روز جهنمی توپچی ها در میهمانی آبی ها؛ خیلی خوب، خیلی بد!

وبسایت رسمی برنامه نود - نمایش مفتضحانه آرسنال در استمفورد بریج، پایانی غم انگیز برای توپچی ها داشت. حالا دیگر امیدهای هواداران آرسنال برای قهرمانی در این فصل بسیار زودتر از همیشه تبدیل به سراب شده است.

به گزارش وبسایت نود، آرسنال در چارچوب هفته 24 لیگ برتر به میهمانی چلسی در ورزشگاه استمفورد بریج رفت و با ارائه یک نمایش فجیع، مقابل آبی های لندن تسلیم شد.

آرسنال، فراتر از فاجعه

شاگردان آرسن ونگر از لحاظ فنی هیچ حرفی برای گفتن نداشتند و یک تیم دست و پا بسته در برابر همشهری خود بودند. گل زودهنگام مارکوس آلونسو، برتری چلسی را همان ابتدای بازی به رخ آرسنال کشید. اگر قرار بر اهدای جایزه بهترین تماشاگر بود، بدون شک هر کدام از مدافعان آرسنال می توانستند چنین جایزه ای را به دست بیاورند. علاوه بر خط دفاعی، اوضاع پیتر چک درون دروازه آرسنال هم تعریفی نداشت و او مقصر اصلی در صحنه گل سوم بود. انگار برای تکمیل شکست تحقیر آمیز آرسنال در دربی لندن، گل سسک فابرگاس به تیم سابقش با یک ضربه چیپ نیاز بود. برخورد مارکوس آلونسو با هکتور بیرین در صحنه گل اول بازی، باعث شد تا مدافع آرسنال از ناحیه سر آسیب ببیند. بسیاری از هواداران آرسنال بیش از این که نگران اوضاع بد تیم خود باشند، دلواپس هکتور بیرین بودند.

باخت های بزرگ و کوچک توپچی ها در فصل جاری به حدی رسیده که دیگر کاسه صبر آرسنالی ها لبریز شده است. بسیاری از کارشناس های فوتبال جزیره از آرسن ونگر انتقاد کرده و او را مقصر اصلی ناکامی های آرسنال می دانند. ونگر در بیستمین سال حضور خویش در این باشگاه به سر می برد و قرارداد این مربی فرانسوی تا پایان فصل جاری اعتبار دارد. گری نویل یکی از کارشناس هایی بود که از آرسن ونگر دفاع کرد و اعتراضات شدید هواداران آرسنال علیه سرمربی خویش پس از باخت دردناک به چلسی را مورد ملامت قرار داد.

گری نویل معتقد است که احتمالاً سرنوشت آرسنال بدون ونگر، بسیار مبهم خواهد بود. شاید هم حق با گری نویل باشد. به هر حال ونگر 20 سال روی نیمکت آرسنال نشسته و تفکراتش در تک تک سلول ها و اجزای باشگاه رخنه کرده است. جدایی آرسن ونگر از آرسنال همچون جدایی سر الکس فرگوسن از منچستر یونایتد، شوک بزرگی را به این باشگاه وارد می کند اما نباید حضور طولانی مدت ونگر در آرسنال را تبدیل به بهانه ای کرد برای عدم انتقاد از معضلات توپچی ها.

به قول گری نویل، تیم آرسنال هم از لحاظ روحی و هم از لحاظ بدنی، آمادگی نداشت. بازیکن های آرسنال نمی دانستند که چه موقع باید حمله و چه موقع باید دفاع کنند. مدافعان کناری آرسنال از زیرکی لازم برای مهار ادن هازارد و پدرو در ضد حملات چلسی برخوردار نبودند. در واقع باید گفت که آرسنال از زیرکی لازم برای رویارویی با چلسی برخوردار نبود و فقط به تدارک حملات احساسانه می اندیشید.

آلن شیرر یکی از منتقدین سرسخت ونگر پس از این بازی بود. شیرر معتقد است که ونگر نباید بر روی صحنه گل نخست چلسی هیاهو به پا کرده و خطای آلونسو روی بیرین را برجسته سازد. به اعتقاد وی، تئو وولکات بسیار ضعیف و منفعل بود و به عقب بر نمی گشت یا فرانسوا کوکلین که در صحنه گل دوم چلسی، عملکرد بسیار ضعیفی را در مقابل ادن هازارد ارائه داد. ادن هازارد عملاً از بین 5 یا 6 بازیکن آرسنال بدون مزاحمت عبور کرده و به طور انفرادی، نیمی از بازیکن های حریف را از پیش رو برداشت و گل دوم چلسی را زد!

