داستان هایی از تاریخ فوتبال ایتالیا؛ خشم بنفش، تظاهرات سفید و فرار داور

وبسایت رسمی برنامه نود - تصمیمات جنجالی داوری در بسیاری از مسابقات تاریخ فوتبال ایتالیا به نزاع انجامیده که در بسیاری از این موارد، خود داورها بیش از همه متضرر شده اند. در تاریخ فوتبال ایتالیا، همواره نام داورهای بزرگی به چشم می خورد اما وجود آن ها نیز برای جلوگیری از جنجال ها کافی نیست. نگاهی خواهیم داشت به چند نمونه از جنجال های بزرگ داوری در تاریخ فوتبال ایتالیا

داور مشهور ایتالیایی در حال اخراج نرو روکو مربی میلان

شاهزاده داورها

کونچتو لو بلو معروف به «شاهزاده» را مشهورترین داور تاریخ فوتبال ایتالیا می دانند. او بین سال های 1954 تا 1974 توانست 328 مسابقه سری آ را قضاوت کند. ظاهر خاص و شیک لو بلو به علاوه شجاعت و شخصیت جالبی که داشت، از او یک داور متمایز ساخت. در کشوری که همواره گلایه های فراوانی از داوری جریان دارد، لو بلو هیچ گاه پا روی عدالت نگذاشت و هرگز به تیم های بزرگ امتیاز نداد. همان طور که قبلاً هم گفتیم، باشگاه یوونتوس به فدراسیون فوتبال ایتالیا فشار آورد تا داوری بازی های خود را از چنگ لو بلو در بیاورد اما شاهزاده داوری فوتبال ایتالیا هرگز مقابل آمبرتو آنیلی رئیس وقت این باشگاه کم نیاورد.

درگیری بین کونچتو لو بلو با جانی ریورا هافبک و نرو روکو مربی میلان در رسانه ها بسیار جنجال ساز شد. لو بلو در سال 1973 برای چندمین بار، اقدام به اخراج روکو از زمین کرد. ریورا و روکو طی مصاحبه با رسانه ها، به انتقاد علنی و شدید الحن علیه لو بلو پرداخته و ناکامی میلان طی 3 فصل پیاپی سری آ در دهه 1970 را به گردن این داور انداختند. جانی ریورا به علت مجادله لفظی با این داور، 4 جلسه محروم شد.

لو بلو در داوری خود، حرکات منحصر به فردی داشت. او چه در داخل و چه در خارج از زمین یک سلبریتی بود و به عنوان نخستین داور ایتالیایی پا به دنیای سیاست گذاشت. لو بلو در سال 1972 در قالب حزب دموکرات مسیحی به پارلمان ایتالیا راه یافت و در سال 1986 نیز به مدت کوتاهی شهردار سیراکیوز در محل زادگاه خود یعنی سیسیل شد. طی دوره 20 ساله داوری لو بلو، دو بازی بسیار برجسته تر از بقیه بود.

کونچتو لو بلو (داور)

خشم بنفش ها

فیورنتینا در اواخر دهه 1960 یک تیم قدرتمند و مدعی محسوب می شد. بنفش ها به عنوان مدافع عنوان قهرمانی وارد فصل 70-1969 شدند و روند آمادگی خویش را با 29 بازی بدون باخت، به رخ حریفان کشیدند. کالیاری نیز یکی از تیم های مدعی در آن فصل محسوب می شد و همگان منتظر تقابل فیورنتینا و کالیاری در 12 اکتبر 1969 بودند. کالیاری در حضور انبوه هواداران فیورنتینا و به لطف پنالتی بحث انگیزی که توسط لو بلو اعلام شد، به پیروزی 1-0 دست یافت در حالی که این داور در دو صحنه مشکوک، از اعلام پنالتی به سود فیورنتینا امتناع ورزید. فیورنتینا در واپسین دقایق بازی نیز به گل رسید اما لو بلو این گل را به علت آفساید، مردود اعلام نمود. او در دویست و شصت و یکمین قضاوت خویش در سری آ، آماریلدو یار برزیلی فلورانسی ها و یک بازیکن کالیاری را به علت درگیری با یکدیگر، از بازی اخراج کرد.

هواداران فیورنتینا که از اتفاقات بازی خشمگین بودند، در اواخر مسابقه شروع به خواندن آوازهایی علیه داور کرده و شعار « Du-ce، Du-ce» را سر دادند. این شعار به دوران حاکمیت فاشیست ها مربوط می شود و منظور فلورانسی ها این بود که لو بلو یک داور دیکتاتور و فاشیست است. پرتاب بطری ها به درون زمین و درگیری درون تونل باعث شد تا لو بلو چند ساعت در رختکن محبوس بماند. پس از مدتی، داور و کمک هایش با ون پلیس اسکورت شده ولی اتوبوس تیم کالیاری توسط هواداران حریف سنگ باران شد.

