وبسایت رسمی برنامه نود - خیلی‌ها تیم ملی پرتغال را در زمره مدعیان قهرمانی جام‌جهانی 2018 نمی‌دانند؛ حتی اگر آن‌ها قهرمان آخرین تورنمنت مهم فوتبالی باشند و از یک کریس رونالدوی آماده بهره‌مند باشند.
به گزارش سایت نود، تا جایی که به سابقه فوتبال پرتغال در جام‌جهانی مربوط می‌شود، این تیم غیر از چند سال اخیر معمولا در مراحل پایانی حضور داشته است. اولین حضور پرتغال در جام‌جهانی با مقام سوم همراه اوزه‌بیوی افسانه‌ای در سال 1966 توام شد. این تیم برای دومین حضور در جام‌جهانی، 20 سال صبر کرد اما وجود بازیکن درخشانی مانند فوتره هم نتوانست مانع حذف در مرحله گروهی شود. نسل جدید فوتبال پرتغال در سال 2002 به عنوان مدعی قهرمانی وارد جام‌جهانی کره- ژاپن شد، با این حال در همان نیمه اول بازی اول با آمریکا اسیر اشتباهات بایا و درحشش رقیب شد و در نهایت تنها توانست شکست 3 بر صفر را با باخت 3 بر 2 معاوضه کند. برتری پرگل مقابل لهستان با شکست از کره‌جنوبی بی‌ثمر شد و نسلی طلایی شامل فیگو،کاستا، بایا و ... دست خالی به لیسبون بازگشت. 2 سال پس از نایب‌قهرمانی در یوروی خانگی، پرتغال واقعا در جام 2006 درخشید. صعود از گروهی شامل ایران، آنگولا و مکزیک (رونالدو اولین گل خودش در جام‌جهانی را به ایران زد) با برتری در خشن‌ترین بازی تاریخ جام‌جهانی مقابل هلند (ملقب به نبرد نورنبرگ با 4 اخراجی!) و تکرار برتری در ضربات پنالتی یک‌چهارم نهایی یورو 2004 مقابل انگلیس این بار در مرحله مشابه جام‌جهانی 2006 همراه شد تا برزیل اروپا برای اولین بار از جام‌جهانی 1966 به نیمه‌نهایی برسد. باز هم فرانسه مانند مرحله مشابه یورو 2000 سد راه شد و پرتغال جاده صاف‌کن آلمان برای سومین مقام سومی آلمان در جام‌جهانی نام گرفت.4 سال بعد تیم در گروه برزیل، ساحل عاج و کره‌شمالی قرار گرفت. برتری بر ساحل عاج، زدن 7 گل به کره‌شمالی در روزی که رونالدو پس از برخورد توپ با کمرش، به زور پایش به گل باز شد و تساوی با برزیل، تیم را به دور بعد رساند. پرتغال در یک‌هشتم نهایی مغلوب اسپانیا، قهرمان جهان شد. تیم اروپایی در جام‌جهانی 2014 فاجعه بود و از گروهی شامل آمریکا، آلمان و غنا بالا نیامد. حالا این تیم بدون ستاره خاص و با رونالدو به جنگ اسپانیا، مراکش و ایران می‌رود.
ادامه قهرمانان
*13 نفر از تیم قهرمان ۲۰۱۶ در لیست مسافران روسیه قرار دارند؛ روی پاتریشیو، آنتونی لوپس، سدریک سوارس، پپه، ژوزه فونته، برونو آلوس، رافائل گوریرو، ولیام کاروالیو، آدرین سیلوا، ژائو مونتینیو، ژائو ماریو، ریکاردو کوآرشما و البته کریس رونالدو!
*10 بازیکن جدیدشامل بتو، ریکاردو پریرا، روبن دیاس، ماریو روی، مانوئل فرناندس، برناردو سیلوا، گلسون مارتینس، گونسالو گوئدس و آندره به لیست 23 نفره برای جام جهانی اضافه شدند. در بین غایبانی که در یورو 2016 حضور داشتند، نام دنیلو، هافبک پورتو، ریکاردو کاروالیو و ویرینیای بازنشسته به چشم می‌خورد. بازیکنان دیگری مانند الیسیو، رناتو سانچس و ادواردو هم به علت نیمکت نشینی های مکرر در باشگاه هایشان فرصت حضور در جام جهانی را از دست دادند.
دلیل خط خوردن ستاره‌ها
آندره گومز، نانی و ادر (زننده گل قهرمان پرتغال در یورو 2016) به دلیل آنچه تضاد با فلسفه بازی تیم و برنامه‌های جام جهانی نام گرفت، خط خوردند. سانتوس، سرمربی موفق پرتغال سرعت بالای بازی و نیاز تیم به بازیکن با ثبات را اصلی‌ترین دلیل غربال کردن کلی پرتغال نام برد.
سیستم 2-4-4 که منجر به قهرمانی پرتغال در یورو ۲۰۱۶ فرانسه شد، اصلی‌ترین و بهترین گزینه سانتوس در روسیه خواهد بود اما این سیستم روی کاغذ با تاکتیک سانتوس در فرانسه تفاوت دارد.
نمای تاکتیکی
دریورو 2016، رناتو سانچس در راست و ماریو در چپ با نزدیک شدن به هافبک های میانی، کنترل بازی در میانه میدان را به دست می‌گرفتند و برتری عددی ایجاد می‌کردند. در جام جهانی 2018، مانند مرحله مقدماتی، ماریو و هافبک های میانی بدون تغییر بازی خواهند کرد اما در سمت راست یک بازیکن با خصوصیات تهاجمی مانند برناردو سیلوا، مارتینس یا کوارشما قرار خواهند گرفت. در خط حمله مانند 9 بازی آخر مقدماتی، آندره سیلوا زوج رونالدوست.البته در نبود مهاجم مرکزی دیگری،سانتوس مقابل حریفان قدرتمندتری مانند اسپانیا با استفاده از مهاجم شناور (نقشی که نانی در یورو 2016 ایفا کرد) ترکیب را تغییرمی‌دهد. برناردو سیلوا مناسب‌ترین گزینه برای اجرای این مسئولیت نام دارد.
