به گزارش "ورزش سه"، گاردین تصویر بهت زده و اخمویش را آن بالا قرار داده بود، تصویر یکی از پرافتخارترین مربیان این عصر را، تصویر ژوزه مورینیو را. بالای آن تصویر تیتر عجیبی جلب نظر می کرد: "به نظر می رسد مورینیو ماتم زده حتی پیش از آغاز فصل مغلوب شده"... انتخاب آن تصویر و نوشتن آن تیتر آمیخته به شیطنت و بدجنسی بود، ولی یادمان می آورد زمان طولانی سپری شده و نشانی از لبخندهای آقای خاص در منچستریونایتد پیدا نکرده ایم. خاطر نشان می کرد چهره اخمو مورینیو و نق زدن هایش در آستانه فصل سومش در اولدترافورد چگونه ژورنالیست های بی ترحم انگلیسی را سر ذوق آورده.
سفر تدارکاتی یونایتد به ایالات متحده پرده برداری از ترکیب جدید روی نیمکت بود. اولین سفر پس از جدایی روی فاریا دستیار قدیمی اش و همین طور اولین باری که مایکل کریک (ستاره سابق یونایتد)، کایران مک کنا (مربی سابق تیم زیر هجده ساله ها) و استفانو راپتی (بدنساز سابق اینتر) دستیاران مورینیو شده اند. در عین حال سفری بدون حضور دخیا، ماتیچ، جونز، پوگبا، لوکاکو، فلینی، راشفورد، لینگارد، روخو، لیندلف، یانگ و فرد که نشان می داد به ترکیب فصل بعد دست پیدا نخواهیم یافت. مورینیو جلسه مصاحبه در یو سی ال ا را به تلخی ترک کرد و سپس پشت میکروفون بازگشت و از سفر تدارکاتی تیم با دو واژه "خیلی بد" یاد کرد. آن هم در زمانی که پپ گواردیولا در اشاره به غیبت شانزده بازیکن منچسترسیتی در سفر آمریکایی شان آن را نشانه قدرت تیمش خوانده بود.
خیلی ها به طعنه می گویند "اگر از ژوزه بپرسید می گوید به یازده بازیکن دیگر نیاز دارد". ولی آیا براستی خریدهای یونایتد تا این جا حفره های خالی را پر کرده اند؟ آیا او حق ندارد با طعنه از مدیران باشگاه که از او قهرمانی لیگ را می خواهند یاد نکند؟
فرد از شاختار آمده، مرد میانی برزیلی پنجاه و پنج میلیون پوندی. دالوت مدافع کناری نوزده ساله پورتو با نوزده میلیون راهی یونایتد شد و همین طور لی گرانت سنگربان سی و پنج ساله استوک سیتی. ولی هم فرد مصدوم است و هم دالیوت و نمی توانند بلافاصله دفاع یونایتد را تقویت کنند و هری مگوایر هم هنوز بار سفر از لستر به یونایتد را نبسته. مورینیو تابستان را به امید تقویت دو مدافع کناری اش آغاز کرده بود. او اعتقاد داشت اگر یونایتد می خواهد مثل سیتی - که با تکیه به کایل واکر و بنجامین مندی به جلو می تازد - باید به مدافعان جوان در دو گوش روی آورد و نمی تواند به آنتونیو والنسیا و اشلی یانگ که هر دو سی و سه ساله شده اند دل ببندد. زمزمه ورود توبی آلدرویرلد از تاتنهام به گوش رسید، ولی کسی باور نکرد پوچتینو این بازیکنش را از دست بدهد. مورینیو تابستان پارسال را با تلاش برای بدست آوردن یک مهاجم گوش سپری کرد. او می خواهد فاصله 39 گل یونایتد با سیتی در لیگ را پرکند. او دنبال پریسیچ افتاده، ولی رئال هم خواهان ستاره کروات اینتر است و رقابت در بازار با مادریدی ها همیشه سخت بوده.
در کنار همه اینها قهرمانی بی چون چرای سیتی در فصل سپری شده تازیانه ای شده در دستان خرده گیران برای نیش زدن به مورینیو. یونایتد را با سیتی مقایسه می کنند و مورینیو را با گواردیولا. دو مربی پرافتخار در دو قطب دور از هم. مورینیو به قول انگلیسی ها به " Tough Love Approach " اعتقاد دارد، به "سخت گیری مفرط از سر دوست داشتن". آن چه که در اولدترافورد بازدارنده شده تا گره گشا. چنان که در چلسی و رئال مادرید هم به اختلاف او با بسیاری از ستاره ها، از هازارد تا رونالدو، انجامید. در حالی که بسیاری از بازیکنان سیتی - دی بروین، سانه، استرلینگ، دلف، سیلوا و فرناندینیو - با ورود پپ اوج گرفتند یا حداقل در قواره های بالای شان ظاهر شدند.
احتمالا اگر پپ بازیکنی مثل مارسیال را در اختیار داشت تلاش می کرد او را شکوفا کند، ولی مورینیو به سانچز روی آورد و حالا هم به پریسیچ می اندیشد. اعتماد به نفس شاو، مارسیال، راشفورد و پوگبا در دستان مورینیو پایین آمد و پایین تر. مقایسه نمایش پوگبا برای دشان در تیم ملی فرانسه و بازی های فلینی برای مارتینز در تیم ملی بلژیک نشان می داد تاکتیک های مورینیو، بازدارنده ستاره هایش بوده اند.
در چنین قابی همان خرده گیرها این دوران مورینیو را با سال های آرسن ونگر در آرسنال پس از 2004 مقایسه می کنند. دورانی که جادوی "آرسن جادویی" از فصلی به فصل دیگر از دست رفت. آنها به طعنه می گویند رویکرد مربیگری مورینیو در باشگاه های آلترناتیو مثلا پورتو و چلسی کارساز است و نه در باشگاه هایی که به شکل سنتی همیشه آن بالا بوده اند. می گویند مورینیو در باشگاه های بزرگ با سنت دیرینه و نظام بیش از حد جا افتاده همان باشگاه ها به مبارزه برمی خیزد و شرایط را بحرانی می کند. می گویند رهبری مثلا اتلتیکو مادرید، لاتزیو، پاری سن ژرمن و موناکو برای مورینیو سهل تر از مربیگری مثلا رئال، بارسا و یونایتد است.
تقابل مورینیو با اد وودوارد مدیر اجرایی یونایتد با بر زبان آوردن جمله بیش از حد نیشدار "اگر دنبال سود بی خطر هستید پول تان را در بانک نگه دارید" نشان می داد چرا لبخند از لبان ژوزه محو شده. نشان می داد چرا روزنامه نگارهای انگلیسی تصویر او را دستمایه زیر سئوال بردنش قرار داده اند... ولی طرفداران منچستریونایتد چی؟ شاید برخی از آنها نمی خواستند مورینیو رهبری تیم شان را در دست بگیرد، ولی احتمالا آنها هم نمی خواهند ژوزه در منگنه بازی های رسانه های روزنامه نگار آن نیمکت را ترک کند.