به گزارش "ورزش سه"، روزگاری سیتی را "تیم قلابی" می خواندند، "همسایه شلوغ کن یونایتد". ولی همسایه شلوغ کن شده صدرنشین لیگ. شده یادآور تیم های رویایی پپ گواردیولا: بی اعتنا به بازی های نتیجه گرایانه و بی تفاوت به اتوبوس های قطار شده بزرگ و کوچک. پپ پس از پیروزی برابر یونایتد طعنه آمیزانه در اشاره به خرده گیران، سیتی را کنار بارسلونا قرار داد که ستایش بزرگی از تیمش - و همین طور خودش - بود. او گفت "... تکرار می کردند هرگز نمی توان در انگلیس به شیوه بارسا بازی کرد، ولی اشتباه می کردند، همیشه می توان بازی کرد، همیشه می توان توپ را حفظ کرد و همیشه می توان با شهامت راهی میدان شد".
حالا خیلی ها با جلو رفتن فصل می پرسند "آیا مورینیو براستی شایسته نشستن روی نیمکت منچستر یونایتد هست؟" و همان ها اعتراف می کنند پپ در منچستر سیتی قدمی برداشته بلند، بیش از حد بلند.
پانزده برد پیاپی یعنی ثبت رکورد جدیدی در لیگ برتر. سیتی تاکنون در لیگ شکست نخورده و هر چند مقایسه آنها با "آرسنال شکست ناپذیر" فصل 04-2003 عجولانه است، ولی کسب متوسط 2.88 امتیاز در هر دیدار فوق العاده بوده. سیتی همه را شکست داده و فقط برابر اورتون به تساوی 1-1 قناعت کرده، همان دیداری که کایل واکر در نیمه اول اخراج شد و آنها ده نفره با گل استرلینگ در فاصله هشت دقیقه تا پایان پاسخ گل نیمه اول وین رونی را دادند... سیتی طی هفده دیدار لیگ پنجاه و دو گل زده که یعنی متوسط بیش از سه گل در هر بازی، یعنی بیست و یک گل بیشتر از چلسی قهرمان فصل پیش، یعنی یادآوری بارسای پپ در فصل 12-2011 که آبی اناری ها صد و چهارده گل در سی و هشت بازی لیگ زدند.
تیم های پپ را با پاس های متوالی اش می شناسند، با گردش بازیگوشانه توپ از پایی به پای دیگر و از منطقه ای به منطقه دیگر. متوسط تعداد پاس های بارسا در 09-2008 ، نخستین فصل حضور پپ در نوکمپ، 546 پاس بود که فصل 11-2010 به متوسط 747 پاس افزایش پیدا کرد. متوسط تعداد پاس های سیتی در فصل پیش 598 پاس بود که در این فصل به 724 پاس رسیده... دقت پاس های بازیکنان بارسا طی آن سه فصل از 85 درصد به 89.6 درصد افزایش پیدا کرد. دقت پاس های بازیکنان سیتی در فصل پیش 84 درصد بود که در این فصل به 89.2 درصد رسیده که یعنی پنج درصد بیشتر از آرسنال در رده دوم و هفت درصد بیشتر از یونایتد و لیورپول. متوسط تعداد پاس های کامل سیتی در این فصل 643 پاس بوده، 128 پاس بیشتر از آرسنال در رده دوم و 219 پاس بیشتر از یونایتد.
بازیکنان سیتی برابر یونایتد در اولدترافورد در 64.6 درصد اوقات توپ را در اختیار داشتند که بیشترین تصاحب توپ توسط هر تیمی برابر یونایتد در تاریخ لیگ برتر بوده. سیتی در فصل پیش به طور متوسط در بازی هایش 64.9 درصد اوقات توپ را در اختیار داشته که کمترین میزان تصاحب توپ توسط تیم های پپ از بارسا تا بایرن و سیتی بوده. بازیکنان بارسا در فصل 11-2010 توپ را در 71.8 درصد اوقات در اختیار داشتند و آن را می چرخاندند و می گرداندند.
سیتی این فصل را با به خدمت گرفتن دو مدافع کناری، کایل واکر و بنجامین مندی، و همین طور قرار دادن ادرسون برزیلی درون دروازه آغاز کرد تا بهم ریختگی های فصل پیش را به فراموشی سپارد. دفاع سیتی فصل پیش را با ثبت متوسط دریافت 1.02 گل در هر دیدار به پایان برد، ولی آنها تاکنون در هر دیدار لیگ 0.68 دریافت کرده اند که نشان می دهد پپ دفاعش را سامان بخشیده. این متوسط در آخرین فصل حضور پپ در بارسا نزدیک 0.8 گل بود و در آخرین فصل در بایرن 0.5 گل.
سیاهه آبی آسمانی پوش های "شکوفا شده" یا "دوباره احیا شده" دراز شده... ادرسون درون دروازه چنان صلابتی داشته که او را سنگربانی در قواره جهانی معرفی کرده... جان استونز همان مدافع همیشه غیر قابل اعتماد تا پیش از مصدومیت قابل اعتماد شده بود... کاپیتان ویسنت کمپانی همیشه مصدوم، بهترین روزهایش را به رخ کشیده... نیکلاس اوتامندی چنان اعتماد به نفسی یافته که گل پیروزی بخش را درون دروازه یونایتد جای داده... داوید سیلوا سی و یک ساله به پختگی رسیده و لذت بازی کردنش همان شوری را القا می کند که بازی های ژاوی و اینیستا القا می کردند... کوین دی بروین را یکی از بهترین مردان میانی اروپا می خوانند و مبلغ 55 میلیون پوند پرداخت شده برایش را در مقایسه با پوگبا 90 میلیونی، لوکاکو 75 میلیونی و مارسیال 57 میلیونی ناچیز قمداد می کنند... رحیم استرلینگ تردیدها را از بین برده و شده مهاجم سرنوشت ساز دیدارهای گره خورده...
تا پایان فصل راه درازی مانده، ولی سیتی تا همین جا هم در دستان گواردیولا پوست انداخته. پپ در رقابت نفس گیری با مورینیو، ونگر، کونته، کلوپ و پوچتینو بالا پریده و رقبایش را به ارائه فوتبال تهاجمی تر ترغیب کرده، به افزایش توانایی های شان برای کسب پیروزی تا قناعت به ضعف های حریفان. کیفیت تهاجمی و ماجراجویانه سیتی تماشایی شده و آبی آسمانی ها خاطره نمایش بهترین تیم های پپ را یادآوری کرده اند که به خودی خود طعم شیرینی دارد... ولی یادمان نرفته از 2005 به بعد سوای آلکس فرگوسن مربیان قهرمان لیگ در فصل پس از قهرمانی کنار گذاشته شده اند: مورینیو 2006، آنچلوتی 2010، پیگرینی 2014، مورینیو 2015، رانیری 2016 و... کونته که روی لبه باریکی راه می رود.