ستاره سابق فوتبال ایتالیا نمونه بی‌نظیر بازیکنان عصر خودش بود.
به گزارش کاپ، روبرتو باجو، ستاره افسانه‌ای فوتبال ایتالیا و دنیا در حالی امروز 50 ساله شد که کلی خاطره خوب از او به جا مانده است.
او وقتی از فیورنتینا رفت، یک شهراعتصاب کرد، وقتی ماند، کارناوال‌های مردمی راه افتاد، وقتی افتاد، کشوری گریست و وقتی بلند شد، فریاد شادی همه جا را گرفت.زندگی‌اش خیلی پیچیده تر از آنی بود که با یه تصویر به یاد آورده شود اما در آن روزهایی که کلمه ته می کشید و تصاویر جای حرف‌ها را می‌گرفت، یک تصویر ابدی ازخودش به جا گذاشت؛ فینال جام جهانی 1994، ورزشگاه رزبال لس آنجلس، 120 دقیقه تلاش ناموفق برای زدن یک گل و رسیدن به آقای گل‌های مشترک جام جهانی و پنالتی پنجم. نه! آن توپ و آرزوی های یک ملت را به هوا زد.امپراطوری پادشاه اما مستحکم تر از آنی بود که با یک شوت خراب شود.
پاداش ابدی
سال 1993 در سومین دوره انتخاب مرد سال جهان اولین ایتالیای صاحب این عنوان شد.آن روزها در یوونتوس برای خودش قلمرویی داشت.در فینال همان سال یگ تنه دورتموند را شکست داد.کابوس همان زمانی فرا رسید که در یکی از تمرینات یوونتوس، برای اولین بار دست یک جوان خوش تیپ تازه وارد را فشرد وانتقالش از پادووا به یوونتوس رH تبریک گرفت.دل آلپی، دلربایش را پیدا کرده بود؛ آلساندرو دل پیرو. آنیلی وقتی لقب پینتو ریکیو، نقش دوره رنسانس ایتالیا رو برای دل پیرو انتخاب کرد، نشان داد مثل عناصربه کار رفته درنقاشی های پینتوریکیو، مفهوم درستی ازوفاداری ارائه نمی‌کند.باجو را نخواستند. برلوسکونی،باجو را خرید و هوداران درتورین راهپیمایی اعتراض آمیز انجام دادند.
زمانی برای بودایی شدن
سال 1985 در اتاق های فیزیوتراپی و درجریان مصدومیت های پرتعداد دوران جوانِی به یاس فلسفی دچار شد. آرمان کاتولیکی خانواده اش را به باد داد و تحت تاثیرمکاتب شرقی، بودایی شد.همان زمان در راه سفر به فلورانس بود.بودای فوتبال اولین بار وقتی اطراف آرتمیو فرانکی ظهور کرد که مارادونا قلمرویی وارد نشدنی داشت.باجو 31 می 1987 درشب اولین قهرمانی ناپولی در سریA با یک ضربه آزاد اولین گل دوران حرفه‌ای‌اش در سری A را زد. وقتی کاپلو جای ساکی را گرفت، زخم کهنه باز شد. سرمربی میلان حتی در بدترین روزهای تاریخ معاصر روسونری هم مثل جام جهانی 1994 اعتقادی به باجو نداشت.بودای کوچک به بولونیا رفت وآنجا با زدن 22 گل بهترین عملکرد خودش در یک فصل را رقم زد.باجو در بازی اول ایتالیا تو جام جهانی 1998 مقابل شیلی وقتی تیمش به درسر افتاد، وارد جریان شد و پنالتی مشکوک اعلام شده توسط بوشاردوی نیجری را به گل تساوی تبدیل کرد و چند روز بعد با باز کردن دروازه خالی اتریش به طور مشترک گلزن ترین ایتالیایی تاریخ جام جهانی شد. در بازی یک هشتم نهایی دل پیرو به جای بودای کوچک به میدان رفت. سرانجام داستان با سومین شکست متوالی ایتالیا در ضربات پنالتی جام جهانی به پایان رسید. این بار قربانی شدن، سهم آلبرتینی و دی بیاجو بود.سال 2002 کمپینی برای حمایت ازحضور باجو در جام جهانی 2002 راه افتاد اما مرغ تراپاتونی یک پا داشت. باجو به کره- ژاپن نرفت و از فوتبال ملی خداحافظی کرد؛ در حالی که در برشا خوب گل می زد.برشا قبل از باجو، هرگزبیش از یک فصل در سری A دوام نیاورده بود در زمان بازی باجو سقوط نکرد و بعد از او دیگر کم تر در سری A دیده شد.
خداحافظی
16 می 2004 زمان خداحافظی بود. 80 هزار هوادار سن سیرو در لحظه خروج باجو از بازی در دقیقه 88 ایستاده تشویقش کردند. تنها ایتالیایی زننده گل در 3 جام جهانی، بعد از خداحافظی برای سونامی زده ها به میدان رفته، اتو بیوگرافی نوشته، سفیر امورخیریه سازمان ملل شده و روز 40 سالگی اش وب سایت شخصی راه انداخته.او، کار پرورش احشام در آرژانتین را ادامه می‌دهد و خلاصه کلی سرش شلوغ است.
یوونتوس 
