پایگاه خبری فوتبالی - اهدای جایزه «دِ بست» به عثمان دمبله، از زاویه رسانهای و هیجانی، شاید بدترین تصمیمی بود که فیفا میتوانست بگیرد.
به گزارش فوتبالی ، تجربه سالهای اخیر نشان داده تکرار برنده توپ طلا در جایزه فیفا، نهتنها جذابیتی ایجاد نمیکند، بلکه کل فضای بحث و رقابت را از بین میبرد؛ اتفاقی که دقیقاً امسال رخ داد.
سال گذشته یک سناریوی ایدهآل شکل گرفت. توپ طلا به رودری رسید و جایزه The Best نصیب وینیسیوس شد. همین دوگانگی، فوتبال را وارد یک مناظره واقعی کرد. رسانهها، هواداران و حتی باشگاهها درگیر بحث شدند و توجه جهانی به هر دو مراسم به اوج رسید. تصمیم فیفا در آن مقطع هوشمندانه بود؛ دو برنده متفاوت، دو روایت متفاوت و هیجانی که هفتهها ادامه داشت.
اما امسال فیفا همهچیز را سادهترین و در عین حال اشتباهترین شکل ممکن پیش برد. دمبله فصل فوقالعادهای داشت و شایستگیاش قابل انکار نیست، اما تنها گزینه موجود هم نبود. بازیکنانی مثل ویتینیا، رافینیا، پدری یا محمد صلاح هر کدام پروندهای جدی برای این جایزه داشتند. تفاوت امسال با سال قبل در همین نکته بود: تعدد مدعیان. فضایی آماده برای یک تصمیم بحثبرانگیز.
فیفا اما با تکرار انتخاب توپ طلا، عملاً هرگونه واکنش را خنثی کرد. نه خشم جدی شکل گرفت، نه دفاع پرشور، نه جدالی که جایزه را زنده نگه دارد. در دنیای رسانه، بدترین اتفاق «بیتفاوتی» است و دِ بست دقیقاً به همان نقطه رسید.
حتی ترکیب تیم منتخب هم بر این سردرگمی افزود. غیبت نامهایی مثل رافینیا یا صلاح در کنار حضور بازیکنانی دیگر، بدون توضیح قانعکننده، سؤالبرانگیز شد. فیفا فرصتی طلایی برای ساختن یک روایت جذاب داشت؛ فرصتی که با یک تصمیم محافظهکارانه، بهسادگی از دست رفت.
