رمزگشایی از لیورپول کلوپ؛ چگونه یک لیورپول چشم نواز ساخته شد؟

وبسایت رسمی برنامه نود - نتایج اخیر لیورپول بسیار خوب بوده ولی مهم از آن، شاهد ارائه یک فوتبال ناب، هجومی و چشم نواز از یاران یورگن کلوپ هستیم. راز این موفقیت چیست و این مربی آلمانی، چگونه یک لیورپول چشم نواز با ارائه یک فوتبال سیال را ساخته است؟ تفاوت های لیورپول یورگن کلوپ با لیورپول برندن راجرز چیست؟

به گزارش وبسایت نود، یک سال از حضور یورگن کلوپ در آنفیلد می گذرد و لیورپول تا پایان هفته هفتم لیگ برتر و در آستانه تعطیلات ناشی از بازی های ملی، در رده چهارم جدول حضور دارد. تیمی که مرد آلمانی ساخته، در این روزها بسیار «کلوپی تر» از گذشته است. به نقل از squawka، قرمزها فقط دو امتیاز با صدر جدول فاصله دارند و در شرایط بسیار خوبی به سر می برند. 5 برد متوالی و نمایش های دلپذیر به جز دیدار با برنلی.

اگر به یک سال پیش برگردیم، در روزی که «آقای معمولی» پا به آنفیلد گذاشت، لیورپول فقط 3 برد از 10 بازی داشت و نحوه بازی این تیم، حتی اعصاب خرد کن تر از نتایجش بود. تساوی ناامیدکننده آنها در داربی مرسی ساید را به خاطر دارید؟ همان بازی که آخرین حضور برندن راجرز روی نیمکت قرمزها بود، همان بازی که کاسه صبر رؤسای باشگاه را لبریز کرد و فهمیدند که از برندن راجرز، هیچ آبی گرم نمی شود!

از آن جایی که کلوپ یک شخصیت منطقی و متین دارد، تغییراتی تدریجی را در تیمش ایجاد کرد تا مبادا تنش بزرگی به وجود بیاید. به هر حال، کلوپ در تابستان 2016 توانست لیورپول را مطابق میل خویش بسازد و هم اکنون می توان حاصل اندیشه های کلوپ را ملموس تر از گذشته در بازی قرمزها مشاهده کرد. اما پرسش اینجاست که تفاوت های اساسی لیورپول کلوپ با لیورپول راجرز کجا بود؟ یورگن کلوپ در تیم جدید لیورپول، چه تغییراتی را در پُست های مختلف ایجاد کرده است؟

در وهله نخست، کلوپ سیستم 2-4-1-3 را به سیستم 3-3-4 تغییر داد. نمی توان سیستم 2-4-1-3 را سیستم بدی دانست ولی به علت عدم توانایی بالایی آلبرتو مورنو در کارهای تدافعی، این سیستم برای لیورپول یک سیستم مناسب تلقی نمی شود. پست اصلی امره جان در خط دفاعی نبود و مارتین اشکرتل نیز نتوانست یک مدافع پا به توپ در سیستم خط دفاعی سه نفره باشد. اکنون لیورپول با سیستم 3-3-4 بسیار روان بازی کرده و به طور پیوسته، پرسینگ را اجرا می کند. وضعیت خط دفاعی این تیم نیز رو به بهبود است.

دروازه بان: لوریس کاریوس به جای سیمون مینیوله

حضور مینیوله بلژیکی درون دروازه لیورپول، یک خسران بزرگ برای این تیم بود و همگان به خوبی می دانستند که لیورپول به یک دروازه بان بسیار مطمئن نیاز دارد. اگر چه  کاریوس از نام و آوازه بزرگی برخوردار نبود اما نمایشی بسیار با صلابت را به همراه ماینتس در فصل گذشته بوندس لیگا ارائه داد و یک انتخاب هوشمندانه و در عین حال اقتصادی از سوی کلوپ بود.

بدون ذره ای شک و تردید باید گفت که با حضور کاریوس به جای مینیوله، باید خیال لیورپولی ها از درون دروازه مطمئن باشد و آنها کابوس دروازه بانی های فجیع طی 10 سال اخیر را به فراموشی بسپارند.

دفاع راست: ناتانیل کلاین

او در دوران راجرز نقش وینگ عقب را ایفا می کرد ولی هم اکنون، در نقش یک دفاع راست استاندارد بازی می کند. کلاین یکی از معدود بازیکن هایی بود که هم تحت نظر راجرز و هم کلوپ در سیستم 3-3-4 خوب بود. ملی پوش لیورپول اصالتاً یک بازیکن خط دفاعی است و حضورش در پست مدافع کناری باعث می شود که هم در کارهای تدافعی و هم هجومی، نقش مؤثرتری داشته باشد.

دفاع وسط: جوئل ماتیپ به جای مارتین اشکرتل، دیان لاورن به جای ممدو ساکو

مدافع ملی پوش اهل اسلواکی پس از جدایی جیمی کرگر و دنیل آگر، تلاش زیادی کرد تا یک مرد همه کاره در قلب خط دفاعی لیورپول باشد اما سبک بازی اش برای لیگ برتر، کمی قدیمی به نظر می رسد. در ضمن، سن او نیز به حدی رسیده بود که دیگر اعتماد به او یک ریسک محسوب می شد. کلوپ در سیستم خود، به یک مدافع پا به توپ نیاز داشت تا بازیسازی از عقب را انجام بدهد در حالی که اشکرتل یک مدافع درگیر و خشن بود. ماتیپ کامرونی همان قابلیت های مورد نظر کلوپ را داشت و به عنوان بازیکن آزاد، به اقتصادی ترین شکل ممکن راهی آنفیلد شد.

