همانطور که می گویند زمان زخم ها را بهبود می بخشد حتی اگر زخم یک گوش کنده شده در جنجالی ترین مسابقه تاریخ بوکس سنگین وزن باشد.
به گزارش "ورزش سه"، گوش ایواندر هالیفیلد هنوز تیزی دندان های مایک تایسون را احساس می کند اما دقیقا 20 سال بعد از آن دیدار جنجالی، این دو قهرمان سابق نه تنها با هم آشتی کردند، که حالا جزو بهترین دوست های هم هستند.
28 ژوئن 1997 بود که تایسون و هالیفیلد در لاس وگاس مقابل هم قرار گرفتند؛ مسابقه ای که در تبلیغات آن نوشته شده بود:" استوار و خشمگین" اما در تاریخ به نام " مبارزه گاز" معروف شده است.
و البته این دیدار نقطه اوج بدنامی برای بوکسوری بود که پیش از آن هم به "بدترین مرد روز زمین" شهرت پیدا کرده بود. حرکتی که تایسون، معروف به"مایک آهنین"، در این مسابقه انجام داد، همه جنجال های قبلی او را به فراموشی سپرد.
در راند سوم دومین مبارزه آین دو برای کسب عنوان جهانی بود که تایسون به همان پسر غیرمهاری تبدیل شد که از خیابان های نیویورک آمده بود. البته همه می دانستند که تایسون این قابلیت را دارد که همه را غافلگیر کند اما در آن لحظه، تمام کسانی که دور رینگ نشسته بودند و همه بینندگان تلویزیونی که رکورد تماشای یک مسابقه بوکس را شکسته بودند، تنها احساس خشم می کردند.
تایسون برای سومین بار قصد داشت که بدون محافظ دندان راند را شروع کند اما میلز لین، داور مسابقه، به او تذکر داد که محافظ را داخل دهان بگذارد.
اما وقتی آنها مبارزه را آغاز کردند، تایسون سرش را به سمت گوش راست هالیفیلد برد و با گاز گردن قسمت بالایی گوش او، تکه ای از آن را باز دندان کند و روی رینگ انداخت.
در حالی که هالیفیلد مانند یک شیر زخم خورده از درد بالا و پایین می پرید، لین بلافاصله خواستار کسر دو امتیاز از تایسون شد.
آنها به مبارزه ادامه دادند و راند را به پایان رساندند اما بعد از اینکه پزشکان میزان آسیب به گوش هالیفیلد را گزارش کردند، داور تایسون را بازنده اعلام کرد. مایک آهنین که بسیار خشمگین شده بود، سعی کرد به سوی هالیفیلد حمله کند و ضربه سنگینی به ماموری زد که قصد داشت مانع او شود.
تایسون بعدها در مورد دلیل این حرکتش، گفت ضربه سری که هالیفیلد به بالای چشم راستش زد، غریزه وحشی ای که در زمان کودکی دشوارش در او به وجود آمده بود را زنده کرد. " به خودم گفتم اگر او می خواهد مانند دعواهای خیابانی مبارزه کند، پس من هم می توانم."
تدی آلتاس، مربی سابق تایسون، که مایک یک بار در زمان دعوا با او، با تفنگ به سویش نشانه رفت، معتقد است که او تعمدا کاری کرد که مسابقه زود تمام شود تا بار دیگر مقابل هالیفیلد شکست نخورد زیرا در مسابقه اول با هالیفیلد در راند یازدهم مبارزه را واگذار کرده بود.
البته این تئوری چندان طرفدار ندارد زیرا تایسون در مبارزه بعدی مقابل لنوکس لوئیس که جوان تر و تنومندتر بود، حاضر به قطع بازی نشد. در آن مبارزه که در ممفیس برگزار شد، بعد از 8 راند، صورت تایسون از ضربات لوئیس به شدت آسیب دید و داور را مجبور کرد که به مسابقه پایان بدهد.
به هر حال حرکت تایسون در مبارزه با هالیفیلد غیرقابل توجیه بود و او 3 میلیون دلار جریمه و محکوم به انجام خدمات اجتماعی شد. ضمن این پروانه فعالیت او در بوکس هم به حالت تعلیق درآمد؛ هرچند یک سال بعد و با دادخواست در کمیسیون ورزشی ایالت نوادا، او توانست بار دیگر اجازه مبارزه پیدا کند.
اما خصومت بین تایسون و هالیفیلد خیلی به درازا نکشید. هالیفیلد در یک برنامه تلویزیونی اعلام کرد که رفتار تایسون را درک می کند و او را می بخشد. در مقابل تایسون هم در یک برنامه زنده از حریف عذرخواهی کرد.
در مراسم معرفی هالیفیلد در تالار مشاهیر بوکس، تایسون از او با عنوان "دوست من" و "یکی از بزرگترین قهرمانی های دنیا" یاد کرد و اعلام کرد که هر چند وقت یک بار همدیگر را ملاقات می کنند.
آن تکه از گوش بریده شده هالیفیلد هم که توسط داور مسابقه از روی رینگ برداشته شد، بعدا به کمک پزشکان پیوند زده شد.
هرچند بهبودی رابطه تایسون و هالیفیلد به زمان بیشتری نیاز داشت اما دوستی آنها نشان داد که قدرت درمانگر ورزش را نباید نادیده گرفت.
