به گزارش "ورزش سه"، او به همراه تیمش در یک هتل معمولی در خارج از شهر رفته بود. وسایلش را که تنها برای یک شب اقامت در خارج از خانه بود، از کیفش درآورد. با هم تیمی ها ملاقات‌هایی داشت، به همراه تیمش شام خورد و به اتاقش بازگشت. به عنوان کاپیتان تیم و یکی از باتجربه ترین‌ها، او هم اتاقی نداشت و تنها یک پلی استیشن در اتاق بود.
مارکو اسپورتیلو، دروازه بان فیورنتینا، یک ساعت با او مشغول بازی کردن بود. سپس او اتاق را ترک می‌کند و با کاپیتان خداحافظی می‌کند و می‌داند تا ساعاتی دیگر که فیورنتینا به مصاف اودینزه خواهد رفت، از پشت هوای او را خواهد داشت.
کاپیتان آماده خوابیدن شد، شاید پیش از خواب به اتفاقات خوب زندگی فکر می‌کرد؛ آستوری همسری به نام فرانچسکا و دختری دو ساله به نام ویتوریا دارد و حالا 24 ساعت دیگر تا بازگشت به فلورانس و به آغوش کشیدن دخترش فاصله دارد. چقدر می‌توان خوش شانس بود که با فوتبال گذران عمر کرد، نه اینکه فقط فوتبال بازی کرد. بازی کردن در سطح بسیار بسیار بالا، حدی که 14 بازی ملی برای ایتالیا انجام دهید و یک دهه در سری آ توپ بزنید. او پیش تر گفته بود:" من واقعا عاشق کارم هستم. من عاشق فوتبالم. امروز بیشتر از زمانی که 18 ساله بودم آن را دوست دارم."
ولی پس از این اتفاقات، آستوری از خواب بیدار نشد. پس از اینکه او برای صبحانه بر سر میز حاضر نشد، هم تیمی ها به دنبال پیدا کردن او رفتند. بر خلاف همیشه که او نفر اول بر سر میز حاضر بود، این بار خبری نبود.
در هر صورت، او هم به لیست بازیکنان بلندبالایی که در زمان فوتبال حرفه ای از دنیا رفته اند اضافه شد، بازیکنانی مثل دنی خارکه، بروجیا، موروسینی، پوئرتا و ... . او ناگهان فوت شد ، بدون دلیل خاصی و تنها چیزی که می‌توان گفت این است که زندگی یک هدیه ای است که ممکن است هر لحظه از دست برود. برای تمام پیشرفت‌های علمی، دانش با روپوش‌های سفید همراه بوده و با اینکه در علم پزشکی پیشرفت‌های بزرگی انجام شده، ما هنوز در تشخیص علت مرگ ناکام بوده ایم.
قبول مرگ دشوار است و حقیقت نیز گفتی است و می‌توانیم بدون قبول این موضوع نیز فروتن باشیم. ما به عنوان انسان وظیفه داریم که بیشترین تلاش را انجام دهیم تا متوجه شویم دقیقا چه اتفاقی رخ داده تا از تکرار این موضوعات جلوگیری کنیم. باید مقابل چنین مرگ‌هایی را بگیریم و برایش پاسخی پیدا کنیم.
در سوی دیگر با یک خانم جوان روبرو هستیم که عشق زندگی اش را از دست داده و حالا وظیفه بزرگ کردن یک بچه دو ساله بدون پدر بر دوش اوست. مطمئنا افرادی که در کنار او خواهند بود، تعداد غیرقابل شمارشی هستند.
الگویی که آستوری در زندگی عادی اش به عنوان پسر، پدر، دوست و هم تیمی ساخته، به زندگی کردن ادامه خواهد داد، حداقل برای آنها که او را می‌شناسند. آنها که او را نمی‌شناختند نیز شاید بتوانند او و جمله معروفش را منبع الهام بدانند: "من عاشق کارم هستم. من عاشق فوتبال هستم. حالا بیش از پیش عاشق فوتبالم و بیشتر از 18 سالگی از آن لذت می‌برم."
لذت یک انسان از کاری که می‌کند و هر چه سن و سالش بالاتر می‌رود، بیشتر عاشق آن می‌شود. نباید چنین تفکری از بین برود.
داویده آستوری، روحت در آرامش.
منبع: ESPN
مترجم: روزبه مهری