هر چه قدر که آلن شیرر از تئو وولکات انتقاد کرد، به همان اندازه نیز انگولو کانته را مورد تعریف و تمجید قرار داد. شیرر کسی نیست که بی دلیل از بازیکنی تعریف کند ولی این اسطوره بزرگ انگلیسی ها گفته که تا حال بازیکنی همچون کانته را ندیده است. جالب این که آنتونیو کونته سرمربی چلسی در همین بازی از عملکرد هافبک فرانسوی تیمش راضی نبود و به دلیل، دستیار خود را مورد عتاب قرار داد. یکی از وبسایت های هواداری باشگاه آرسنال نوشت که فرانسوا کوکلین باید با دقت به بازی انگولو کانته توجه کرده و از هم وطن خویش یاد بگیرد که چگونه می توان یک هافبک دفاعی سطح بالا بود!

آرسنال در بازی مقابل واتفورد نیز طی 20 دقیقه نخست، دو گل خورد و حتی نمایش خوب در نیمه دوم نیز نتوانست توپچی ها را از شکست نجات دهد. آنها در بازی با چلسی نیز طی 20 دقیقه نخست غافلگیر شده و قافیه را باختند تا ظرف 4 روز جهنمی، همه امیدهای قهرمانی لیگ برای شاگردان ونگر بر باد رود

آرسنال با 12 امتیاز کمتر از چلسی صدرنشین و در فاصله 14 هفته تا پایان فصل جاری لیگ برتر، عملاً هیچ امیدی برای قهرمانی ندارد. حسرت فتح لیگ برتر برای Gooners حداقل یک سال دیگر تمدید شده و به یک حسرت 14 ساله بدل گردید. البته اوضاع به قدری برای شاگردان ونگر وخیم به نظر می رسد که نه تنها قهرمانی، بلکه شانس کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا نیز پس از دو دهه در خطر قرار گرفته است. آیا هواداران آرسنال پس از 22 سال، از جشن « St Totteringham's Day» محروم خواهند شد؟

چلسی، فراتر از رؤیا

شاگردان آنتونیو کونته به نهمین برد پیاپی خانگی دست یافتند. نویسنده ESPN نسخه هندی اعتقاد دارد که دفاع از عمق، ضد حملات مهلک و اتکاء به سیستم 3-4-3 از جمله وجوه تمایز آبی های لندن در این مسابقه بود. نقطه قوت چلسی در کناره های زمین قرار داشت هنگامی که ویکتور موزس و مارکوس آلونسو به عنوان بال های چلسی نفوذ می کردند. عملاً بال های چلسی با مدافعان کناری آرسنال درگیر شده و بدین ترتیب، پدرو یا هازارد با کمترین مزاحمت رو در روی مدافعان میانی آرسنال قرار می گرفتند. آرسنال یک تیم قابل پیش بینی بود و اغلب موقعیت های این تیم از طریق ضربات شروع مجدد به دست آمد.

در صحنه گل نخست چلسی، هنگام ارسال توپ به محوطه جریمه آرسنال، بازیکن های دو تیم در وضعیت دو به دو قرار داشتند. هنگامی که توپ در اختیار تیم حریف بود، بازیکن های چلسی از 3-4-3 تبدیل به 1-4-5 می شدند و عملاً کمترین فضا در اختیار آرسنال قرار می گرفت. شاید یکی از مشکلات اساسی توپچی ها در این بازی، عدم وجود یک مهاجم هدف بود که البته پس از حضور اولیویه ژیرو تا حدودی بر طرف شد و همین بازیکن نیز تک گل آرسنال را به ثمر رساند.

مصدومیت و خروج هکتور بیرین و جانشینی وی با گابریل پائولیستا یکی از بزرگ ترین بدشانسی های آرسنال بود. بیرین اساساً یک بازیکن پا به توپ و سرعتی در لب خط است و هرگز نباید از گابریل پائولیستا انتظار داشت تا جای او را پُر کند زیرا گابریل اصالتاً یک مدافع وسط محسوب می شود. خروج بیرین منجر به عقیمی جناح راست آرسنال شد و تئو وولکات را تک و تنها گذاشت. از طرف دیگر، حضور انگلو کانته و نمانیا ماتیچ باعث گردید تا ارتباط بین الکسیس سانچز و خط هافبک آرسنال قطع شود و تنها امید توپچی ها برای گشودن دروازه چلسی، ضربات ایستگاهی و شروع مجدد باشد.

4464