به گزارش "ورزش سه"، اینکه اذعان می کنیم اتفاق خوبی است بدین معنی نیست که بی شک همه نتایج تیم در آینده درخشان خواهد بود و شاید نتیجه چیزی غیر از این باشد اما ورود مربیان جوان به جرگه مربیان لیگ برتری پویایی فوتبال باشگاهی را به همراه خواهد داشت. متاسفانه سال های سال است که باشگاه های ما دست به دست بین مربیان خاص می چرخد و با اینکه برخی از آنها حتی یک دهه است که موفقیتی نداشته اند اما باز هم در صحنه حاضر هستند و تیم می گیرند و در پایان فصل تنها جای این دسته از مربیان با هم عوض می شود.
این اتفاق خوب باید تکرار شود اگر خواهان پیشرفت در فوتبال ایران هستیم. این دسته از مربیان به بهانه بی تجربه بودن پشت می مانند در حالی که با تجربه ترین مربی امروز – روزی مربی کم تجربه ای بوده و همین بهاء دادن ها سبب شده که تبدیل به یک مربی باتجربه شود.
و اما مجتبی حسینی به یکباره سرمربی ذوب آهن نشد. ره صد ساله را یک ساله طی نکرد. او سال های سال دستیار بوده! راهی که خیلی از ستاره های فوتبال حاضر به طی کردن آن نیستند و در همان ابتدی مسیر یک تیم خوب می خواهند. یک تیم خوب در لیگ برتر و اگر نشد در لیگ یک! تعداد خیلی کمی از ستاره های دیروز فوتبال هستند که مربی شده اند و حاضر شده اند که دستیار شوند، سختی بکشند و بعد ممارست تبدیل به یک مربی خوب شوند.
البته در این بین استثنائاتی هم وجود دارد. نمونه اش علی دایی. او در همان ابتدی مسیر سرمربی شد و البته برخی از ستاره ها هم بودند که دستیار شدند. مثل رضا شاهرودی، هم اکنون مهرداد میناوند و جواد نکونام. مهدی پاشازاده، سیروس دین محمدی و امروز سهراب بختیاری زاده. البته می شود مثال های دیگری هم زد.
دنیای بازیگری متفاوت با دنیای مربیگری است. اگر غیر از این بود هر بازیگری یک مربی خوب می شد. فوتبال همانند پزشکی است که شاخه های مختلفی دارد. کسی که فوتبال بازی کرده برای مربیگری کردن فوتبال را بهتر درک می کند و بهتر با بازیکن ارتباط برقرار می کند اما تجربه و چگونگی هدایت تیم در روزهای مسابقه و دیگر المان های مربیگری را باید با گذشت زمان، حضور در کلاس های مربیگری و هم چنین دستیاری و ممارست فراوان به دست آورد! تجربه بازیگری برای دنیای بازیگری بوده و دنیای مربیگری هم نیاز به تجربه جدید و ممارست فراوان دارد.
مجتبی حسینی از آن دسته از مربیان بوده که این مسیر سخت را طی کرده و امروز حضور روی نیمکت ذوب آهن حاصل سال ها تلاش و ممارست بوده! ممارستی که همان طور اشاره شد خیلی از ستاره ها راضی به تحملش نیستند و حتی وقتی در ابتدای مسیر می بینند در نقطه شروع یک راه جدید هستند راه را کج می کنند و سراغ بیزنس می روند.
به هر صورت مربیگری دربرگیرنده علوم مختلفی است و برای دانستن این علوم بصورت علمی و تجربی باید سختی ها کشید و مرارت ها را به جان خرید.
