به گزارش "ورزش سه"، آنتونیو کونته در آخرین روزهای حضورش روی نیمکت آتزوری باید مقابل تیمی قرار بگیرد که ستاره های اصلی اش، ادن هازارد و تیبو کورتوا، شاگردان آینده اش در چلسی هستند و این برجذابیت های این دیدار افزوده است.
ایتالیا
زمانی بود که ایتالیا با ستاره‌هایی در کلاس جهانی در تورنمنت‌های بزرگ حضور پیدا می‌کرد اما در مورد تیم آنتونیو کونته واقعیت این است که به جز جی‌جی بوفون 38 ساله، او هیچ بازیکن دیگری در آن سطح در اختیار ندارد. در مورد خط حمله ایتالیا استفاده از اِدِر، یک مهاجم ایتالیایی ـ برزیلی که در مرحله مقدماتی به تیم اضافه شد، و گرازیانو پله که در فصل اخیر نمایش‌های چندان خوبی ارائه نداد، نشان می‌دهد که دست کونته در این پست تا چه اندازه خالی است.
بعد از شکست 4 ـ1 مقابل آلمان در ماه مارس کونته سیستم 3ـ4ـ3 را کنار گذاشت و احتمالا در یورو با سیستم 2ـ5ـ3 که محتاطانه‌تر است یا 2ـ4ـ4 کلاسیک تیمش را به زمین می فرستد. مانند بیشتر تیم‌های ایتالیایی، سبک تیم کونته براساس یک خط دفاعی منسجم که اساسا از 4 بازیکن یوونتوسی یعنی بوفون، بارزالی، بونوچی و کیه‌لینی ساخته شده، شکل گرفته است.
این مربع یک خط دفاعی مستحکم در عقب زمین شکل می‌دهد و مدافعان کناری اجازه نفوذ پیدا می‌کنند. در خط میانی انتظار می رفت مارکو وراتی جای آندره‌ا پیرلو را پر کند اما مصدومیت او، برنامه های کونته را به هم ریخت. در دو سمت او آنتونیو کاندروا و استفن الشعراوی بازی می‌کنند و وظیفه موقعیت‌سازی برای مهاجمان را برعهده دارند.
گرازیانو پله و ادر دو مهاجم تیم هستند و در صورت نیاز ادر برای کمک به خط میانی به عقب برمی‌گردد و پله به عنوان تک مهاجم بازی می‌کند. اگر کونته بخواهد پله را تعویض کند، جانشین آماده‌ای مانند سیمونه زاتزا دارد که در 5 دیدار از 10 دیدار مرحله مقدماتی بازی کرد.
بلژیک
بلژیک در حالی پای به یورو می‌گذارد که در 10 دیدار مرحله مقدماتی 7 پیروزی به دست آورد و تنها یک شکست مقابل ولز داشت. آنها در هر دیدار به طور متوسط 2.4 گل زدند و تنها لهستان و انگلیس آمار بهتری از آنها به جا گذاشتند. آنها 207 ضربه به سمت دروازه داشتند و از این نظر تنها آلمان از این تیم بهتر بود. بلژیک در 10 دیدار تنها 5 گل دریافت کرد و پنجمین آمار دفاعی خوب مرحله مقدماتی یورو را در اختیار داشت.
در مجموع رکوردهای شیاطین سرخ اروپا قابل قبول بود با این وجود در مرحله گروهی جایی که حریفان اصلی آنها ولز و بوسنی و هرزگوین بودند، از یک تیم در کلاس جهانی انتظار می‌رفت که شکستی نداشته باشند و بازی‌های جذاب‌تری ارائه بدهند.
بعد از انتقادهایی که از نمایش‌های بلژیک در جام‌جهانی 2014 مطرح شد، مارک ویلموس گفت که تیمش در آینده بهتر بازی خواهد کرد. هر چند در واقعیت شرایط آنها تغییر نکرد اما او از زمان جام‌جهانی چند ستاره جدید به تیمش اضافه کرد. به ویژه با آمدن راجا ناینگولان، سرعت بازی‌سازی تیم افزایش یافت. سیستم مورد علاقه ویلموس 1ـ3ـ2ـ4 که در آن اکسل ویتسل در مقابل خط دفاعی قرار می‌گیرد و ناینگولان نقش هافبک باکس تو باکس را بازی می‌کند.
به این ترتیب کوین دی بروین ، ادن هازارد و احتمالا یانیک فریرا کاراسکو، پشت سر تک مهاجم که احتمالا روملو لوکاکو خواهد بود، قرار می‌گیرد. زمانی کوین دی بروین و هازارد برای اینکه نقش محوری‌تر در تیم داشته باشند، با هم در رقابت بودند اما بعد از تلاش‌های زیاد برای حل این مشکل ویلموتس ترجیح داد از دی‌بروین در مرکز سپر هجومی استفاده کند.
ویلموتس غالبا دلیلی برای استفاده از پلن B پیدا می‌کند؛ آرایشی که در آن مروان فلینی در خط میانی قرار می‌گیرد و دی بروین به کناره‌ها متمایل می‌شود.
ترکیب احتمالی دو تیم:
