به گزارش "ورزش سه" ، تیم های قهرمان برای به دست آوردن یک قهرمانی دیگر از همان هفته اول شروع به جنگیدن و پیروز شدن و امتیاز گرفتن می کنند، زیرا "بردن" فلسفه آنهاست. حالا ما در چند آیتم، بازی های اول دو تا از این تیم های مدعی شماره یک شدن را مقایسه کرده ایم. پرسپولیس و استقلال:
23 مقابل 6 به نفع استقلال!
*آیتم شماره یک تعداد دفعات رسیدن پاس های متوالی به عدد هفت است. استقلال 23 مرتبه توانست به عدد هفت پاس متوالی برسد و پرسپولیس 6 مرتبه. دو نکته در مورد این آمار وجود دارد. اول بازی حریفان، پدیده و پیکان. پدیده در تمام طول بازی در تمام زمین، نفر به نفر و خط به خط پرسپولیس را پرس کرد. در حالی که پیکان جلالی عملا در تمام طول بازی با دو سوم جلویی زمین کاری نداشت و روی بازی با تعداد بالا در یک سوم دفاعی طراحی تاکتیک انجام داده بود.
خب با توجه به این دو نگرش متفاوت فشار و پوشش از سوی گل محمدی و جلالی، استقلال فضاهای بیشتری برای بازی کردن داشت و البته باید مدام جهت شکستن ساختار دفاعی حریف اقدام به صدور پاس های عرضی پیاپی می کرد در حالی که برای پرسپولیس این امکان وجود نداشت، فضا ها به شدت متراکم بودند و شما فقط باید تلاش می کردی هرچه سریعتر با پاس های رو به جلو از سیستم پرسینگ حریف فرار کنی؛ اما دلیل دومی هم برای این تفاوت رقم بین دو تیم در تعداد پاس وجود دارد که به تفکر دو مربی مربوط می شود.
برانکو هم نشان داده و هم بارها اعلام کرده که به سبک حمله سریع علاقمند بوده و مدام به بازیکنانش توصیه می کند که تلاش کنند از پاس های طولی استفاده کرده و با پنج شش پاس خلق موقعیت کنند. در نزد شفر اما حمله کردن با ریتم آرام تر و متمرکزتری کد گذاری شده است. تیم سعی می کند بر اساس ایده "مالکیت موقعیت محور" بازی کرده و تلاش کند با پاس های پرتعداد بهترین موقعیت ممکن را بیافریند.
38-18 به نفع پرسپولیس!
*آیتم شماره دو یکی از مهمترین آیتم های شناسایی یک تیم سخت کوش و قهرمان است.
تعداد دفعات توپگیری در زمین حریف. استقلال 18 بار توپگیری در زمین حریف داشته و پرسپولیس آمار فوق العاده 38 مرتبه. اینجا تفاوت ها مقداری نشان داده می شوند.
پرسپولیس 20 مرتبه بیشتر در زمین حریف توپگیری کرده و این یعنی تعداد بیست حمله خطرناک تر در برابر حریف. نکته ویژه ماجرا زمانی است که بدانیم حمله منجر به پنالتی پرسپولیس از همین طریق به دست آمده است. از طریق پرسینگ تیم در یک سوم هجومی و دو مرتبه پیاپی قطع توپ توسط نوراللهی و نفوذ از شکاف عمق. پرسینگ آیتمی است که برانکو به خوبی نسبت به بهره مندی از آن آگاه است و شفر نیز باید روی افزایش فشار در زمین حریف حساب ویژه ای باز کند.
ضدحمله،خطرناک باشید
*آیتم سوم نرخ ضدحملاتی است که منجر به خطر بالای پنجاه درصد شده است. یک مرتبه برای استقلال و سه مرتبه برای پرسپولیس. این آیتم آبی پوشان در کنار تعداد کم توپگیری هایشان در زمین حریف نشان می دهد که چرا استقلال موفق به پیروزی نشد چون روی دو تا از مهمترین وضعیت هایی که می توانست برابر تعداد کم و عدم ساماندهی دفاعی حریف بازی کند موفق عمل نکرده است. فقط یک بار آنها توانستند از جلو کشیدن پیکان استفاده کرده و روی ضدحمله یک موقعیت هفتاد درصدی خلق کنند. در حالی که پرسپولیس با سه مرتبه خلق موقعیت روی ضدحمله نشان داده که به اندازه کافی برای تمام فازهای بازی می تواند زهردار عمل کند.
آقای باقری،تغییر
*آیتم های شماره چهار و پنج در مورد تعداد دفعات ورود حمله به محوطه جریمه حریف و تعداد دریبل های موفق در یک سوم هجومی است.
