به گزارش "ورزش سه"، فوتبال خاطرات بزرگ و به یادماندنی اش را مدیون بازیکنانی است که ویژگی اصلی شان شخصیت ویژه شان است. فوتبالیست هایی که حرکات، دستاوردها و نمایش هایشان هیچ گاه از ذهن هواداران پاک نخواهد شد.
دروازه بان: رنه هیگوئیتا
رنه هیگوئیتا: دروازه بان دیوانه جهان! چهره ی منحصربفرد، موهای بلند پریشان و حتی ملیت کلمبیایی، هیچ کدام باعث نمی شود تا به یاد آوردن رنه آزاردهنده باشد و هرچه به حافظه تان فشار وارد کنید از خالق ضربه عقرب خاطره سازتر درون‌دروازه پیدا نمی کنید. البته او این ضربه معروف را در سال 1995 و دیدار دوستانه مقابل انگلستان به نمایش گذاشت اما جام جهانی 1990 شاهد یک حرکت دیوانه کننده دیگر از اوست. کلمبیا در مرحله یک هشتم نهایی به مصاف کامرون شگفتی ساز رفته بود. بازی در 90 دقیقه بدون گل خاتمه یافت اما در وقت های اضافه دریبل زنی هیگوئیتای 24 ساله در وسط زمین(!) منجر به باز شدن دروازه کلمبیا و حذف این تیم شد. خوسه رنه هیگوئیتا زاپاتا به خاطر همین یک حرکت، شایسته پوشیدن پیراهن تیم منتخب خاطره سازهای جام جهانی است چون هیچ دروازه بان دیوانه دیگری نمی شناسیم!
مدافعان: لورن بلان- فرانکو باره زی- دانیل پاسارلا
لورن بلان: جام جهانی 1998 یک تصویر تکراری داشت. بوسه ی لورن بلان بر سر بی موی بارتز. اتفاقی که بارها افتاد و به تصور خرافاتی ها موجب قهرمانی فرانسه در خانه هم شد! بلان در دیدار حساس با پاراگوئه تک گل خروس ها را در دقیقه 114 به ثمر رساند تا تنها این بوسه هایش نباشند که در تاریخ جام جهانی ماندگار هستند. با این حال بوسه شانس شاید حقیقت نداشته باشد اما حتماً باعث شده تا پس از جام جهانی 1998 کچل ها بیشتر دوست داشته شوند!
فرانکو باره سی: وقتی در جنگ هستید، زمین خوردن فرمانده کمرشکن است. باره زی برای ایتالیای آریگو ساچی با بستن بازوبند کاپیتانی حکم طلایه دار سپاه آتزوری را داشت. او رهبر تیم سوم مرحله گروهی رقابت ها بود اما آنقدر کاریزما داشت که لاجوردی های زیبا را با وجود تمام کاستی ها تا فینال برساند... ورزشگاهRose Bowl کالیفرنیا لحظه دراماتیکی را برای او و جام جهانی به یادگار گذاشت. تصور خیلی ها این است که ایتالیای 94 با پنالتی افتضاح باجو به قهرمانی نرسید اما واقعیت چیز دیگری است. آه و افسوس عمیق کاپیتان به همراه آمادگی بالای بدنی اش در 34 سالگی هنگام بیرون رفتن اولین ضربه پنالتی آتزوری لحظه ای بود که ایتالیا جام را تقدیم برزیل کرد.
دانیل پاسارلا: خیلی سخت می توان از گذشته های دور خاطرات زنده بیرون کشید اما جام جهانی 1978 یک استثناست. نه فقط به این دلیل که ایران برای اولین بار راهی این تورنمنت بزرگ می شد بلکه بخاطر زیبای های ذاتی آرژانتین 1978. رقص کاغذها در بازی های آلبی سلسته، سیگار کشیدن های منوتی، دست های کِمپس و خوشحالی به یادماندنی اش پس از گشودن دروازه هلند در بازی فینال... اما خالق ناب ترین لحظه این جام کاپیتان اسطوره ای آرژانتینی هاست. جایی که او با چهره ای مصمم، خسته، بهت زده و البته با جام قهرمانی در محاصره مردم کشورش که سر از پا نمی شناسند قرار گرفته، چیزی شبیه عکس مسی پس از معجزه نیوکمپ در پایان دیدار بارسلونا مقابل پاریسن ژرمن.