هجوم به درون زمین، فیورنتینا- کالیاری (1969)

جینو پالومبو خبرنگار مشهور ایتالیایی آن مسابقه را همچون شویی دانست که فقط یک ستاره (منظور لو بلو) داشت. البته پالومبو شجاعت این داور را در جو وحشتناک فلورانس مورد ستایش قرار داد. فیورنتینا پس از حوادث این بازی، تاوان سنگینی پرداخته و در بازی بعد با حساب 5-1 در زمین حریف شکست خورد و محکوم به برگزاری کلیه بازی های خانگی خود در زمین بی طرف تا پایان فصل شد. علی رغم همه این اتفاقات، هیچ چیز مانع دومین قهرمانی پیاپی فیورنتینا در سری آ نگردید تا ادعای طرف دارهای تئوری توطئه نقش بر آب شود، همان افرادی که اعتقاد داشتند برخی دست های پشت پرده قصد ممانعت از دومین اسکودتوی متوالی بنفش ها را دارد.

لو بلو در همایش داوران که یک هفته بعد از آن اتفاقات در شهر فلورانس برگزار شد، با دو محافظ حضور یافت. در مسابقه بعدی که قضاوت آن بر عهده لو بلو بود، یکی از تماشاگرها در ویچنتزا به طور مداوم از پشت دروازه به این داور توهین می کرد اما لو بلو، او را مورد شناسایی قرار داد و یک پلیس لباس شخصی این تماشاگر را بازداشت نمود. لو بلو در سال 1948 و حین قضاوت یک مسابقه در دسته پایین، مجبور به اختفاء در رختکن شد. او در سال 1957 با سنگ مورد حمله قرار گرفت. این داور مشهور در سال 1971 نیز پس از اخراج دو مدافع تیم تورینو، تا خودروی خویش تحت تعقیب قرار گرفت اما پلیس وی را نجات داد. برخی از هواداران فوتبال، کاریزمای شخصیتی و شخصیت نافذ این داور را با دوره فاشیست شبیه سازی می کردند.

کونچتو لو بلو در حال اخراج آلبرتو بیگون مهاجم میلان

تظاهرات سفید

خطرناک ترین ورزشگاه ها برای داورهای ایتالیایی در دهه های 1950 و 1960، زمین تیم ناپولی بود. ناپلی ها ابتدا در ورزشگاه قدیمی وومرو و سپس در سن پائولو به میدان می رفتند. تماشاگرهای ناپولی طی سه فصل مختلف در سال های 1955، 1956 و 1963 به زمین مسابقه حمله کردند. ناپولی در نوامبر 1955 میزبان بولونیا بود و تا 15 دقیقه پایانی مسابقه با نتیجه 3-0 پیش افتاد اما بولونیا یک بازگشت تاریخی را رقم و با پنالتی اعلام شده در آخرین دقیقه توسط ماریو مائورلی داور بازی، توانست به تساوی 3-3 دست یابد. داور بلافاصله پس از این ضربه پنالتی، سوت پایان مسابقه را به صدا در آورد و تماشاگرهای خشمگین ناپولی به درون زمین حمله کرده و به سوی داور دویدند. مائورلی نیز به سمت رختکن فرار و در رختکن حبس شد. سپس بازیکن های بولونیا در هتل محل اقامت خود تحت محاصره هواداران عصبانی ناپولی قرار گرفته و دکتر این تیم نیز ضرب و شتم شد. برخی منابع گفتند که او با تکان دادن دستگاه نوشابه سازی روی دست خود در زمین بازی، تماشاگرها را تحریک کرده بود.

جریمه ناپولی چندان سنگین نبود و فقط 2 جلسه محرومیت از بازی خانگی برای این تیم در نظر گرفته شد. آچیله لائورو میلیونر عرصه کشتی سازی و ساختمان سازی که به طور هم زمان شهردار ناپل و رئیس افتخاری باشگاه ناپولی بود، از هواداران خودی حمایت کرد. او همان نقشی را در تاریخ باشگاه ناپولی ایفا کرد که سیلویو برلوسکونی بعداً در میلان داشت. لائورو حدود 15 دقیقه زودتر از ورزشگاه رفته بود و کلیه حوادث بازی را از نزدیک ندید ولی او نیز بر اساس فرهنگ حاکم بر فوتبال ایتالیا، از ابتدا به داورها تاخت.

