سایت رسمی فوتبالی - جمعه شب پایتخت کوزوو، پریشتینا، پر از هواداران خوشحال فوتبال بود . پرچم کوزوو و آلبانی به اهتزاز در آمد، آتش بازی انجام شد و خیابان ها مملو از جمعیت بود. اما شاید جنبه عجیب این اتفاق ها این بود که این شادی در کشور رخ داد که هیچ نماینده ای در جام جهانی ندارد.
به گزارش فوتبالی، آنها بازی دراماتیک و عجیبی را در روسیه نگاه می کردند که در آن یک بار دیگر فوتبال وسیله ای برای گرفتن انتقام و اثبات دشمنی طولانی مدت در روابط جهانی شد. وقتی گرانیت ژاکا و ژردان شکیری براش شادی گل های خود را برای تیم ملی سوییس در برابر صربستان نماد عقاب آلبانی را با دست نشن دادند، تمام خبرها تنها حول یک محور می چرخید.
این اتفاق یادآور این موضوع بود که گاهی ورزش این توانایی را دارد که معضلات سیاسی را حل کند یا شعله آن را دوباره مشتعل کند.
ژاکا و شکیری هر دو 10 هزار فرانس سوییس ( حدود 10 هزار دلار ) برای اتفاقی که فیفا آن را رفتار غیرورزشی خواند، جریمه شدند و هم تیمی آنها استفان لیختشتاینر 5 هزار فرانس سوییس جریمه شد. اگر این جریمه واکنش شدیدی به شادی پس از گل به حساب می آید، نباید فراموش کرد که نماد آن ژست ها چقدر مهم بوده است.
باید دلیل وجود داشته باشد که جشن گلریزان در آلبانی پول کافی برای پرداخت جریمه این بازیکنان را تهیه می کند و دلیلی برای اینکه نخست وزیر این کشور، ادی راما، یک حساب " از عقاب نترس " افتتاح می کند که مردم می توانند به صورت نمادین برای واریز پول همراهی کنند. احساس ظلم و بی عدالتی بسیار قوی است و در نسل ها ریشه می کند و می تواند انگیزه خوبی برای کوزوو باشد.
وقتی کوزوو در سال 2008 استقلال خود را اعلام کرد – پیش از این بعد از فروپاشی یوگسلاوی عضوی از صربستان بود – یک پیروزی برای جمعیت آلبانیایی بود که امروز 92 درصد از 1.9 میلیون شهروند آن را تشکیل می دهند. در حال حاضر این کشور توسط 11 کشور عضو سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شده است و این برای یک بازیکن کافی است تا توسط فیفا و یوفا تایید شود و این تیم برای اولین بار در مسابقات انتخابی جام جهانی نیز شرکت کرد.
صربستان از به رسمیت شناختن کوزوو سر باز می زند. برای کوزوو هر پذیرش از سوی هر کشوری مهم است که بتواند از سد مشکلات گذشته عبور کند. این مسئله ای است که برای مردمی که در آن کشور زندگی می کنند نیز ارزش بسیاری دارد.
ژاکا و شکیری از پدر و مادرانی به دنیا آمدند که کوزوو را به دلیل تنش های سیاسی در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 میلادی ترک کرده بودند . پدر ژاکا سه ماه بعد از تظاهرات علیه دولت یوگسلاوی زندانی بود. چندی بعد فشار و تهدیدات دولت صربستان به جایی رسید که بسیاری از مردم مجبور به ترک خاک خود شدند. تخمین زده شده که حدود 1.5 میلیون نفر در این استقلال خونین از کشور خود متواری شدند.
مردم این کشور در کشورهای مختلف اروپایی و سایر نقاط جهان پراکنده شده اند و تعداد زیادی از بازیکنان مطرح دنیا در حال حاضر ریشه و اصالتی آلبانیایی، کوزوو یا هر دو دارند. تعداد زیادی از اعضای تیم حال حاضر کوزوو نیز در آلمان، سوییس، بلژیک یا کشورهای اسکاندیناوی دارند. کوزوو قصد داشت تا شکیری، ژاکا و بهرامی را به عضویت تیم خود دربیاورد اما بعد از این که این بازیکنان در یورو 2016 برای سوییس به میدان رفتند، فیفا اعلام کرد که این امر امکانپذیر نیست. آنها برای هر تیمی که به میدان بروند از آزارهایی که نسبت به خانواده آنها اعمال شده آگاه هستند و این احساس بسیار عمیق است. در جریان جنگ همه حداقل یک نفر یا یک چیز را از دست دادند.
برادر ژاکا به خوبی می داند که ترس های گذشته چطور می تواند به صحنه های مشکل ساز در زمین فوتبال تبدیل شود. تالانت فوتبال ملی خود را در آلبانی ادامه داد. پدر و مادر این دو برادر اهل آلبانی هستند و بازیکنان بسیاری می توانند برای آنها یا کوزوو به میدان بروند. در جریان مسابقات انتخابی یورو 2016 آنها در برابر صربستان قرار گرفته و به بلگراد رفتند.
او در درگیری های که بعد از بالا بردن پرچم آلبانی و کوزوو از سوی هواداران به زمین فوتبال کشیده شد نیز شرکت داشت. مشخص شد که یک هوادار آلبانی باعث این اتفاقات بوده و بازی نیمه کاره رها شد.
درگیری چیز جدیدی در این رقابت ها نیست. شکیری پرچم کوزوو را روی یک از کفش های خود در دیدار صربستان و سوییس کشیده بود تا صرب ها آن را ببینند. نشان دادن عقاب آلبانی در شادی پس از گل که نماد مقاومت کوزوو نیز هست یک مفهوم ملی گرایانه داشت.
راما در صفحه فیس بوک خود نوشت: " عقاب آلبانی مانند کوبیدن دست ها به یکدیگر یک روش شادی در بین آلبانیایی هاست. مردمی که از سرزمین عقاب ها هستند. "
مشکل این جا بود که شادی یکی از این بازیکنان باعث تحریک دیگری شد. هیچکس از جریمه شدن ژاکا و شکیری شگفت زده نشد اما تنبیه بیشتر می تواند باعث اتفاقات ناخوشایندی شود.
یکی از خبرنگاران مقیم پریشتینا به ای اس پی ان گفت: " مردم اینجا واکنش های مختلف به این جریمه نشان دادند. بعضی خوشحال بودند که آنها از بازی های بعدی محروم نشدند و بقیه بعضی معتقد بودند که این رفتار زشت فیفا در قبال آنها بود که اجازه نداد با استفاده از نماد کشور خودشان جشن بگیرند. "
در عین حال روزنامه ها و رسانه ها معتقد هستند که فیفا واکنش مناسب و قاطعی به این اتفاقات نشان داده و با این کار به آنها توهین کرده است. تنها چیز که مشخص است این است که وقتی سوییس و صربستان 260 مایل دور از هم به مصاف کاستاریکا و برزیل بروند، حساسیت این دیدارها به حدی خواهد بود که کسی انتظارش را نداشت.
سادیکو می گوید: " مردم اینجا در جام جهانی سوییس را کوزووی کوچک صدا می کنند. "
واکنش شکیری و ژاکا در برابر صربستان باعث خواهد شد تا عصر امروز تمام رستوران ها و کافه های پریشتینا مملو از جمعیت باشد.
