جام جهانی 48 تیمی: معما، پرسش و دلار

به گزارش "ورزش سه"، کمتر از یک سال از نشستن جیانی اینفانتینو جای سپ بلاتر سپری شده و او سرانجام برگ برنده اش را رو کرده. بزرگ ترین برنامه اش را. افزایش تعداد تیم های شرکت کننده در جام جهانی را. او راه همتایانش را پیموده. راه هاولانژ را که در 1982 تعداد تیم های شرکت کننده را از 16 به 24 تغییر داد و راه بلاتر را که در 1998 از 24 به 32 بیشتر کرد و اکنون اینفانتینو تعداد را به 48 تیم افزایش خواهد داد... این تعداد یعنی نزدیک به یک چهارم همه کشورهای عضو فیفا.

در نگاه اول می توان به اشاعه فوتبال در سرزمین های دور و نزدیک اشاره کرد. به این که جمعیت آفریقا و آسیا 5.7 بیلیون است و جمعیت اروپا فقط 800 میلیون. به این که آنها هم باید در جشن بزرگ جایی داشته باشند. اینفانتینو بنای سفرهای انتخاباتی اش را روی همین سنگ بنا نهاده بود. او سفرهای انتخاباتی اش را از قاهره آغاز کرد و در کیپ تاون به پایان برد و رای 54 عضو آفریقایی در انتخاب او نقش کلیدی داشتند. او می دانست آفریقایی ها چگونه جام جهانی 1966 را به این دلیل که نمایند شان باید در پلی آف برابر نماینده آسیا بازی کند جام بایکوت کردند و کره شمالی راهی انگلیس شد.

ولی این تعداد تیم فرصت بشمار می رود یا تهدید؟ سایه روشن هایش کدام ها هستند؟

یک: ترکیب 48 تیم بدین صورت خواهند بود: 16 تیم اروپایی (حالا 13 تیم)، آفریقایی 9 تیم (حالا 5)، آسیایی 8.5 (حالا 4.5)، آمریکای جنوبی 6 (حالا 4.5)، کانکاکاف 6.5 (حالا 3.5)، اقیانوسیه یک (حالا 0.5) و کشور میزبان. اروپایی ها همین حالا هم افزایش تیم های آسیایی و آفریقایی را نقد کرده اند. می گویند اگر نمایندگان آمریکای جنوبی در 12 فینال از 20 فینال جام جهانی حضور داشته اند نمایندگان آسیا و آفریقا تاکنون فقط یک بار پا به نیمه نهایی ها گذاشته اند، یا این که نیوزلند در اقیانوسیه می تواند با کم ترین تعداد بازی راهی جام جهانی شود.

دو: رقابت های مقدماتی اهمیت شان را از دست خواهند داد و بدل می شوند "تلف کردن وقت". رقابت هایی که از ارکان جام های جهانی بوده اند و بخش کلیدی آن. چنان که دیدارهای مقدماتی تیم ملی ایران همیشه پر تب و تاب تر بوده اند و ماندگارتر از بازی های مان در مستبقات نهایی. تاثیر ناکامی ایران در مقدماتی جام جهانی 1974 و همین طور صعود در مقدماتی جام جهانی 1998 بر فوتبال ایران بسیار عمیق بودند.

سه: می توان برگشت به پرسش همیشگی: کیفیت یا کمیت؟ گروه بندی ها ترکیب ضعیفی پیدا حتی در گروه های با تیم های درجه دو و سه، مثلا دیدار بلغارستان - مصر یا یونان – عربستان یا غنا – ازبکستان.

چهار: ترکیب گروه بندی 48 به صورت 16 گروه سه تیمی تعیین شده که از هر گروه دو تیم صعود خواهند کرد. تعداد "فرد" تیم ها مسیر را برای دور شدن از رقابت واقعی باز می کند. در گروه های چهار تیمی معمولا برای صعود باید در یکی از دیدارها پیروز می شدید تا زمینه صعود را فراهم سازید، ضمن آن که در گروه سه تیمی بازی های همزمان برگزار نخواهند شد و دو تیمی که آخرین بازی گروه را انجام می دهند می دانند با کسب چه نتیجه ای صعود می کنند، در حالی که تیم سوم هر دو دیدارش را انجام داده و فقط یک نظاره گر است. همین جا برمی گردیم به اصطلاح " Biscotto" یعنی مسابقه ای که در آن هر دو شرکت کننده می دانند با چه نتیجه ای صعود خواهند کرد (دیدار آلمان – اتریش معروف به "رسوایی خیخون" در جام جهانی 1982 نمونه بارز این امر بود"... در حقیقت شاید ترکیب 12 گروه 4 تیمه کارسازتر باشد.

پنج: در گروه سه تیمی می توان با فقط یک امتیاز و تفاضل گل هم صعود کرد که یعنی روی آوردن به بازی های دفاعی. تاریخ چه می گوید؟ می گوید در جام جهانی 1954 که با 16 تیم برگزار شد 140 گل در 226 دیدار زده شدند که یعنی 5.38 گل در هر مسابقه.

شش: رویارویی تیم های بزرگ فقط در مراحل بالا رخ خواهند داد. یادمان باشد اسپانیا و آرژانتین سال ها است با هم روبرو نشده اند و ایتالیایی ها و برزیلی ها از 1982 تاکنون به مصاف هم نرفته اند.

هفت: دشواری های میزبان بسیار بیشتر خواهند شد. سرمایه گذاری برای برپایی زیر ساخت های پذیرایی از 48 کشور و طرفدارانش.

افزایش تعداد موافقانی داشته مثل آماجو پینیک رئیس اتحادیه فوتبال نیجریه که با جمله "هر چه بیشتر، بهتر" از آن استقبال کرده و مخالفانی داشته، مثل مارتین گلن مدیر اجرایی فدراسیون فوتبال انگلیس که "کیفیت" را بر "کمیت" ترجیح داده. بررسی ها نشان می دهند درآمد فیفا با افزایش تیم ها در جام جهانی به 6.5 بیلیون دلار بیشتر خواهد شد. فرمول اینفانتینو همان بلاتر است: "بازار را گسترش بده". با این فرمول چینی ها می توانند راهی جام شوند، و همین طور هندوستان. اینفانتینو یکی از جمله هایش را طی یک سال اخیر بارها خطاب به اعضای فیفا تکرار کرده "... پول فیفا، پول شما است" و در پاسخ ناقدانش گفته ".. دست از زندگی در قرن سپری شده بردارید".

حمیدرضا صدر

از همین نویسنده بخوانید :

از اوفارل تا کی‌روش: همان شهرزاد قصه‌گو

بازگشت یاپ استام به منچستر: داغ آن وداع تلخ

یوونتوس: همان بالا با یک علامت سوال

قربانگاه والنسیا، نفرین خفاش‌ها

فوتبال سال 2016؛ ده پرده از زندگی و مرگ

آیا یونایتد و مورینیو سرانجام به جاده اصلی بازگشته‌اند؟

آقای گل محجوب؛ از سیلی عبده تا مرگ در استکهلم

از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن

لیونل مسی 2016: هم شیرین شیرین؛ هم تلخ تلخ

یادداشت ویژه حمیدرضا صدر برای برنده توپ طلا؛ رونالدو: رنج به علاوه سرمستی