این تنها 200 میلیون برزیلی نبودند که پس از حضور نیمار در ترکیب تیم ملی برزیل در دیدار دوستانه روز شنبه در برابر کرواسی در آنفیلد و گلزنی او نفس راحتی کشیدند.
مهاجم پاریسن ژرمن نشان داد که بعد از مصدومیت شدید از ناحیه پا که در ماه فوریه دچارش شده بود نه تنها به مرز آمادگی بازگشته و برای حضور در جام جهانی آماده است بلکه قدرت شوت خود را نیز به دست آورده است.
بازگشت نیمار مسئله بزرگی برای برزیل بود اما برای روسیه 2018 نیز بسیار مهم و حیاتی بود که بازیکنان ستاره و درخشان هر تیم حاضر در رقابت‌ها برای شروع این مسابقات در زمین حاضر باشند.
جام جهانی به بهترین عملکرد هر بازیکن در بزرگترین صحنه‌ها نیاز دارد تا نشان دهد چرا حرکت نجات بخش مسی برای آرژانتین در دیدار برابر اکوادور در آخرین روز انتخابی در آفریقای جنوبی را تمام مردم در سرتاسر جهان جشن گرفتند ( مهاجم بارسلونا هر سه گل تیم ملی کشورش در پیروزی 3-1 را به ثمر رساند ).
جام جهانی بدون نیمار یا مسی رقابتی تضعیف شده است بنابراین از بالاترین مناصب در فیفا تا کودکان کوچکی که در خیابات فوتبال بازی می‌کنند خوشحال هستند که هر دوی این بازیکنان برای آغاز رقابت بزرگ در روسیه آماده هستند.
تنها زمانی که می‌توان به قطعیت گفت که نیمار از تمامی جهات کاملا به اوج آمادگی خود است دیدار آغازین تیم ملی برزیل در برابر سوییس در روستوف است که در تاریخ 27 خرداد ماه برگزار خواهد شد اما بازگشت این گلزن 26 ساله در آنفیلد آمادگی او را تایید کرد و این حس که تیته، سرمربی برزیل، با انتخاب بزرگترین بازیکن جهان در لیست تیم تحت هدایت خود قمار بزرگی را انجام داده است، کاهش داد.
اما در این میان بازیکنان دیگری نیز هستند که رسیدن آنها به جام جهانی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. بعضی از آنها امید یک ملت هستند بنابراینچه به تاریخ شروع رقابت‌ها نزدیک می‌شویم فشارها بر روی سرمربی و بازیکن افزایش می‌یابد.
به طور مثال تکلیف کوشیلنی، دنی آلوز و چمبرلین پیش از این به دلیل مصدومیت‌های طولانی مدت مشخص شده است اما جهان همچنان در انتظار است تا ببیند آیا محمد صلاح می‌تواند به مصدومیت شانه خود غلبه کرده و به بازی‌های تیم ملی مصر برسد یا نه، یا آیا مصدومیت کمپانی سرانجام او را وادار خواهد کرد تا با وجود حضور در لیست 23 نفره بازی‌های بلژیک را از روی نیمکت دنبال کند.
همچنین ابهاماتی پیرامون آمادگی سرجیو آگوئرو، بازیکن تیم ملی آرژانتین، بعد از از دست دادن 6 بازی آخر فصل با منچستر سیتی به دلیل مصدمومیت زانو و هری کین، کاپیتان انگلیس، که مصدومیت واضح مچ پا او را از حضور در دو ماه آخر لیگ جزیره در تیم تاتنهام محروم کرد، وجود دارد.
کین با حضور در دیدار برابر نیجریه و به ثمر رساندن یک گل تاثیرگذار در برابر این تیم تا حدودی نگرانی‌ها را کاهش داد اما حضور 31 دقیقه آگوئرو در دیدار آرژانتین در برابر هاییتی برای متقاعد کردن مردم از نظر آمادگی او برای حضور در دیدار افتتاحیه این تیم در برابر ایسلند در مسکو به تاریخ 26 خرداد چندان کافی نبود.
