سال 2016 سالی فوق رویایی برای رئال مادرید بود و رئال برای یازدهمین بار فاتح لیگ قهرمانان اروپا شد. پس از آن هم نوبت به فتح سوپرکاپ اروپا و جام جهانی باشگاهها بود.
به گزارش کاپ، موفقیت های رئال در کسب جوایز فردی بازیکنان این تیم هم تاثیر بسزایی داشت و همین موفقیت ها عامل اصلی چهارمین توپ طلای کریس رونالدو بود. اما رئال مادرید از دهه 70 میلادی تا به امروز تنها 5 بار قهرمان اروپا شده است و 6 قهرمانی این تیم در ادوار نخست مسابقات اروپایی کسب شد؛ زمانی که رئال بهترین تیم تاریخ فوتبال را در اختیار داشت. با هم مروری داریم بر این قهرمانی ها.
فصل 56-1955/ رئال مادرید 4 استاد دو رمس 3
در نخستین دوره کاپ اروپا (که بعدها به جام باشگاه ها و لیگ قهرمانان اروپا معروف شد) تنها 16 تیم شرکت داشتند. تیم ها به صورت یک حذفی( فرمول هانری دولونای) با هم مسابقه دادند و تیم رئال مادرید با برتری مقابل سروت سوییس(7-0)، پارتیزان یوگسلاوی(4-3)، میلان ایتالیا(5-4) به فینال رسید و در برابر استاد دو رمس فرانسه قرار گرفت که در مسیری ساده تر موفق شد مقابل آرهوس دانمارک(4-2)، وروش لوبوگو مجارستان( 6-8) و هیبرنیان اسکاتلند( 3-0) به برتری دست یابد. به این ترتیب رئال با 4 برد و 2 باخت در برابر تیمی گرفت که 4 برد برای رسیدن به فینال کسب کرده بود؛ بدون آن که تن به شکست دهد.
در فینال، رمس به لطف حضور در استاد دو فرنس پاریس در حضور 38239 تماشاگر احساس غربت نمی کرد و تنها 10 دقیقه پس از به صدا درآمدن سوت آغاز مسابقه توسط آرتور الیس انگلیسی به دو گل دست یافت اما رئال با گل های دی استفانو، ریال( 2 گل) و مارکویتوس سرانجام(4-3) به برتری دست یافت و اولین جام باشگاه های اروپا را به خود اختصاص داد.
فصل 57-1956/ رئال مادرید2 فیورنتینا صفر
با اضافه شدن کشورهای انگلستان، ترکیه، بلغارستان، چکسلواکی، لوگزامبورگ و رومانی تعداد تیم ها به 22 افزایش یافت. با الحاق منطقه زار به آلمان غربی، دیگر نماینده ای از این بخش در جام باشگاه های اروپا شرکت نکرد و اسپانیا با دو نماینده در رقابت ها حضور کرد که رئال مادرید به دلیل قهرمانی در دوره قبل، جواز این بازی ها را کسب کرد. رئال این بار موفق شد پس از تساوی(5-5) مقابل راپیدوین در دیدار سوم(2-0) به برتری دست یافته و مقابل نیس(6-2) و منچستر یونایتد(5-3) پیروز شود و در برابر فیورنتینایی قرار گیرد که مقابل نورکوپینگ سوئد(2-1)،گراس هاپرز سوییس(5-3) و ستاره سرخ یوگسلاوی(1-0) به برتری دست یافته بود. فینال در سانتایگو برنابئو برگزار شد و رئال به پشتیبانی 120 هزار تماشاگر موفق شد(2-0) به برتری دست یافته و بازهم قهرمان شود.
فصل 58-1957 / رئال مادرید3 میلان 2
ایرلند جنوبی، ایرلند شمالی و آلمان شرقی هم به خانواده بازی ها اضافه شدند. رئال مادرید پس از برتری مقابل آنتورپ(8-1)، سویا(10-2) و واشاش مجارستان(4-2) فینالیست شد و در برابر میلان ایستاد که پس از تساوی(6-6) در برابر راپیدوین، در دیدار تکراری(4-2) برنده شد. آن گاه مقابل رنجرز اسکاتلند(6-1) دورتموند(5-2) و منچستریونایتد(5-2) به برتری دست یافت. فینال در حالی در هیسل بلژیک و با قضاوت آلبرت آلستین بلژیکی برگزار شد که همه چیز تحت الشعاع سقوط هواپیمای منچستر یونایتد قرار گرفته بود. شاید اگر یونایتد اسیر این فاجعه نمی شد، توان حضور در فینال را داشت. این فینال اولین دیدار نهایی بود که به وقت اضافی کشیده شد و این بار خنتو گل سوم رئال را به ثمر رساند تا یک بار دیگر رئال قهرمان شود. از دیدار نهایی 70 هزار نفر دیدن کردند.
فصل 59- 58 / رئال مادرید2 استاد دو رمس صفر
در چهارمین دوره مسابقات 26 تیم حضور یافتند و تعداد مسابقات به 55 افزایش یافت. رئال مادرید پس از برد مقابل بشیکتاش ترکیه(3-1)و وینر اشپورت کلوب اتریش(7-1)، در برابر اتلتیکو مادرید(2-2) به تساوی رسید و در بازی سوم(1-2) به برتری دست یافت. این فینال اولین فینال تکراری جام باشگاه های اروپا بود که بین رئال و رمس برگزار شد. نماینده فرانسه در مسیر فینال، هلسینگین پالوسئورا فنلاند(7-0)، استاندارد لیژ بلژیک(3-2) و یانگ بویز سوییس را(3-1) شکست داد. اما یک بار دیگر در فینال مقابل رئال ناکام بود. این بار در نکاراشتادیون آلمان و در حضور 72 هزار تماشاگر. تنها تفاوت نسبت به فینال قبلی در نتیجه مسابقه بود. رئال این بار با گل های انریکه ماتئوس و دی استفانو قهرمانی را از چنگ نماینده فرانسه درآورد. ژوست فونتین ستاره فرانسه در جام جهانی 1958 هم در این بازی ها در حالی با 10 گل آقای گل شد که در 5 بازی آخر تیمش تنها یک بار موفق به گلزنی شد.
