کونته به خاطر رواج سیستم 2-5-3 با یووه به رکوردهای دست نیافتنی رسید اما ابتدای فصل برای چلسی 3-3-4 را انتخاب کرد.
به گزارش کاپ، این روزها همه از غوغای آنتونیو کونته، روی نیمکت مربیگری چلسی حرف می‌زنند؛ غوغایی که او با سیستم 2-5-2 به راه انداخت است اما او در این سیستم به چه عناصری نیاز دارد?
یک هافبک دفاعی
کونته به یک هافبک دفاعی رجیستا(بازیساز عقب مانند پیرلو و ژابی آلونسو) نیاز دارد تا از عقب بازیسازی را آغار و به تیم نظم دهد.استفاده از رجیستا معایب خاصی دارد که از جمله آن قدرت توپگیری پایین،سرزن نبودن،دوندگی کم و در نتیجه آسیب پذیر شدن تیم روی ضد حملات است.
شاید خیلی ها باور داشتند که سسک فابرگاس می‌تواند نقش رجیستا را ایفا کند اما آیا در چلسی وقتی برای آزمون و خطا وجود دارد؟ آیا در لیگ انگلیس که وینگر های سرعتی حریف روی ضدحملات ویران کننده هستند، رجیستا توان ایستادگی خواهد داشت؟
به همین دلیل کونته ترجیح داد از سیستم 3دفاعی استفاده کندتا دفاع میانی، نقش بازیسازی از عقب زمین را داشته باشد.
در خط هافبک نیاز به 2هافبک پا به توپ و دونده برای2-5-3 ضروری است که چلسی فاقد هافبک‌هایی با چنین خصوصیاتی است.
در سیستم 2-5-3 بیشتر حملات از مرکز زمین یا سانتر توسط وینگ بک ها صورت می‌گیرد که باعث پایین آمدن راندمان هازار، پدرو و ویلیان می‌شد.
کانته نیز فصل قبل در لستر فضای زیادی در اختیارش بود و از دلایل اصلی موفقیت این تیم شد اما در فرانسه وقتی پست او هافبک تدافعی نام گرفت، درخشش محسوسی نداشت و به مرور از ترکیب کنار گذاشته شد.
در مورد ماتیچ هم مثال کانته صادق است.او فصل قبل وقتی تک هافبک دفاعی تیم بود, عملکرد فاجعه‌باری داشت.
کانته و ماتیچ در حال حاضر زوج فوق العاده ای تشکیل دادند.
چلسی صرفا 2مهاجم دارد.حتی تیمهای 2 مهاجمی که در رقابت‌های اروپایی حضور ندارند هم حداقل 2 بازیکن دیگر روی نیمکت دارند. این امر باعث شد کونته عملا سیستمی با ۲هافبک میانی و یک مهاجم را انتخاب کند.
