به گزارش "ورزش سه"، بدون شک تک ستاره زنان ایرانی در مسابقات دوومیدانی داخل سالن آسیا سپیده توکلی بود که اولین و آخرین مدال را در بخش زنان برای کشورمان به ارمغان آورد. این دختر ۲۹ ساله که روز اول به مدال نقره پرش ارتفاع رسید، مقابل دوربین ها وعده داد تا روز آخر را با مدال طلای ماده پنجگانه به پایان برساند. سپیده توکلی به وعده اش عمل کرد و برای اولین بار در مسابقات داخل سالن آسیا طلایی شد.
او حالا با طلایی که در تهران کسب کرده، با انگیزه ای بیشتر به بازی های آسیایی ۲۰۱۸ فکر می کند. به همین بهانه با دارنده مدال طلای پنجگانه آسیا همکلام شدیم.
در ادامه مشروح صحبت های سپیده توکلی با خبرنگار "ورزش سه" را می خوانید.
روز اول مسابقات در ماده پرش ارتفاع شرکت کردم که می دانستم رقبای سرسختی از چین و ازبکستان دارم. من با دیدن رکوردهای آنها به کسب مدال برنز امیدوار بودم و کسب عنوان سومی را خوش بینانه ترین حالت برای خودم می دیدم. با این حال مشخص بود که پرنده ازبکستان که فاصله زیادی با سایرین داشت و طلای او از قبل محرز بود. خدا را شکر روز خوبی را سپری کردم و بدون خطا توانستم مدال نقره این بخش را به دست آورم.
از همان ابتدا گفته بودم که هدف من در ماده پنجگانه مدال طلا است. در اکثر بخش ها مقام اول را کسب کردم. حتی در پرش ارتفاع توانستم رکورد ایران را جابجا کنم. خیلی خوب مسابقه را به پایان بردم و رکورد پنجگانه ایران را هم زدم. با کسب این مدال طلا به هدفم در این مسابقات رسیدم و توانستم وارد رنکینگ جهانی شوم. فکر می کنم از ایران فقط من و حسن تفتیان در رنکینگ جهانی باشیم که من الان در بخش پنجگانه نفر چهل و چهارم هستم.
من تصمیم گرفتم برای تقدیر از زحمات خانواده ام، آنها را روی سکو دعوت کنم. به هر حال مادرم در تمام ۲ روزی که مسابقه داشتم، کنار من بود و همیشه رقابت های من را از نزدیک می دید، پدرم هم خودش ورزشی است و خیلی علاقه دارد من پیشرفت کنم. وقتی قهرمان شدم و با او تماس گرفتم، از شدت خوشحالی گریه کرد و خودش را به سالن مسابقات رساند. همسرم و مربی ام نیز نقش پررنگی در موفقیت من داشتند. سعی کردم با بردن آنها روی سکو کمی زحماتشان را جبران کنم.
من یک ماه دیگر ۲۹ ساله می شوم. هنوز هم برای پیشرفت فرصت دارم؛ اما قطعا اگر زودتر از این ها به من رسیدگی و توجه می شد، الان در جایگاه بالاتری حضور داشتم. قطعا هر ورزشکاری با برنامه ریزی دقیق روند سریعتری در پیشرفت دارد. همیشه مشکلات و موانعی در راه من بوده که سعی کردم آنها را پشت سر بگذارم. من از ۱۸ سالگی در تیم ملی هستم و شاید تازه به مرز پختگی رسیدم.
برای گرفتن مدال در بازی های آسیایی به حمایت بیشتری نیاز دارم. قطعا رقبای من ننشسته اند و نگاه کنند تا من بروم و مدال بگیرم. خودم تمام تلاشم را می کنم؛ اما قطعا کافی نیست. فدراسیون باید نگاه ویژه ای به من برای بازی های آسیایی داشته باشد. من در اینچئون نیز با یک خطای میلیمتری مدال را از دست دادم؛ اما این دوره می خواهم بروم و حقم را بگیرم.
ورزشکاران پنجگانه که لقب خاصی ندارند؛ اما من کارم را در دوومیدانی از پرش ارتفاع شروع کردم و هم اکنون رکورددار این رشته هم هستم. به من می گویند پرنده ایران؛ اگرچه باید بیش از توجه به این لقب ها تمرکزم روی کارم باشد تا بتوانم به مدال های بیشتر و با ارزش تری برسم.
بعد از مدالی که در مسابقات داخل سالن آسیا گرفتم، خانم محمدیان، معاون امور بانوان وزارت ورزش به من پیام شخصی داد و تبریک گفت. از سویی امروز وزیر ورزش را در مرقد امام(ره) دیدم که از من پرسید چه برنامه ای برای بازی های آسیایی داری که من هم گفتم با حمایت شما می خواهم مدال بگیرم. کیهانی، رییس فدراسیون دوومیدانی هم به من گفت کمی استراحت کن و سپس با برنامه ریزی ویژه باید خودت را برای بازی های آسیایی آماده کنی.
