به گزارش "ورزش سه"، مهمترین قسمت حرفهای این قهرمان بزرگ کشتی ایران و جهان ، در ابتدای آن نگاشته شده است . جایی که خادم می گوید :باید با رفتاری صادقانه، در مواجهه با حریف رژیم اشغالگر قدس، براساس سیاست های ابلاغی کشورمان، رسماً از رویارویی با آنها خودداری ورزیم و صادقانه تبعات ناشی از آن را بپذیریم.
او با این پیشنهاد به دنبال پایان روشی است که ورزش ایران پیرو سیاست های کلی نظام در مقابله با ورزشکاران رژیم اشغالگر قدس در پیش گرفته و این بار کشتی ایران را تا آستانه تعلیق پیش برده است .
حرفهای خادم شجاعانه و درست است و البته مخاطب آن مهمترین تصمیم سازان ایران هستند ؛ چهره هایی که خادم عقیده دارد باید درباره این موضوع مهم اقدام به بازنگری کنند.
حرفهای خادم در این بیانیه را بخوانید:
کار پنهانی معنا ندارد
اگر سیاست کشور بر عدم به رسمیت شناختن ورزشکاران رژیم اشغالگر قدس و عدم رویارویی با ورزشکاران تیمهای منتخب این رژیم است، پس پنهانی به حریف پیشین باختن و برای تهیه گواهی بیماری یا ضرب خوردگی، به درمانگاه ها و پزشکان در خارج از کشور مراجعه کردن چه معنایی دارد؟اگر قرار است عدم رویارویی با ورزشکاران رژیم اشغالگر قدس اصل باشد، پس چرا باید زمین و آسمان را به هم دوخت و هرآنچه داشت هزینه کرد تا بتوان با توجیه چرایی موضوع عدم رویارویی با نماینده رژیم اشغالگر قدس، برای نهادهای بین المللی که به لطف ارسال فوری تمامی اخبار از داخل کشور، مستنداتی بیش از ما در اختیار دارند، از تعلیق گریخت؟
هر لحظه ممکن است قرعه ناجوانمردانه
جهت اطلاع مردم عزیز، از تیرماه ٩٧ تا حدود مهرماه 97، کشتی ایران ، ٨ مسابقه جهانی در رده های سنی نوجوانان، جوانان، امید و بزرگسالان در رشته های آزاد و فرنگی پیش رو دارد. در تمامی این ٨ مسابقه، تیم های کشتی رژیم اشغالگر قدس حضور دارند و کشتی گیران آن ها رقابت می کنند. کمیل قاسمی ها، سعید عبدولی ها، حسن یزدانی ها، محمد علی گرایی ها ، حسن رحیمی ها، حسین نوری ها باید در این مسابقات جهانی شرکت کنند و هر لحظه ممکن است قرعه ناجوانمردانه.........حتماً باید زبان را گاز گرفت...... اما چه می شود کرد قرعه است دیگر......
دیگر نمی شود گواهی پزشکی تهیه کرد
نکته قابل توجه این است که با اتفاقی که در جریان کشتی علیرضا کریمی در لهستان افتاد، دیگر نمی توانیم گواهی پزشک تهیه کنیم. دیگر نمی توانیم به حریف پیشین ببازیم. باید با رفتاری صادقانه، در مواجهه با حریف رژیم اشغالگر قدس، براساس سیاست های ابلاغی کشورمان، رسماً از رویارویی با آنها خودداری ورزیم و صادقانه تبعات ناشی از آن را بپذیریم. بعد هم به دنبال هزینه کردن همه داشته های بین المللی مان نباشیم که ما را تعلیق نکنند.
مسئولان این تصمیم می خواهند دیده نشوند
چگونه می توان عضو هیات رییسه اتحادیه جهانی کشتی بود و تمام اندوخته حاصل از مناسبات بین المللی خود را به جای کمک به بهبود شرایط و موقعیت فنی کشتی کشور، کمک به ارتقا جایگاه ایران در داوری، حق کشی ها، کمک به توسعه کشتی در دنیا و حفظ کشتی در المپیک، وقف اصرار و خواهش برای تعلیق نشدن کشتی ایران و اجازه ادامه فعالیت و حضورکشتی ایران در عرصه بین المللی نمود؟ نکته جالبتر اینکه همه کسانی که مسئولان اصلی این تصمیم گیری هستند، در این شرایط نه تنها کوچکترین نقشی در کمک به ورزشکار، مربی و فدراسیون مربوطه ندارند، بلکه کلا آنقدر عقب می ایستند که اصلا دیده نشوند....آن وقت در صفحات داخلی و خارجی شبکه های اجتماعی میبینی که به علیرضا کریمی ناسزا گفته اند، مربیش را تحقیر کرده اند و فدراسیونش را بی عرضه خوانده اند.
مراجع مسئول چوب می زنند
خیلی جالب است، پس از چنین اتفاقاتی فدراسیون کشتی در داخل کشور از سوی مراجع مسئول، با خط و خطوط دادن به برخی رسانه ها چوب می خورد که چرا کشتی گیرت قرعه اش با کشتی گیر رژیم صهیونیستی افتاده و فدراسیون نتوانسته است با کمک از الهامات غیبی، این مسئله را قبل از قرعه کشی حل کند؟ و یا اینکه اصلا فدراسیون چرا کشتی گیرش را به مسابقات جهانی که در آن رژیم اشغالگر قدس شرکت می کند برده است؟ گویا مسابقات جهانی دیگری هم هست که بدون رژیم اشغالگر قدس برگزار می شود. فدراسیون و کشتی گیرش باید چوب بخورند تا کسانی که مسوولیت دارند و باید سینه ستبر کنند و پاسخگو افکار عمومی و هیجانات اجتماعی باشند، دیده نشوند. سیاسی کاری تا کجا....
مدیریت نکرده ایم
نقطه مقابلش جالب تر است. در حالی که فدراسیون در داخل کشور برای اجرای دستوری که در فرآیند تصمیم گیری آن هیچ کاره بوده، بازخواست می شود، نماینده فدراسیون در هییت رییسه اتحادیه جهانی کشتی، پیش هر کس و ناکسی باید خواهش کند که ورزش ملی کشورم را تعلیق نکنید. کشتی گیر جوان کشورم را محروم نکنید و مربی زحمتکشی که با دریافت ماهانه یکصد هزار تومان حقوق، عاشقانه به تربیت جوانان کشورم می پردازد را جریمه نکنید. آنوقت در داخل کشور همان مسوولان همیشه غایب، موج رسانه ای را هدایت می کنند که کدام تعلیق؟ اینها همه بزرگنمایی است!گویا باور نداریم میلیون ها نفر در داخل و خارج از کشور با دقت رفتارهای دوگانه و چند گانه مان را می بینند. گمان می کنیم با" هیس "گفتن و از یک" رویداد" تا" رویداد" بعدی" سکوت کردن" در حال مدیریت کردن چنین مسئله آشکاری هستیم.
