بازگشت گلاسکورنجرز هنوز برای هوادارانش هیجان‌انگیز است.
به گزارش کاپ، خیلی دلمان برایشان تنگ شده بود؛ برای آن‌هایی که فلسفه و تاریخ دارند، کلی عاشق و یک نفری که اینگونه دوستشان دارد: وقتی بچه بودم، در خانه حتی حمام هم نداشتیم. خب، پول زیادی هم در جیبمان نبود. مجبور بودم برای دیدن بازی‌های گلاسکو رنجرز از دیوار ایبراکس بالا بروم بالا تا مجبور نشوم پول بلیت بدهم!»
این اظهارات متعلق به سرآلکس فرگوسن افسانه‌ای است. دلمان برای هیجانی که ایجاد می کردند، تنگ بود؛ هیجانی مثل دراماتیک ترین هفته پایانی تاریخ معاصر فوتبال باشگاهی دنیا؛ وقتی در هفته آخر فصل 2003-2002 لیگ برتر اسکاتلند، 6 بریک رقیبشان را بردند و شانس آوردند که سلتیک یک گل کم آورد و 4 بر صفر بازی همزمان را برد تا آن‌ها با یک عدد برتری در تفاضل گل، قهرمان شوند. قهرمانی در خون آن‌هاست. گلاسکو رنجرز اولین باشگاه تاریخ فوتبال است که صد جام داخلی برده و هیچ تیمی در دنیا نتوانسته به اندازه 55 قهرمانی آن‌ها در لیگ داخلی جام بالای سرش ببرد. حالا برگشته‌اند.
چه بازگشتی!
به هرحال از وقتی باشگاه آبی پوش متعلق به پروتستان های ایرلندشمالی با حکم دادگاه به دلیل بدهی بیش از 50 میلیون پوندی به پایین تر سطج لیگی یعنی دسته چهارم سقوط کرده، سلتیک مدام قهرمان شده و البته از نداشتن رقیب، شاکی است! رنجرز پس از اینکه به حکم دادگاه و بعد از پیدا نشدن فردی برای بازپرداخت بدهی هایش، به حراج گذاشته شد، همه ستاره هایش را از دست داد و امتیاز و نام پرآوازه اش تا زمان پرداخت بدهی گرفته شد. کم کم آفتاب به آسمان بارانی آمد.تگرگ‌های نازل شده، پای آن‌ها را « سر» می‌داد اما تعادلشون را حفظ کردند.اگه جیمز کامرون، فوتبالی بود، از حضور 49 هزار و 118 نفر در اولین بازی خانگی رنجرز پس از سقوط به دسته چهارم، تایتانیک دیگری می‌ساخت.هواداران رنجرز رکورد استقبال از یک تیم در دسته‌های پایین‌تر تمام لیگ‌های اروپایی را را شکستند.تیم آبی پوش فاصله دسته چهارم تا سطح دوم را پله به پله و درعرض 3 سال پیمود اما فصل قبل در پلی اف باخت و مجبور شد برای دومین سال متوالی در سطح دوم لیگی کشورش بماند.کابوسی که با حکم دادگاه در سال 2012 شروع شده بود، ادامه داشت. رنجرز بالاخره فصل گذشته به ناخوشی‌ها پایان داد و در فاصله 4 هفته مانده به پایان رقابت‌های چمپیون شیپ تنها سهمیه قطعی صعود را گرفت. با این اتفاق خوش یمن این فصل از 4 دربی ثابت لذت ببریم؛ رقابتی که اسمش اولد فریم است و به قول گرام سونس این روزها خوشحال، هیچ جنگ فوتبالی دنیا حتی نزدیکش هم نیست. این چند سال طرفداران سلتیک حسابی برای رنجرز جوک ساختن و حالا نوبت آبی‌هاست. چگونه می‌شود تیمی را که 7 بار در کشورش تریبل کرده، در عمر 144 ساله اش، 134 جام داخلی گرفته و اولین اسکاتلندی قهرمان و حاضر در یک فینال اروپایی است را تمسخر کرد؟ 4 سال سخت تموم شده، پای دوم تنها نبرد مذهبی دنیا برگشته. درعقاید پروتستان ها، چیزی به نام برزخ وجود ندارد اما طرفداران رنجرز به عینه چنین عالمی را تجربه کردند.قدم زدن در جایی شبیه بهشت اما اعتقاد و رویای در دسترس هر دو طرف است که مطلقا با بردن دربی اولدفیرم حاصل می شود!
جان مک‌گراث
