصمیم به تغییر ساختار و استفاده از ۳-۴-۲-۱ گرفت؛ تصمیمی که نه‌تنها روند صعودی تیم را متوقف کرد، بلکه باعث شد اختلاف امتیاز با بارسلونا از بین برود. این تغییر، پرسش بزرگی را در مادرید ایجاد کرده است؛ چرا ژابی آلونسو، با وجود موفقیت سیستم قبلی، چنین تصمیمی گرفت؟
برخی تحلیلگران معتقدند که این تغییر می‌تواند نوعی تاکتیک مدیریتی باشد؛ تلاشی برای آرام کردن بازیکنانی که از نقش یا زمان بازی خود ناراضی بوده‌اند. سیستم سه‌مدافعه فضای بیشتری برای وینبک‌ها، مدافعان میانی مازاد، و برخی هافبک‌های کم‌استفاده ایجاد می‌کند. اما گروهی دیگر اعتقاد دارند که این تغییر کاملاً تاکتیکی بوده و ژابی تلاش کرده انعطاف‌پذیری بیشتری در فاز ضدحملات و کنترل عرض زمین به‌وجود آورد؛ هرچند نتیجه آن مطلوب نبود.
اما مهم‌ترین نقطه حساس، بازگشت جود بلینگهام است. با آمدن دوباره او، آزادی عمل آردا گولر در مناطق بین‌خطوط کم شد؛ در حالی که قبل از بازگشت بلینگام، زوج گولر امباپه پربازده‌ترین همکاری هجومی تیم بود و بیشترین موقعیت و گل را خلق می‌کرد. این تداخل پست و نقش، موضوعی است که تیم آنالیز آلونسو باید فوری حل کند؛ زیرا حضور هم‌زمان دو ستاره در پست مشابه، تعادل هجومی را برهم زده است.
از سوی دیگر، ژابی اکنون با رختکنی که نشانه‌هایی از نارضایتی، کم‌تحرکی و اعتمادبه‌نفس افراطی در آن دیده می‌شود، مواجه است. مدیریت چنین فضایی بدون حمایت کامل نتایج، برای هر مربی حتی ژابی آلونسو هم چالشی سخت خواهد بود.
اگر آلونسو نتواند سیستم مناسب برای کنار هم قرار دادن بلینگام، گولر و امباپه پیدا کند، بحران فعلی می‌تواند تنها آغاز ماجرا در مادرید باشد.
رئال مادرید 
