غول قدیم برابر غول جدید، پول قدیم برابر پول قدیم، کهکشانی قدیم برابر کهکشانی قدیم... نبردی که "فینال زودهنگام" به نظر می رسید با تک گل پاریسی ها در برنابئو روی مرز باریکی جلو رفته بود. پاریسی های بدون نیمار که 1-3 در مادرید شکست خورده بودند برای صعود به دو گل نیاز داشتند، بی آن که گلی دریافت کنند. پاریسی ها خوش بین بودند، خیلی های شان. همان هایی که روی سکوهای پارک دوپرنس بنری با جمله "Fais nous rêver" بالا بردند: "برای مان رویایی بساز". همان هایی که بنر غول آساتری را با شعار دل انگیز "Ensemble on va le faire " برابر دوربین ها به رقص درآوردند: "ما کنار هم می تونیم پیروز شیم".
برای پاریسی های میلیونر که برای قرار گرفتن در صف بزرگان له له می زدند زمان دوئل بزرگ فرا رسیده بود، برابر قهرمان اروپا. این بازی برای اونای امری همان نبرد "یا حالا یا هیچ وقت"بود. تونی کروس و لوکا مادریچ غایب بودند و لوکاس واسکوئز و ماتئو کواچیچ ترکیب ستاره ای نداشتند، نه از نوع مادریدی و نه پاریسی. سوت را کشیدند و غول جدید به مصاف غول قدیم رفت، ولی بیتابی پاریسی برابر تجربه مادریدی در همان نیمه اول کمتر شد و کمتر، بدون گل. دنی آلوز فرصت رویارویی با دشمنان قدیمی را پیدا کرده بود، امپاپه جابجا می شد، دی ماریا به صف مردانی که خوب می شناخت شان می تاخت؛ ولی سپیدپوش ها خونسرد بودند؛ تسلیم ناپذیر. مارسلو در آن سو و کارواخال در این سو باجی نمی دادند؛ همین طور کاپیتان راموس و واران در قلب دفاع.
نیمه دوم تازه آغاز شده بود که آسنسیو به جناح چپ تاخت و توپ را فرستاد برای واسکوئز که او هم آن را ارسال کرد روی دروازه. به جایی که کریستیانو رونالدو از میان دو پاریسی بلند شد و با سر بر توپ کوفت. کوفت و توپ را درون دروازه آرئولا درمانده جای داد. آرئولا که می پرسید "کاپیتان تیاگو سیلوا کجا بودی، کجا؟"
وقتی کریستیانو شادی می کرد آمار غریبش را دوره می کردیم. آماری که می گفتند در هر هشت بازی رئال در لیگ قهرمانان این فصل دروازه ها را گشوده، 12 گل. می گفتند طی پنج فصل پیاپی بهترین گلزن لیگ قهرمانان بوده. می گفتند117 گل در لیگ قهرمانان زده، بیش از هر بازیکنی. می گفتند صد و شانزده باشگاه در تاریخ لیگ قهرمانان طی همه بازی های شان کمتر از او گل زده اند. می گفتند رونالدو از 2009 تا حالا 102 گل در لیگ قهرمانان زده، بیش از همه گل های منچستر یونایتد (98)، منچستر سیتی (باز هم 98)، تاتنهام (60) و لیورپول (38). می گفتند با دو پیراهن سرخ و سپید در سه فینال لیگ قهرمانان گل زده: 2008، 2014 و 2017 و به فینال بعدی می نگرد، می گفتند و می گفتند...
پاریسی ها پس از شکست در مادرید طی چهار دیدار برنده شده بودند، ولی همان جا تسلیم شدند. تسلیم شدند و دریافتند رویایی در کار نخواهد بود. به قول طرفداران مارسی حباب "Plastic Galácticos " ترکید و رویای "سفرای قطر در پاریس" دود شد و به هوا رفت. کاوانی گل تساوی بخش را زد، ولی کاسمیرو گل دوم رئال را هم زد تا پاری سن ژرمن طی دو دیدار 2-5 تسلیم شود...بازی که تمام شد یادمان آمد فاصله لیگ فرانسه و لیگ اسپانیا با پول پر نمی شود. پارسال که پاریسی ها، بارسا را 0-4 در پارک دوپرنس له کردند به نظر رسید به صف غول ها نزدیک شده اند، ولی با دریافت شش گل در نوکمپ از روی ابرها پایین آمدند. آنها این بار نبرد دوم را در خانه برگزار کردند، ولی دریافت پنج گل از رئال می گفت باید صبر کنند.
در سوی دیگر سپیدپوش های دوازده بار قرار گرفته بر بام اروپا یک قدم به تکرار رویای "سه قهرمانی پیاپی بایرن مونیخ" دهه هفتاد نزدیک تر شدند. نزدیک تر شدند و یادمان آمد کهکشانی بودن یعنی چی.
حمیدرضا صدر
پاری سن ژرمن 