استقلال 27 مرتبه نفوذ به باکس داشته است و 15 دریبل موفق نیز در یک سوم هجومی ثبت کرد. در سوی مقابل نفوذهای پرسپولیس به باکس 18 بار بوده و دریبل های موفق در یک سوم هجومی نیز 11 بار. در مورد نفوذ به محوطه جریمه با توجه به فشردگی پیکان، تیم شفر از طریق سانتر کردن و در اولویت دوم نفوذ از جناحین قصد بازگشایی دروازه حریف را داشت و آمار نیز نشان می دهد که تیم از لحاظ توسعه حمله به درون باکس خوب عمل کرده است اما ایراد اصلی در مرحله تمام کنندگی وجود داشت. ابتدا کوتاهی قامت بازیکنان اضافه شونده برای ضربه سر زدن و دوم اینکه روح الله باقری با استایل یک مهاجم هدف و ضربتی برای ایفای نقش در سیستم تک فوروارد و برابر تاکتیک های دفاعی پیچیده لیگ برتر فرسنگ ها فاصله دارد. باقری اگر به مانند پاسی که به اسماعیلی داد و منجر به ضربه به تیرک شد یا بازی اش با توپ برای شوت آقایی در نقش یک مهاجم شماره نه بازی کند و مدام به پیشواز توپ بیاید مطمئنا عملکرد بهتری خواهد داشت.
در واقع شکل فوتبالی که پرسپولیس پشت محوطه پدیده انجام می داد و تلاش می کرد از طریق بازی ترکیبی پیشروی کند. این شکل بازی ممکن است از نظر آمار نسبت به سیستم سانترکردن نرخ ورود به باکس کمتری داشته باشد اما بدون شک تعداد نفوذهایی که ثبت می کند نفوذ مفید و واقعی هستند. ایده ای که خود شفر نیز با به بازی آوردن آذری سعی در اجرایش را داشت و تمرکز دریبل های موفق را از روی دوش خسرو حیدری در جناحین به سمت آذری در عمق زمین انتقال داد. اینکه نمودار دریبل های موفق در یک سوم هجومی در پایان بازی ایستگاه های مختلف و بازیکنان مختلفی را نشان دهد بدون شک پویایی تیم را بالا خواهد برد و سرخابی ها و مخصوصا استقلال در این زمینه حرف هایی برای گفتن دارند.
بزن زیرش- نزن زیرش
*آیتم ششم به تعداد دفعات ارسال پاس مستقیم از زمین خودی به پشت دفاع حریف مربوط می شود. استقلال 8 مرتبه از این نوع پاس ها و پرسپولیس 13 بار ارسال کردند. برای عدم موفقیت این روش همین بس که هر دو تیم فقط یک پاس موفق از این تعداد داشته اند. علاوه بر بحث عقب نشینی پیکان در کم بودن تعداد پاس های مستقیم استقلال، برای پرسپولیس مسئله علاقه ویژه سیدجلال به ارسال پاس های بلند نیز وجود دارد که به تنهایی هشت مرتبه اقدام به این کار کرده است.
با توجه به اینکه اصولا مدافعان در فوتبال ایران حتی خارج از الگوی دفاعی گاها خیلی عقب بازی می کنند و به همین دلیل مشکلی برای قطع این پاس های بلند ندارند و با توجه به اینکه جلال حسینی در نقش مدافع آخر سهم ویژه ای در سیستم بازیسازی پرسپولیس دارد پس برانکو دو چاره برای برخورد با این پدیده دارد. یک اینکه به شکل سلبی رفتار و به سید جلال دستور بازی کوتاه بدهد که با توجه به سن حسینی و سخت بودن ترک عادت برای وی عملا این مسئله فقط تشنج زا می شود. چاره دوم می تواند پذیرش این مسئله از سوی برانکو به عنوان یکی از عادات تاکتیکی تیم باشد و جهت بهره مندی از این پاس ها برآید. بهره مندی که می تواند به صورت تعیین مسیر و مقصد برای صدور پاس ها باشد. به عنوان مثال با توجه به اینکه بک های کناری عموما روبه جلو بازی می کنند و قد کوتاه تری هم دارند می توان پاس ها را به فضای پشت آنها صادر کرد و خوب در این صورت اگر مدافعان آخر هم به جناحین برای دفع توپ ها شیفت کنند تیم با یک فضای خوب نفوذ در عمق مواجه می شود.
پرس وآنتی پرس
*آیتم شماره هفت و نهایی به همکاری تیم با دروازه بان در مواقع پرس شدن توسط حریفان مربوط می شود. استقلال 6 همکاری به ثبت رسانده و پرسپولیس 7. دو آمار خوب برای دو تیم که اهمیت یافتن بازیسازی صحیح و اصولی و عدم زدن سریع به زیر توپ را نشان می دهد. آماری که در نگاه کلی تر به کاهش لو رفتن توپ در زمین خودی نیز منجر می شود.
سبک همان سبک است
*مشاهده آمارها نشان می دهد پرسپولیس به اصطلاح با توپ پر به میدان آمده است و صدالبته برانکو همچنان روی همان اصول تاکتیکی قبلی خود یعنی فوتبال پرفشار و سریع پایبند مانده است. در سوی مقابل استقلال شفر خصلت هایی دارد مانند اینکه آدرس بازی مالکانه و فانتزی را بلد است و ضعف هایی نیز مانند اینکه یک ایده دفاعی مشخص در تیم وجود ندارد. اما در نهایت آنچه که مهم است امتیاز گرفتن می باشد. امتیاز بگیر و شماره یک باش!
مجتبی مرشدنژاد
پرسپولیس 