 ممدو ساکو در روزهایی که آماده به نظر می رسید، بازی های زیادی را برای لیورپول انجام داد و وقتی مصدوم شد، مدافعان جانشین هرگز نمایش خوبی نداشتند که یکی از آنها، دیان لاورن بود ولی این مدافع کروات تحت نظر کلوپ بسیار پیشرفت کرد. لاورن هم اکنون با فوتبال جزیره خو گرفته و یک مدافع پا به توپ و دارای اعتماد به نفس بالایی است.

دفاع چپ: جیمز میلنر به جای آلبرتو مورنو

اگر چه آلبرتو مورنو اسپانیایی در کارهای هجومی کیفیت خوبی داشت اما در کارهای تدافعی، بعضاً فاجعه بود. بهترین پست برای مورنو، وینگ عقب است ولی برای کلوپ که به دنبال یک دفاع چپ کلاسیک و تمام عیار بود، مورنو هرگز گزینه مطلوبی تلقی نمی شد. او تصمیم گرفت که آچار فرانسه تیمش یعنی جیمز میلنر را در پست دفاع چپ قرار بدهد. میلنر یک بازیکن باهوش، سخت کوش با هیکل تنومند که از قضا، در پست دفاع کناری موفق بوده و سمت چپ خط دفاعی قرمزها را بیمه کرده است.

هافبک: جوردن هندرسون به جای لوکس لیوا، جورجینیو واینالدوم به جای جیمز میلنر، آدام لالانا به جای امره جان

هواداران لیورپول که سال ها مجبور به تحمل لوکاس لیوا بودند، هم اکنون وی را یک نیمکت نشین می بینند. کلوپ موفق نشد که او را در بازار نقل و انتقالات رد کند اما وارث استیوی جرارد یعنی جوردن هندرسون را جانشین وی در پست هافبک وسط کرد. هندرسون را نمی توان یک فانتزی باز دانست اما در مقایسه با لیوا، حتماً یک فانتزی باز است و به بازی تیمش طراوت بیشتری می بخشد!

جیمز میلنر یک هافبک سرعتی نبود ولی خلاقیت جورجینیو واینالدوم بسیار زیاد است. قدرت بالای واینالدوم درکنترل توپ، دریبل و پاس باعث شده تا قابلیت بازیسازی لیورپول در میانه میدان افزایش یابد.

امره جان آچار فرانسه برندن راجرز در چند فصل گذشته بود و در پست های مختلف از جمله هافبک دفاعی، دفاع راست و دفاع وسط بازی کرد. همین تغییر پست های پیاپی موجب کاهش تأثیرگذاری وی شد ولی در دوران کلوپ، کیفیت او افزایش یافت. لالانا به قدری آماده است که امره جان به ناچار راهی نیمکت ذخیره ها شد. به هر حال، لالانا قابلیت های تهاجمی بسیار بیشتری در مقایسه با جان داشته و در تیم هجومی کلوپ، او بسیار کارآمد تر است.

یار شماره 10: کوتینیو

تک ستاره همه کاره لیورپول هیچ گاه به حد ایده آل در آنفیلد نرسید تا این طی هفته های اخیر توانست انتظارات را برآورده کند. کلوپ به کوتینیو فرصت بیشتری داد تا این که آمار وی در پاس های کلیدی و بازیسازی دچار پیشرفت چشمگیری شود. آمارهای مذکور برای کوتینیو در فصل جاری بهتر از دو فصل گذشته بوده است و این بازیکن فانتزی باز برزیلی، هر هفته بهتر از قبل خواهد شد.

مهاجم: سادیو مانه به جای دنی اینگس، روبرتو فیرمینو به جای دنیل استاریج

سادیو مانه ملی پوش سنگالی در این روزها بسیار آماده نشان می دهد. او یکی از بهترین مهاجمینی بوده که طی 5 سال اخیر به لیورپول پیوسته و مهارت، سرعت و درک بالای او از نحوه گردش توپ باعث تشکیل یک خط حمله مرگبار برای قرمزها در این فصل شده است.

دنیل استاریج بهترین دوران فوتبال خویش را هنگامی تجربه کرد که در کنار لوئیز سوارز قرار می گرفت. پس از حضور فیرمینو در آنفیلد، ابتدا وی به عنوان «بازیکن شماره 10» و سپس «9 کاذب» استفاده شد. حرکات فیرمینو به سوی دروازه باعث می شود که مدافعان حریف از موقعیت مناسب کنار کشیده شده و فضای مناسبی برای مانور سایر عناصر هجومی لیورپول ایجاد گردد. همین مسئله باعث شده که یک بازی روان و سیال را از قرمزها در این روزها شاهد باشیم و دقیقاً به همین دلایل، این لیورپول مهارنشدنی به نظر می رسد.

4464