زلاتکو که پیش از این در دوره سرمربیگری برانکو در تیم ملی ایران به کشورمان آمده بود و سرمربی تیم برق شیراز شده بود، بعد از جدایی از این باشگاه و حضور مجدد برانکو در ایران در یک دهه بعد دوباره به ایران خواهد آمد. در حالی که در این سالها از نظر کاری شرایط مبهمی داشته است. این مربی 60 ساله که تصاویر چندانی نیز از او در سایت‌های کروات و... موجود نیست، در سال‌های حضور خود در برق شیراز نتایج متوسطی به جا گذاشت تا نشان دهد در بازار ایران نمی‌تواند به عنوان سرمربی کار کند. اما برانکو بعد از دو چهره شاخص (آندره پانادیچ و سرتن چوک) سومین دستیار خود را از خانواده خود به تهران می‌آورد.
برای برانکو که تیمش در اوج آمادگی است و یکی از بهترین مجموعه‌های اخیر فوتبال ایران را شکل داده است این انتخاب البته چالش است. چرا که تقریبا در هیچ یک از محافل پرسپولیسی و فوتبالی از این تصمیم برانکو استقبال نشده و نوعی فامیل بازی را در آن دخیل دانسته‌اند. صد البته که برانکو برای آن توجیهاتی دارد؛ اما در مصاحبه های مطبوعاتی بعدی باید همواره به این سوال پاسخ دهد که چرا برادرش را به عنوان دستیار به ایران دعوت کرده و آیا او از کارنامه لازم برای دستیاری برخوردار است یا خیر؟
زلاتکو ایوانکوویچ برادر سبیلوی سرمربی کروات پرسپولیس در تمام دوران کاری خود تنها در دو مقطع به عنوان سرمربی کار کرده است که آخرین بار هم در تیمی ایرانی و آشنا از شیراز بود. برق در لیگ پنجم هدایتش بر عهده زلاتکو بود که با آن تیم زلاتکو عنوان چهاردهمی را به دست آورد و بعد از آن هم دیگر به عنوان سرمربی فعالیتی نداشت و بیشتر مدیر فنی و مدیر آکادمی بود.
اگرچه دستیاری یک سرمربی پر انرژی و همه کاره مثل برانکو از کارهای اصلی تیم پرسپولیس نیست؛ اما در نهایت این علامت سوال به سینه سرمربی کروات سرخپوشان خواهد چسبید. مردی که به واسطه عملکرد خیره کننده اش در سه فصل گذشته مورد احترام و علاقه تمام ایران است و شاید بهتر باشد هرگز خود را در معرض تردیدها و سوال‌های این چنینی قرار ندهد.
البته برانکو امروز در گفتگو با رسانه ها از حضور برادرش دفاع خواهد کرد؛ اما مهمتر از هر چیزی اعتمادی است که باعث می شود زلاتکو را روی نیمکت پرسپولیس ببینیم گرچه انتظار می رفت شاهد حضور یک مربی جوان ایرانی در کنار برانکو باشیم تا از تجارب این مربی برای آینده بهره ببرد.
پرسپولیس 
