سایت رسمی فوتبالی - مربی سانتوس گفت: " من او را برای لذت خودم تنبیه نمی کنم، این کار را میکنم چون لازم است. " سپتامبر 2010 بود و نیمار 18 ساله از تیم اول خط خورد و یک سوم از حقوق ماهیانه اش به دلیل پرتاب خود به زمین برای گرفتن پنالتی در دیدار برابر اتلتیکو خوانینزه کسر شد.
بیست و چهار ساعت بعد، این مربی از تیم اخراج شد چرا که هیئت مدیره تصمیم گرفت به جای مردی که آنها را به پیروزی های بزرگی رسانده و در 65% از بازی های خود را برده بود، کنار بازیکن نوجوان خود بایستد. پیام این کار واضح بود: نیمار مهمترین است.
این جریان بعدها نیز ادامه داشت. از رقابت شدید بین بارسلونا و رئال مادرید برای امضای قرارداد با او در سال بعد تا بحث او با ادینسون کاوانی بر سر پنالتی زدن در پاریسن ژرمن، خواسته های نیمار همیشه به واقعیت بدل شده است. اما آیا بالاخره همه چیز بیش از حد پیش رفته است؟
روزنامه گلوبو روز بعد از پیروزی 2 – 0 برابر مکزیک که باعث هفتمین صعود متوالی برزیل به یک چهار نهایی جام جهانی شد، نوشت: " نیمار برزیل را جذب کرد اما کل دنیا را آزار داد. " این مطلب در کنار عکسی از فریادهای نیمار بعد از اینکه لایون پای او را لگد کرد. همدردی با بازیکنی که با وجود توانایی ها بی نظیرش بیشتر او را به دایوهایش می شناسند، بسیار کم شده است.
تحلیل دیه گو مارادونا که با فشارهای جام جهانی آشناست از رفتار نیمار این است: " او هنوز کمبودهایی دارد اما ستاره است. نیمار باید ذهنیت خود را کمی تغییر دهد. "
لایون بعد از بازی گفت: " او بیشتر درگیر روی زمین بودن است. اگر می خواهد دراز بکشد باید به خانه برود و بخوابد. ما نیمار را می شناسیم و او دوست دارد که در درون و بیرون زمین سردسته باشد. هرکس که بازی را دیده باشد دقیقا می داند که من به چه چیزی اشاره می کنم. او این شکلی است. شخصیت او اینطور است. "
برای بیشتر کسانی که بازی را دیدند، این صحبت ها – بدون توجه به اینکه از سوی رقیبی مطرح شده که تمام طول بازی سعی کرد تا به ستاره برزیل فرصت انجام کار ندهد – عادلانه است. حتی در برزیل نیمار به عنوان بچه ای شناخته می شود که همیشه هرچیز خواسته در اختیار داشته است. جوکا کفوری، مفسر محترم فوتبال، بعد از اشک های او در دیدار با کاستاریکا او را به داشتن سندروم پیتر پن متهم کرد.
او نوشت: " اگر نیمار می خواهد شماره یک جهان باشد باید شیوه اش را عوض کند. باید از نگاه کردن خود در آینده و تقلید از کریستیانو رونالدو دست بردارد. وقتی این بازیکن پرتغالی در صحنه است این کارها را نمی کند. بعد از آن او به خودش نگاه می کند. "
مشکلات نیمار در این صحبت ها به خوبی دیده می شود. زندگی او به دقت توسط پدرش اداره می شود و عوامل مختلفی بر هدف منحصر به فرد او در تبدیل شدن به بهترین بازیکن جهان و رویکردش تاثیر دارد و گاهی به ضرر تیم است.
اما همیشه این مشکل نیست. در المپیک 2012 لندن و با فشار زیادی که بر روی برزیل برای قهرمانی در رقابتی که هرگز پیش از آن در آن موفق نبوده اند، نیمار یکی از نشانه های استرس را که امروزه درباره آن صحبت می شود، نشان داد. بعد شکست شوکه کننده در برابر مکزیک در فینال در ویمبلی، او آخرین کسی بود که از رختکن بیرون آمد و به نظر می رسید که از توجه سایرین لذت می برد و عکسش را برای هوادارانی که منتظر مانده بودند، امضا می کرد.
فشار می تواند تاثیرات عجیبی بر مردم بگذارد و رابطه نیمار و رسانه ها از آن رقابت ها تا زمانی که بارسلونا را با رکورد 222 میلیون یورو ترک کرد، وارد حیطه جدیدی شد. بیشتر واکنش های او به مردم حالا از طریق شبکه های اجتماعی شکل می گیرد و تخمین زده می شود که او با هر پستی که بر روی اینستاگرام خود با 98 میلیون دنبال کننده منتشر می کند، 400 هزار یورو درآمد دارد. او در قسمت اطلاعات صفحه خود به دو زبان انگلیسی و پرتغالی نوشته: " من به دنبال خوشحالی و چالش هستم. " که نشاندهنده وجهه جهانی اوست.
بازیکنی که وکلایش تصاویر متفاوتی از حقوق او در قرارداد با پی اس جی منتشر کرده اند، مطمئنا در جریان انتقادهای گسترده ای که بر سر راهش وجود دارد، هست. نیمار نمایش درخشانی در برابر مکزیک داشت و توانست رکورد خود در روسیه را به دو گل زده و یک پاس گل افزایش دهد. با توجه به اینکه تنها 16 هفته از مصدومیت پای راست او در بازی برابر مارسی گذشته، او از این بازگشت که با 6 گل در 9 مسابقه در جام های جهانی برای او به همراه بوده، خوشحال است.
گاهی فراموش می شود که قهرمان برزیل شکست تحقیرآمیز 7 – 1 در برابر آلمان در خاک برزیل را به دیلی مصدومیتی که در پیروزی برابر کلمبیا در یک چهارم نهایی گریبانگیرش شد از روی سکوها تماشا کرد. اما بعد از آن با گل کردن پنالتی پیروزی بخش در برابر آلمان سرانجام طلسم قهرمانی برزیل در المپیک 2016 را شکست. نیمار می داند که تنها راه ساکت کردن لشگر منتقدانش این است که اجازه بدهد پاهایش صحبت کنند.
اد آرونز - گاردین
