مهاجم تیم ملی ایران این روزها در قلب اروپا به درخشش خود ادامه می دهد.
به گزارش کاپ، درخشش خیره کننده سردار آزمون در این روزها و در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا، باعث شده همگان او را با علی دایی مقایسه کنند و ناخودآگاه، هنگام گلزنی او به تیمهای بزرگی چون اتلتیکو مادرید و بایرن مونیخ چهره و شمایل شهریار فوتبال ایران جلوی چشمشان تداعی شود اما واقعا سردار را می توان با علی دایی مقایسه کرد؟
دایی فوتبال خود را از استقلال اردبیل شروع کرد. درگیر دانشگاه شد و بعد از مدتی راهی تیم بانک تجارت شد. سال 71 از دانشگاه صنعتی شریف با مرک کارشناسی متالوژی خارج شد. در سن 24 سالگی برای اولین بار به واسطه درخشش در رقابت های جام تهران، به تیم ملی دعوت شد. سال بعد هم با قراردادی به تیم پرسپولیس پیوست.
حالا نگاهی به سردار و جوانی اش می اندازیم. او به واسطه پدرش، بهتر و بیشتر دیده شد. برعکس دایی که اصلا در تیمهای پایه بازی نکرد؛ سردار با لباس تیم ملی جوانان در تورنمنتهای مختلف درخشید و عناوین مختلفی را هم کسب کرد. همین نمایش خوب باعث شد تا از سپاهان به روبین کازان برود. جام صلح و دوستی روسیه، کلید موفقیت آزمون بود.
باز به سراغ دایی می آییم. شهریور 75 به السد قطر پیوست. درخشید و سپس به همراه کریم باقری به آرمینیا بیله فلد آلمان رفت. با وجود اینکه آنها به بوندسلیگای دو سقوط کردند اما درخشش دایی او را تا لباس بایرن مونیخ پیش برد. کی؟ وقتی دایی 29 ساله بود.
حرف از بایرن مونیخ شد. به سراغ جدیدترین قاتل آنها برویم. سردار بعد از روبین کازان به صورت قرضی راهی روستوف شد و زیر نظر بردیف، حسابی گل کاشت. نمایش خوب او باعث شد تا قراردادش را با این تیم دائمی کند.حالا او در ترکیب تیمش جا افتاده و گل می زند.
اما دایی در بایرن ناکام بود و به هرتابرلین رفت. شماره 9 را به تن کرد. در لیگ قهرمانان اروپا اوج شاهکار خود را به نمایش گذاشت. دایی موفق شد دروازه چلسی را دو بار و میلان را یک بار باز کند. این اتفاق برای فوتبال ایران چیزی فراتر از حد تصور بود. باور کردنی نبود. تکرارش را هم امکان ناپذیر می دانستیم. کریمی و هاشمیان و خداداد و نکونام آمدند و به تیمهای بزرگی گل زدند اما در چمپیونز لیگ، بتوانی دروازه غول های بزرگ را باز کنی کارستان کرده ای.
گذشت. قریب به 17 سال گذشت. پسر ترکمن دوست داشتنی توانست با تیم نه چندان قدرتمندی به نام روستوف، دروازه تیمهای اتلتیکو مادرید و بایرن مونیخ را باز کند. تیمهایی که در سه سال اخیر لیگ قهرمانان، یکی از پاهای فینال بوده اند.
اما تیم ملی. همانطور که گفته شد دایی در 24 سالگی به تیم ملی رفت و سردار در 19 سالگی. دایی در 149 بازی، 109 گل به ثمر رساند و حالا در صدر گلزنان ملی جهان است و سردار در 22 بازی ملی اش تاکنون 16 گل زده است. اگر یک حساب سر انگشتی داشته باشیم می بینیم که اگر روزی سردار به اندازه دایی بازی ملی داشته باشد و با همین آمار، به گلزنی ادامه دهد می تواند رکورد دایی را بشکند یا حداقل به آن برسد.
بله. نحوه بازی سردار و شهریار متفاوت است. مسیر دایی به مراتب سخت تر بوده و کاپیتان اسبق تیم ملی مسیر صعب العبور را به عنوان اولین نفر در اوج سختی و در تنهایی کامل پشت سر گذاشته اما سردار حالا می خواهد بعد از قریب به ده سال، به اولین جایگزین واقعی شهریار تبدیل شود. مثل او سر نمی زند. مثل او تنومند نیست و شاید شم گلزنی اش هم به قدر دایی نباشد اما چیزهایی دارد که می توان به ادامه افتخارآفرینی هایش امیدوار بود. به اینکه حالا در 22 سالگی به خیلی چیزهایی رسیده که هنوز دایی در آن سن، فکرش را هم نمی کرد.
پس چرا سردار، علی دایی جدید فوتبال ایران نباشد؟ لطفا خوشبین باشید.