ناپولی-بولونیا (1955)

فرار داور از لیوورنو

لیوورنو در سال 1967 نتایج خوبی را در سری ب گرفت تا هواداران خود را برای بازگشت به سری آ پس از دهه 1940 امیدوار سازد. لیوورنو در ماه نوامبر و طی یک بازی خانگی به مصاف مونتزا رفت. ابتدا آنتونیو اسباردلا از اعلام یک ضربه پنالتی به سود لیوورنو امتناع ورزید و هنگامی که مونتزا 2-1 عقب افتاد، یک ضربه آزاد را به تیم میهمان داد. یاران مونتزا این ضربه آزاد را به سوی دروازه شلیک کردند که توپ به دیواره دفاعی خورد اما داور رأی به تکرار ضربه داد. از قضا، ضربه تکراری درون دروازه لیوورنو قرار گرفت. مربی مونتزا به سوی تماشاگرهای حریف رفته و رفتار تحریک آمیزی را انجام داد که به «ژست با چتر» معروف است. این ژست در فرهنگ ایتالیایی به معنای پیروزی می باشد.

سپس یکی از هواداران لیوورنو از فنس عبور کرده و داور را کتک زد اما داور نیز با او درگیر شده و بلافاصله سایر تماشاگرها به درون زمین حمله بردند. دروازبان اول و ذخیره مونتزا به همراه مربی این تیم مورد ضرب و شتم قرار گرفته و صحنه ای مشابه فیلم های وسترن درون زمین فوتبال پدید آمد. وقتی که خبر توهین گزارشگر تلویزیونی به هواداران لیوورنو پخش شد، کنترل اوضاع به کلی از دست رفته و این تماشاگرهای عصبانی اقدام به آتش زدن ماشین ون رادیو و هجوم به سوی عوامل رادیو و تلویزیون حاضر در محل کردند.

تماشاگرها به رختکن نیز حمله برده تا داور و کمک های او را کتک بزنند. داورها به رختکن بازیکن های مونتزا فرار کرده و در آن جا به رئیس پلیس و شهردار شهر لیوورنو پیوستند. سرانجام پس از ختم ماجرا و در ساعت 8.15 شب، داور بدون چمدان از ایستگاه قطار لیوورنو گریخت. روزنامه La Gazzetta dello Sport نوشت که داور حین گریز، گزارش اتفاقات مسابقه را برای فدراسیون به رشته تحریر در آورده و به قدری برای رفتن به رم عجله داشت که به علت سرعت زیاد، توسط پلیس جریمه شد!

لیوورنو- مونتزا (1967)

4000 تن از هواداران لیوورنو در فردای آن رویداد، میدان اصلی شهر را بستند زیرا دربی حساس با تیم پیزا نزدیک بود و آن ها بیم تکرار آن اتفاقات را داشتند. حدود 5000 هوادار لیوورنو به پیزا سفر کردند اما خوشبختانه آن مسابقه بدون هیچ حادثه ای به پایان رسید. حکم کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال ایتالیا پس از این مسابقه صادر و به موجب آن، تیم لیوورنو از 6 بازی خانگی محروم گردید اما هیچ کدام از هواداران این تیم بابت آن آشوب ها، دستگیر نشدند.

حتماً به خاطر می آورید که پائولو دی کانیو در سال 1998 در رقابت های لیگ برتر انگلیس، پل آلکاک داور بازی را هُل داد و به مدت طولانی محروم شد. رفتار خشن بازیکن ها با داورها در فوتبال ایتالیا سابقه زیادی دارد. در یکی از مسابقات جام حذفی در فصل 43-1942، آمدئو آمادیی بازیکن محبوب رم با مشت به شکم کمک داور کوبید و مادام العمر محروم شد هر چند که پس از مدتی مورد بخشش قرار گرفت. ایوانو بلاسون به علت برخورد با داور در سال 1946 به مدت 6 ماه محروم شد. روبرتو بونینسنیا نیز در دسامبر 1967 به علت مشت زدن به داور، با محرومیت از 9 مسابقه مواجه گردید. پاسکواله برونو بازیکن تورینو در نوامبر 1991 در دربی تورین و پس از دریافت کارت قرمز طی نیمه اول بازی، به سوی داور حمله کرد ولی هم تیمی هایش مانع شده و برنو از زمین بیرون رفت. کمیته انضباطی محرومیت 5 جلسه ای را برای این بازیکن در نظر گرفت و بعداً برخی از تماشاگرها به دلیل این حرکت، به برونو لقب «حیوان» دادند.

حمله پاسکواله برونو به داور در دربی تورین (1991)

کالچو، داستان فوتبال ایتالیا ادامه دارد...

4464