هافبک ها: لوتار ماتئوس- حمید استیلی- زیدان- ببتو
لوتار ماتئوس: بازیکنی که سابقه 5 جام جهانی دارد اسمش با این جام عجین شده است حتی اگر کار خاصی نکرده باشد چه برسد به کسی مثل ماتئوس که جام جهانی 90 را به عنوان کاپیتان بالای سر برده، با شماره 18 در فینال 1982 روی نیمکت نشسته، مامور مهار مارادونا در فینال 1986 بوده، کاپیتان، پنالتی زن و شماره 10 مانشافت در جام جهانی 1994 بوده و در 37 سالگی با حضور 20 ساله در ترکیب آلمان پرستاره، خودش را در جام جهانی جاودانه کرده است.
حمید استیلی: زننده گل قرن برای ایرانی ها خالق ناب ترین و زیباترین تصویر از تیم ملی فوتبال کشورمان در جام جهانی است. وقتی استیلی روی سانتر زیبا و مواج زرینچه روی هوا بلند می شود، سرش را با ظرافت و البته شدت می چرخاند تا توپ را به جایی دور از دست های کیسی کلر بفرستد و وقتی به زمین فرود می آید قطره های اشک شروع به باریدن می کنند. یک تعریف کامل برای اشکی از شدت خوشحالی.
زیدان: گفتن از زیزو بی فایده است. همه خاطرات او را از برند... بوسه هایش بر پیراهن تیم و گل هایش که فرانسه را در خانه به قهرمانی جهان رساند، دریبل های چشم نوازش که برای کل برزیلی ها کلاس آموزشی بود، پنالتی چیپ جسورانه به بوفون و آن ضربه سر عجیب به سینه ماتراتزی در فینال. انگار خیلی از خاطراتمان را مدیون زیدان هستیم!
یوهان کرویف: تا پیش از ظهور اسطوره تکرار نشدنی هلند، فوتبال متعلق به قلدرهای اروگوئه، ایتالیا، مجارستان، بریتانیا یا تکنیکی های برزیلی و آرژانتینی بود.
فقط توپ های بلند یا ستاره های تکنیکی تعیین کننده بودند. اما لاله های نارنجی با تفکرات رینوس میشل و رهبری یوهان کرویف زیبایی کار گروهی را به فوتبال هدیه کردند.
گل خارق العاده هلندی ها در فینال ۱۹۷۴ پس از پاسکاری های پرتکرار بلافاصله بعد از سوت آغاز بازی شاید اولین تصویر از فوتبال با تمام نفرات است. البته کرویف در این لحظه تکنیک نابش را به رخ آلمان ها می کشد تا ثابت کند بهتر از هر فوتبالیست اروپایی دیگری دریبل زدن بلد است اما ایده همیشگی او زیبا فوتبال کردن و احترام به بازی تیمی بود. این همان ارثی است که قهرمان های ادوار اخیر جام جهانی را برگزیده است!
مهاجمان: روژه میلا- مارادونا- پله
روژه میلا: برای فوتبال لازم است که هرگاه خاطرات جام جهانی ورق می خورد یادی از میلا بشود تا همه بدانند که همیشه این فوتبالیست های خوش چهره و جوان نیستند که این بازی مهیج را در این سطح از رقابت ها جذاب می کنند چرا که این سیاه پوست 38 ساله قبلا موفق به انجام این کار شده است! شاید روژه میلا بنجامین باتن دنیای فوتبال است. کسی که در 38 سالگی نه تنها در جام جهانی 1990 درخشید و موفق به زدن 4 گل برای کامرون و رساندن این تیم به جمع 8 تیم برتر جهان شد بلکه با رقص معروفش در کنار پرچم کرنر حال و هوای فوتبال را برای همیشه شاد کرد.
مارادونا: او کل ورزشگاه را دریبل می کند و توپ را گل می کند. یک گل عادی از دیه گو آرماندو مارادونا! فوتبالیست افسانه ای و تکرار نشدنی دنیای فوتبال. گل او به انگلیس آنقدر دیده شده که باید اعتراف کرد به یادماندنی ترین گل تمام ادوار جام جهانی همین گل تماشایی مارادونا در جام جهانی 1986 مکزیک است.
پله: یک فوق ستاره با خاطراتی ماندگار. اشک های پله 17 ساله پس از قهرمانی جهان در 1958 اولین تصویر و مشت گره کرده اش پس از گلزنی مقابل ایتالیا روی دست های هم تیمی در فینال 1970 آخرین قاب از دوران فوتبالی ناب ترین فوتبالیست برزیلی تاریخ است. کسی که هنوز چهره فوتبال رنگی نشده بود به این بازی رنگ و جلا می داد. در واقع ستاره سیاه، روی فوتبال رنگ پاشید و اولین فوتبالیستی بود که آن را به زیباترین شکل نمایش می داد.
اگر بخواهید تیمی از این نفرات خاطره ساز بسازید 11 نفر اصلی تان کدام بازیکنان خواهند بود؟
مهدی بشکنی
