وبسایت رسمی برنامه نود - هفته نوزدهم لیگ برتر برگزار شد. پرسپولیس به سختی برد و فاصله امتیازی را با رقبا بیشتر کرد. رقبای این تیم هم همچنان با برانکو مهربان هستند و نتایج خوبی نمی‌گیرند تا خاطر سرمربی کروات آشفته نشود. اتفاقات هفته نوزدهم را از زاویه دوربین می‌بینید:
همیشه میان برانکو و رضا عنایتی یک فاصله بوده است. فاصله‌ای که نگذاشته آنها شانه به شانه در کنار هم باشند. در زمان حضور برانکو در تیم ملی این مانع علی دایی بود که اجازه نمی‌داد عنایتی مدت زمان و بازی‌های زیادی شاگرد برانکو باشد. در پرسپولیس و دنیای مربی‌گری هم حالا افشین پیروانی میان آنها ایستاده است. گویا عنایتی و برانکو هیچ‌گاه قرار نیست به هم برسند!
از این عکس امیرقلعه‌نویی می‌شود در تابلوهای عاقبت نقد فروشی استفاده کرد. امیرخان حق دارد که این‌طور خوشحال و سرحال باشد. بعد از یک نیم‌فصل نه چندان خوب او نیم‌فصل دوم را بسیار خوب آغاز کرده است. برد دربی و رسیدن به رتبه چهارم و بالاتر قرار گرفتن از استقلال. تمام این اتفاقات در همین حد که می‌ببینید خوشحالی دارد.
نمی‌دانیم مدیرعامل یک تیم در شادی گل چه می‌کند. این را هم نمی‌دانیم آقای آذری در تمام شادی گل‌ها حضور دارند یا فقط وقتی پای برد دربی در میان باشد. البته از نقش صبوری کادرمدیریتی ذوب‌آهن در حفظ کادرفنی و رسیدن این تیم به شرایط مطلوب هم نباید گذشت.
انگار محمد عباس‌زاده بدجوری عزم رفتن به نساجی را دارد. او حتی در بازی‌های تیمش هم با چمدان حاضر می‌شود تا اگر علی دایی رضایت داد او بدون فوت حتی یک دقیقه خودش را به مازندران برساند. مشخص نیست که اصرار عباس‌زاده به جدایی از سایپا به مشکلات مالی این تیم بستگی دارد یا به نیاز مازندرانی‌ها به این مهاجم. به هر حال اینجا ایران است و یک بازیکن هر زمان تمایل داشته باشد به هر دلیلی می‌تواند بار سفر ببندد.
کاری را که مهاجمان تیم‌های دیگر در هشت هفته گذشته نتوانستند انجام دهند هافبک دفاعی جوان سایپا انچام داد. رضا اسدی با یک ضربه سر دروازه حسینی را باز کرد و به رکورد این دروازه‌بان پایان داد. در روزی که قلی‌زاده دنبال بازی نمایشی بود و ضربه‌های ترابی به تیر دروازه می‌خورد و عباس‌زاده به عنوان بازیکن باتجربه و آرمان رمضانی به عنوان پدیده تیم دایی کاری از پیش نبردند، رضا اسدی کار را تمام کرد.
توپ به صورت حسینی خورد. دستش هم با صورتش برخورد کرد. مصدوم هم شد. اما سوالی که جوابش مشخص نشد این بود که چرا با گذشتن زمان بازی و رد شدن حسینی از رکوردی که منتظر آن بود همه چیز ختم به خیر شد و مانند سریال‌های ایرانی زندگی شیرین شد. حسینی خوشبختانه بدون هیچ مشکلی به بازی ادامه داد و بازی هم تمام شد. به هر حال حسینی در این هفته‌ها آنقدر بازیکن با اخلاق و بدون حاشیه‌ای نشان داده که نشود در مورد او حرف و حدیث درست کرد، البته فعلا. همه هواداران استقلال امیدوارند که او همین روند را ادامه دهد.
در روزهایی که دروازه‌بان‌های لیگ برتر مسابقه گذاشته‌اند و هر کدام تلاش می‌کنند رکوردهای گل نخوردن خود را بیشتر و بیشتر کنند، سوشا مکانی تنها 14 دقیقه در اولین حضورش در لیگ برتر توانست رکورد ثبت کند و گل نخورد. البته او روی گل دریافتی چندان مقصر نبود. او در بقیه دقایق بازی دروازه‌اش را بسته نگه داشت که فعلا رکورد خوبی برایش محسوب می‌شود.
این عکس به خوبی وضعیت مجید جلالی و تیمش را در این فصل نشان می‌دهد. آنها در این فصل خیلی روزهای متعادلی را پشت سر نگذاشتند. هفت هفته برد پشت سر هم و بعد هم هشت هفته بدون برد. دقیقا مثل ژست آقا معلم در این عکس.
برد نفت تهران با 2 گل مقابل تراکتورسازی را اگر در کنار اتفاقات یکی، دو هفته این تیم تبریزی و حاشیه‌های آن قرار دهیم شاید به این نتیجه برسیم که رقم خوردن این نتیجه علاوه بر مسائل فنی، فاکتورهای دیگری هم داشته است. البته این که فرزین گروسیان باز هم درون دروازه قرار داشته هر تئوری دیگری را تا حدود زیادی باطل می‌کند.
30388
استقلال 
