پایگاه خبری فوتبالی- نیمار جونیور، ستاره‌ای که فوتبال جهان همیشه میان دو احساس درباره‌اش گیر کرده؛ نابغه‌ای بی‌بدیل در زمین و در عین حال بدشانس‌ترین استعداد نسل خودش بیرون از زمین.
به گزارش فوتبالی، وقتی آمار شگفت‌انگیز 1530 روز مصدومیت و 269 بازی از دست‌رفته را کنار کیفیت فوتبالی او می‌گذاریم، تصویر کاملاً واضح می‌شود: فوتبال از یک افسانهٔ کامل محروم شد.
با این حال، حتی در همین مسیر پر از توقف و درد، کارنامه‌ی نیمار حیرت‌انگیز است؛ او در 744 بازی، موفق به زدن 446 گل و ثبت 285 پاس گل شده؛ یعنی تأثیر مستقیم روی 731 گل. چنین عددی او را در رده‌ی خاص‌ترین بازیکنان قرن قرار می‌دهد؛ بازیکنی که هر 68 دقیقه روی یک گل تأثیر داشته است. این عملکرد را باید در کنار 30 جام قهرمانی قرار داد که شامل لیگ قهرمانان، لالیگا، لیگ ۱، کوپا لیبرتادورس و قهرمانی‌های متعدد داخلی است.
اما جذاب‌ترین بخش ماجرا «اگر»هایی است که کنار نام او قرار می‌گیرد؛ اگر آن مصدومیت‌های سریالی نبود، اگر استخوان متاتارس بارها و بارها نمی‌شکست، اگر در بدترین لحظه‌ها پاره‌نمی‌شد، اگر جام جهانی ۲۰۱۴ را کامل بازی می‌کرد یا فصل‌های سرنوشت‌ساز پاریس را از دست نمی‌داد… شاید امروز نیمار نه فقط یک سوپراستار، بلکه مدعی جدی بهترین بازیکن نسل بود.
نیمار بازیکنی بود که همیشه برای فوتبال زیبا بازی کرد؛ دریبل، رقص، تکنیک، پاس‌های خلاقانه و او همان شاهزاده فوتبال بود؛ کسی که قرار بود پس از مسی و رونالدو تاج را بر سر بگذارد. اما فوتبال، بی‌رحم‌تر از آن بود که اجازه دهد رؤیا کامل شود.
با تمام این‌ها، میراث نیمار تنها با جام و عدد تعریف نمی‌شود. او یکی از تماشایی‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ است؛ بازیکنی که وقتی توپ زیر پایش بود، همه می‌دانستند اتفاقی غیرعادی در راه است.
بارسلونا 
