اکنون رابیو نامه‌ای نوشته و در آن آورده: «می‌دانستم تصمیم من تبعاتی خواهد داشت اما دوست ندارم این تصویر کاریکاتوری را از من به نمایش دربیاورند که در آن بازیکنی جوان و خام هستم، که نمی‌تواند بفهمد کارهایش چه معنایی دارد.
فوتبالیست بودن شغل من است اما فوتبال شور و شوق من هم هست. برای اینکه به بالاترین سطح برسم، بسیار سخت تلاش کرده‌ام. هر چیزی که امروز دارم ثمره تلاش‌هایم در میدان بوده است. من هم مانند همه فوتبالیست‌ها رویای بازی برای تیم کشورم را دارم.
پوشیدن پیراهن آبی برای من مایه افتخار و غرور است. بردن با فرانسه، بردن برای فرانسه. این ماموریت ماست. از زمانی که 15ساله بوده‌ام در تمامی تیم‌های پایه از پیراهن تیم ملی دفاع کرده‌ام. من فرهنگ فرانسوی دارم.
من اجازه نمی‌دهم مردم از طرف من درباره رابطه‌ام با تیم ملی فرانسه حرف بزنند. از نخستین باری که دعوت شدم که در ماه مه 2016 و به‌عنوان بازیکن ذخیره بود، تا حالا برای باشگاهم، پی‌اس‌جی که غول اروپاست، 88 بار بازی کرده‌ام که 13 بار در لیگ قهرمانان بوده است. من از آن زمان 9 گل زده‌ام و 7 قهرمانی کسب کرده‌ام. اگر تصمیم گرفته‌ام که از فهرست دوم تیم ملی کنار بمانم، به این دلیل بوده که به نظرم تصمیم مربی درباره من منطق ورزشی ندارد. در تمام این سال‌ها عملکرد من در باشگاهم بوده که درها را به سوی تیم ملی باز کرده است.
من قلبا آدمی اهل رقابت هستم اما «مرد» هستم و دوست داشتم که اینچنین با من رفتار شود.» نوئل لوگرت، رییس فدراسیون فوتبال فرانسه گفته بود که رابیو «پسربچه» است.
در هر حال، رابیو می‌گوید: «من از آقای لوگرت تشکر می‌کنم که روی رفتار نمونه من در تیم ملی تاکید کرده است. در نهایت من تبعات کارم را با حمایت خانواده و نزدیکانم می‌پذیرم.»
پاری سن ژرمن 
