رسیدن به جام جهانی حسرت بزرگ فوتبال ازبکستان است. هدفی که هر بار به آن نزدیک می‌شود، ولی توان رسیدن به آن را ندارد.
به گزارش "ورزش سه"، شروع کار تیم ملی ازبکستان به سال 1992 و بعد از استقلال از شوروی برمی‌گردد، وقتی این تیم به‌عنوان یک قدرت جدید و ناشناخته وارد رقابت با تیم‌های آسیایی شد. هرچند ازبکستان در سال 1994 قهرمان بازی‌های آسیایی شد و زهرچشم گرفت، ولی بعد از آن در مقدماتی جام جهانی هیچ‌وقت نتوانست راه عبور از قدرت‌های سنتی قاره را پیدا کند.
بهترین عملکرد ازبکستان در این مسیر به مقدماتی جام‌های جهانی 2006 و 2014 برمی‌گردد که به پلی‌آف رسید، ولی به ترتیب مغلوب بحرین و اردن شد و نتوانست به پلی‌آف بین قاره‌ای برسد.
ازبکستان در این سال‌ها برای موفقیت دل به تک‌ستاره‌ها بسته؛ بی‌نتیجه. ازبکستان نه ستاره‌ای در قواره علی دایی داشته که بتواند سرنوشت بازی‌ها را رقم بزند و نه از نظر تاکتیکی و فنی در حدی بوده که بتواند حریفانش را خلع سلاح کند. ازبکستان در این سال‌ها برای مدعیان قاره مثل ایران، کره جنوبی و ژاپن همیشه یک حریف قدرتمند و قابل احترام بوده، ولی در ماراتن صعود مقابل تجربه، هماهنگی و استعداد آنها کم آورده است.
ازبکستان در مقدماتی جام جهانی 2014 تنها به خاطر تفاضل گل کمتر بعد از کره جنوبی در رده سوم قرار گرفت و وقتی قرعه یک بار دیگر ایران، کره و ازبکستان را در یک گروه قرار داد، انتظار می‌رفت که مدعی جدی صعود باشد، ولی با سه شکست در 7 بازی (مقابل ایران در خانه، کره جنوبی و سوریه خارج از خانه) در رده سوم قرار گرفت و انتظار می‌رود سناریوی قبلی دوباره برای این تیم تکرار شود.
یک امتیاز برای امیدواری
ازبکستان در چنین شرایطی باید فردا در ورزشگاه آزادی امتیاز بگیرد تا فاصله یک امتیازی‌اش با کره جنوبی بیشتر نشود. آنها می‌دانند که تیم کی‌روش تقریبا دست‌نیافتنی است و امید صعود را در بازی روز آخر مقابل کره جنوبی در تاشکند جست‌وجو می‌کنند. اگر تا آن روز فاصله با کره سه امتیاز یا کمتر باشد، ازبکستان در خانه به آب و آتش خواهد زد تا به سریال ناکامی‌ها پایان دهد. نباید فراموش کنیم که صعود به جام جهانی 2018 به خاطر میزبانی روسیه برای ازبکستان ارزش مضاعفی دارد.
ازبکستان در این دوره هم به تک‌ستاره‌ها دل بسته و با امید درخشش آنها به تهران آمده. آنها چهار سال قبل در تهران در شرایط خاص (گل سالم ایران آفساید اعلام شد) توانستند به پیروزی برسند، ولی این بار می‌دانند که کار خیلی سخت‌تری دارند. تیم کی‌روش در بازی رفت در تاشکند هم کاملا برتر بود و توانست با تک گل جلال حسینی به پیروزی برسد.
ستاره‌ای از شانگهای
ستاره این روزهای ازبکستان اودیل احمداف است که در شانگهای SIPG بازی می‌کند. او وقتی در آنژی بود با حضور ساموئل اتوئو، یوری زیرکف و روبرتو کارلوس عنوان بهترین بازیکن فصل را به دست آورد و این روزها در کنار اسکار و هالک برزیلی در سوپرلیگ چین بازی می‌کند. این هافبک گلزن بازی رفت را به دلیل مصدومیت از دست داد، ولی در آخرین بازی مقدماتی زننده گل پیروزی مقابل قطر بود. بابایان، سرمربی ازبکستان بعد از بازی رفت با اشاره به اهمیت این بازیکن گفته بود: «متاسفانه بدون احمداف نتوانستیم فرصت‌های زیادی خلق کنیم. من ترجیح دادم در بازی دوستانه هفته گذشته مقابل تایلند (برد 2 بر صفر) از این بازیکن به دلیل خستگی استفاده نکنم. انتظار می‌رود او فردا جدال سختی با هافبک‌های تیم ملی داشته باشد.
کاپیتان 29 ساله ازبک‌ها می‌گوید: «فعلا سوم هستیم، ولی بازی‌های مهمی داریم که می‌تواند همه چیز را تغییر دهد. اگر به جام جهانی برسیم برای تیم و مردم ازبکستان فوق‌العاده خواهد بود. همه کشور منتظر اولین صعود به جام جهانی هستند.»
آخرین آرزوی پیرمرد
سرور چپاروف، دیگر هافبک کلیدی ازبکستان است که در سال‌های 2008 و 2011 مرد سال فوتبال آسیا شد، ولی در 34 سالگی دوران اوج را پشت سر گذاشته. هافبک فصل قبل سپاهان در بازی رفت مصدوم شد و قبل از پایان نیمه اول زمین را ترک کرد، ولی با شناختی که از فوتبال ایران پیدا کرده امیدوار است در بازی برگشت نمایش بهتری داشته باشد.
آلکساندر گنریخ، دیگر بازیکن مشهور ازبکستان است که مثل چپاروف در آخر راه قرار دارد. این مهاجم باتجربه در اولین بازی مقدماتی زننده گل پیروزی بخش مقابل سوریه بود، ولی بعد از آن در گلزنی ناکام بوده. مهاجم سابق زسکا امیدوار است که با صعود به جام جهانی بتواند به روسیه برگردد. او درباره شرایط ازبکستان می‌گوید: «هنوز زود است که از بازی روز آخر مقابل کره صحبت کنیم. قبل از آن باید بتوانیم در تهران و چین امتیاز بگیریم. بعد از آن می‌توانیم بگوییم که بازی روز آخر سرنوشت‌ساز است. تلاش ما این است که مستقیما صعود کنیم. برای این کار باید حریفان مستقیم‌مان را شکست دهیم. همه چیز دست ماست و من خیلی خوشبینم.»
غیبت بهترین گلزن
بهترین گلزن ازبکستان در مقدماتی جام جهانی مراد بیکمایف با دو گل زده است. او معمولا نقش ذخیره طلایی را داشته و در بازی رفت مقابل ایران هم در یک ربع پایانی به زمین رفت. با این حال موفق شده مقابل چین و کره گل بزند. البته او در بازی دوستانه مقابل تایلند مصدوم شد و در ورزشگاه آزادی غایب خواهد بود.
چهره آشنا درون دروازه
لوبانوف، دروازه‌بان سابق پرسپولیس درون دروازه ازبکستان می‌ایستد. او هم مثل چپاروف از فضای ورزشگاه آزادی و بازیکنان تیم ملی شناخت دارد، ولی دروازه‌بان خارق‌العاده‌ای نیست که گل زدن به او برای گلزنان آماده تیم ملی کار خیلی سختی باشد.
آرمن ساروخانیان
