به گزارش" ورزش سه"، فیلم تلاش دارد تا ماجرای دوپینگ این اسب را که مدتی پیش در رسانه ها به آن زیاد پرداخته می شد بررسی کند.
آنچه از همان ابتدا تکلیف مخاطب را با فیلم مشخص می کند حضور سردار آزمون است و نشان می دهد که فیلم از زاویه به موضوع نگاه می کند که به موضع آزمون نزدیک تر است. با این وصف فیلم نمی تواند شکل یک گزارش ژورنالیستی و کنکاش گر را به خود بگیرد بلکه بیشتر در صدد اثبات بی گناهی اسب است. چنین ذهنیتی باعث شده که اسب راوی داستان شود و خب در چنین فیلمی نمی توان انتظار داشت که اسبی صاحب خودش را به گناهکاری متهم کند.
با تمام این اوصاف «سریک» به عنوان یک مستند-ورزشی فیلمی نیست که بتوان برای تماشای آن بلیط خرید و به سینما رفت و شاید بیشتر یک قدم برای سازنده اش به سوی تجارب بهتر و قوی تر باشد.
داستان یک اسب!
فیلم قرار است داستان اسبی باشد که به زبان آدمیزاد حرف می زند و خب این یعنی با ساختار متفاوتی روبرو هستیم. فیلم اما مشکل ساختاری دارد هرچند گاهی سعی دارد مثل صحنه هایی که درباره سردار حرف می زند و نماهای کوتاه و درشت از آزمون پشت هم به نمایش در می آیند به این ساختار نزدیک شود اما خب در بسیاری مواقع فیلم به صحبت های تک نفره سردار با دوربین و گفت و گوهای دو نفره و یا دادن اطلاعات صرف توسط افراد مطلع درباره اسب یا دوپینگ به دوربین اختصاص دارد. هیچ طراحی صحنه و لباس خاصی که در خدمت آن ساختار فانتزی باید باشد وجود ندارد. اسب و نریشنی که برایش نوشته شده در واقع هیچ کارکردی در داستان ندارد در حالیکه این نریشن است که باید داستان را پیش ببرد. حرف های اسب که البته صدای سیامک انصاری به آن وجهه طنز بانمکی داده فقط مقداری تعریف و تمجید از خودش و صاحبش است. فیلم بعد از شروعی که با ساختار فانتزی است از میانه رها شده و شکل گزارشی صرف می گیرد. درواقع اسب سخنگو اهمیت و اعتبارش را از دست داده و ماجرای دوپینگ است که جای آن را می گیرد.
فیلم از نظر بصری هم نمی تواند به آنچه باید برسد. وقتی صحبت از یک اسب فوق العاده است باید فوق العادگی را در تصاویر ببینیم. در نوع تدوین و میزانسن است که شکوه و قدرت و زیبایی این اسب به تصویر کشیده می شود. این است که ماجرای اسب را می تواند برای مخاطب جالب کند چون او باید اسب ویژه ای باشد و بیان این ویژگی در سینما جز با میزانسن و مونتاژ امکان پذیر نیست.
فیلم همانطور که گفته شد البته اولین فیلم جدی سازنده اش بهاره افشاری است و می تواند یک قدم اول خوب برای تجربه های بهتر و قوی تر در آینده باشد. اینکه بخواهیم بدانیم بهاره افشاری در آزمون ساخت یک فیلم مستند-ورزشی موفق بوده البته که الزاما به همین یک فیلم ختم نمی شود چون واقعیت این است که در ایران فیلم های خیلی کمی در ژانر مستند-ورزشی ساخته می شوند که دارای ارزش و اعتبار هنری و سینمایی هستند.