و درباره مانوئل نویر، دروازه بان تیم ملی آلمان که در شکست 2-1 در برابر اتریش بعد از حدود 9 ماه از سپتامبر گذشته توانست به میادین مسابقه برگردد، چطور؟
به هرحال صلاح بعد از مصدومیت در جریان فینال لیگ قهرمانان اروپا در برابر رئال مادرید در کیف یک ابهام بزرگ است. با وجود منتشر کردن پست‌های امیدوار کننده و تظاهر به شکست ناپذیری در شبکه‌های اجتماعی، این بازیکن در رقابتی سنگین با زمان است تا مشخص شود که به دیدار اول تیم ملی مصر در برابر اوروگوئه در 25 خرداد که اولین دیدار مصر در جام جهانی بعد از سال 1990 است، می‌رسد یا خیر.
مصر یک قدرت مهم در فوتبال آفریقا است و غیبت 28 ساله‌ی آنها از جام جهانی سرانجام به پایان رسیده است بنابراین فشارها بر روی صلاح حتی پیش از مصدومیت هم بسیار شدید بود. اما حالا او باید مشکل زمان کم ریکاوری در فاصله فینال کیف تا آغاز مسابقات جام جهانی روسیه را نیز پشت سر بگذارد.
مصدومیت محمد صلاح در فینال لیگ قهرمانان
هکتور کوپر، سرمربی مصر، به اندازه کافی با تجربه و باهوش است تا بداند فشار آوردن برای بازگشت به آمادگی محمد صلاح خطرناک است اما این گاهی دست پایین برای سرمربیگری در یک تورنمنت مهم است.
تیته هم مشکلی مشابه با نیمار دارد، اما با این که این بازیکن به مدت سه ماه در هیچ رقابتی شرکت نداشت، زمان ریکاوری او به اندازه‌ای بود که از آمادگی بالای ستاره تیم خود مطمئن باشد.
به هرحال این دو مثال از بازگشت بازیکنان بزرگ از مصدومیت به جام جهانی است.
درمورد نیمار، مثال مایکل اون در جام جهانی 2006 باید یک هشدار باشد.
او نیز پیش از جام جهانی دچار مصدومیت از ناحیه پا شد و مهاجم نیوکاسل تنها یک بازی بعد از مصدومیت در 31 دسامبر 2005 برای تیمش انجام داد. او در دو بازی دوستانه تیمش پیش از جام جهانی به میدان رفت و در هر سه بازی ابتدایی انگلیس در آغاز رقابت‌ها نیز حاضر بود اما در دیدار برابر سوئد که آخرین دیدار مرحله گروهی بود دچار مصدومیت زانو شد که تا آخر دوران فوتبال حرفه‌ای هرگز به طور کامل از آن رها نشد.
وین رونی نیز با هاله‌ای از ابهام برای حضور در رقابت‌ها به آلمان 2006 سفر کرد چرا که در انتهای آوریل در جریان یکی از بازی‌های منچستر یونایتد از ناحیه استخوان پا دچار شکستگی شده بود.
سون گوران اریکسون، سرمربی تیم ملی انگلیس، به سر الکس فرگوسن وجهی نکرد و این بازیکن را به همراه خود برد که در دو بازی اول انگلیس نتوانست به میدان برود. او در چهار بازی در جام جهانی حاضر شد اما موفق به گلزنی نشد و جام را با یک کارت قرمز به دلیل خطار بر روی ریکاردو کاروالیوی پرتغالی به پایان رساند.
رونی و اون هیچکدام برای حضور در جام جهانی 2006 آماده نبودند و انگلیس ضربه بزرگی از این اتفاق خورد.
اما این رفتار مربی شجاعی می‌خواهد که بازیکن ستاره خود را در خانه رها کند تا به مرز آمادگی برسد و حتی بازیکن شجاع‌تری می‌خواهد تا به ملت منتظر خود بگوید که برای حضور در رقابت‌ها آماده نیست.
نیمار، صلاح، آگوئرو، کمپانی، نویر و کین همگی در پرواز به روسیه حاضر هستند اما حالا نمی‌توان گفت که برای حضور در رقابت‌ها هم حاضر هستند یا خیر.