فصل 60- 59 / رئال مادرید7 فرانکفورت 3
در پنجمین دوره رقابت ها هم 26 تیم شرکت کردند. 52 بازی برگزار شد و با 218 گلی که به ثمر رسید میانگین گل بازی ها به 4.19 برای هر مسابقه رسید. رئال مدافع قهرمانی ادوار قبل در آغاز کار خود(12-2) ایونس اش لوگزامبورگ را در هم کوبید و آن گاه با برتری(6-3) مقابل نیس فرانسه، در نیمه نهایی(6-2) بارسلونا را از پیش رو برداشت. حریف این تیم در فینال آینتراخت فرانکفورت آلمان بود که پس از انصراف نماینده فنلاند، در برابر یانگ بویز سوییس(5-2) وینر اشپورت کلوب(3-2) و گلاسکو رنجرز اسکاتلند(12-4) به برتری دست یافت. فینال هم مثل اکثر مسابقات این دوره پرگل بود. مسابقه در حضور 127621 تماشاگر در همپدن پارک گلاسکو برگزار شد و رئال 7 بار توسط فرانس پوشکاش و آلفردو دی استفانو به گل دست یافت و (7-3) برنده شد. این زوج رویایی در این دوره مجموعا 20 گل برای رئال به ثمر رساندند.
حذف رئال توسط دشمن بزرگ
وقتی بارسلونا در سال 1960 قهرمان لیگ اسپانیا شد، این به معنی حضور دوباره در لیگ قهرمانان بود و شانسی دیگر برای به زانو درآوردن یک امپراتوری. در دور دوم شاگردان لوبسا بروچیچ مقابل رئال ایستادند. رئال پس از قهرمانی در گلاسکو و آن گاه فتح جام بین قاره ای مقابل پنارول اروگوئه، اولین رقابت اروپایی خود را مقابل بزرگ ترین دشمن خود برگزار می کرد. 120 هزار نفر به نیوکمپ آمده بودند« اتفاقی غیر معمول در حال رخ دادن بود». بارسا در خانه رئال 2 بر یک پیروز شده بود و تساوی 2 بر 2 در نیوکمپ یعنی حذف رئال و صعود بارسلونا به فینال اروپا.
فصل 66-65/ رئال مادرید 2 پارتیزان بلگراد 1
تیم اینتر که دو بار پیاپی قهرمان اروپا شده بود، این بار توفیقی نیافت و در نیمه نهایی با نتیجه (2-1) مغلوب رئال مادرید شد. رئالی ها قبل از اینتر، مقابل فاینورد هلند (6-2)، کیلمارناک اسکاتلند (7-3) و فرنس واروش مجارستان (5-1) به برتری دست یافتند. در سوی دیگر تیم فوتبال پارتیزان بلگراد نماینده یوگسلاوی ابتدا در برابر نانت فرانسه (4-2) به برتری دست یافت و آنگاه مقابل وردر برمن آلمان (3-1)، اسپارتاپراگ چکسلواکی (6-4) و منچستر یونایتد (2-1) پیروز شد و برای اولین بار به فینال جام باشگاه ها رسید. دیدار نهایی در روز 11 می 1966 به استادیوم هیسل بروکسل برگزار شد و شاگردان میگوئل مونیوز با برتری (2-1) مقابل نماینده یوگسلاوی سرانجام ششمین قهرمانی خود را کسب کردند. فرانسیسکو خنتو کاپیتان رئال باز هم در ترکیب تیم خود حضور داشت و ششمین قهرمانی خود را در اروپا به دست آورد.
ایگناسیو زوکو بازیکن سابق زئال با غرور از ششمین قهرمانی رئال حرف می زند. او می گوید:
«لیگ قهرمانان عاشق رئال مادرید شد و رئال مادرید عاشق لیگ قهرمانان. هنوز هم حس خاصی نسبت به آن داریم؛ یک ارتباط خاص. این حس در ششمین جام ما جور درآمد. مدت ها منتظرش بودی؛ در اعماق روحمان بود و بالاخره به آن رسیدیم!»
بالاخره؟! فقط شش سال از آخرین باری که مادرید آن را برده بود می گذشت. آن ها دو فینال از 1960 بازی کرده بودند. اما آن « بالاخره» با عقل جور در می آید. شش سال تحمل برای تیمی که پنج بار اول را قهرمان شده بود این ترس را به وجود آورده بود که شاید جام باشگاهها برای همیشه آن ها را رها کرده باشد. بیشتر این حس بد بدین خاطر بود که اواخر 1962 مادرید واقعا ورشکسته بود؛ آلفردو دی استفانو هم در 1964 از باشگاه جدا شد. این پایان یک دوران طلایی بود. در دو سال بعد از آن هم فرنس پوشکاش و خوزه سانتاماریا هم جدا شدند و زمانی که رئال به فینال 1966 راه پیدا کرد، تنها پاکو ( فرانسیسکو) خنتو از نسل طلایی باقی مانده بود.
مهدی زارعی