وب سایت رسمی فوتبالی- یک- ورزش و مردم، قدیمی ترین برنامه تلویزیون ایران پس از انقلاب، بهرام شفیع را از دست داد. گزارشگر و مجری که پس از مجید وارث مجری قبلی این برنامه، بر صندلی اجرای برنامه ورزش و مردم نشست. با صدای گرم و چهره ای انقلابی و با محاسنی که اتفاقا به شدت به او می آمد، یکشنبه شب ها میهمان خانه های ایرانی بود تا دلخوشی خوره های ورزش و فوتبال باشد.
دو- در روزهای سخت جنگ با عراق و فشارهای اقتصادی و غیر اقتصادی، دلخوشی همه فوتبالی ها و دلدادگان ورزش، همین برنامه یکی دو ساعته بود. آن هم در روزهایی که پخش زنده فوتبال، مثل آب سهمیه بندی شده بود و کسی نمی توانست پیش بینی کند کدام بازی زنده پخش می شود و کدام بازی نمی شود، شفیع و برنامه اش، کعبه آمال و آرزوها بود. بهرام شفیع پخش فوتبالهای اروپایی و فوتبال داخلی که به رقابتهای جام باشگاههای تهران اختصاص داشت را به آخر برنامه موکول می کرد تا همه تا آخر پای برنامه اش بنشینند و آیتم های غیر فوتبالی و مختص زمانه را دنبال کنند. وقتی می گفت منتخب تصاویر ضبط شده از ماهواره قرار است پخش شود، کله قند در دل آدم آب می شد. گزارش های او از جبهه های جنگ و ورزش کردن رزمندگان از بخش های همیشگی برنامه در دهه شصت بود. حتی بعدها وقتی شبکه دو هم برنامه ورزش از شبکه دو را روی آنتن برد و گهگاهی فوتبال زنده و ضبط شده پخش می کرد، از انحصار و اقتدار بهرام شفیع و برنامه ورزش و مردم کم نشد.
سه- شفیع گزارشگر خوش صدا، خوش قریحه و بذله گو وفی البداهه گویی بود و فوتبالهای به یادماندنی و شیرینی را در دهه های شصت و هفتاد در عرصه ملی و باشگاهی با اصطلاحات ویژه اش گزارش کرده است که هنوز هم در اینترنت بعضی گزارش های جالبش پیدا می شود. پس از پایان جنگ، شفیع در وقت ناکامی های ورزش به سراغ چالش کردن با مدیران و مربیان می رفت اما در کل رویه اش چالش و جنجال نبود و دوست داشت با همه روسای سازمان تربیت بدنی و فدراسیون ها و مربیان و بازیکنان دوست باشد تا بتواند آنها را به برنامه اش بیاورد. رویه ای که حالا برخی برنامه های تلویزیونی دنبال می کنند. در چند سال گذشته همین ماجراها انتقادها را از او و برنامه اش بالا برده بود.
چهار- اوج خاطرات دهه شصتی ها با شفیع و صدایش، حضور او با کیومرث صالح نیا در جام جهانی 1990 ایتالیا بود که بازیها را با یک نیمه تاخیر گزارش می کردند و البته خاطرات بامزه ای هم از آن جام برای هر دو باقی ماند. شفیع در زمان پخش رقابتهای جام جهانی 1994 و 1998 یکه تاز بود و گزارشهایش آن زمان در غیاب شبکه های اجتماعی در مطبوعات و بین مردم کوچه و بازار وایرال می شد. با ظهور شبکه سه و حضور نسل جدید، نسل گزارشگران قدیمی تر، کار و بارشان از سکه افتاد و البته جنگی خاموش بین گروه ورزش شبکه سه و گروههای ورزش و سرگرمی شبکه های یک و دو درگرفت. پخش های زنده به شبکه سه منتقل شدند و همین عامل باعث شد تا شفیع در اوایل دهه 80 از گزارشگری فوتبال خداحافظی کند و دلش را به دلبندش یعنی برنامه ورزش و مردم بدهد.
پنج- اما شفیع و برنامه اش هم مثل خیلی مجری ها و برنامه ها در گذر زمان تغییر کردند و پس از اینکه او رییس فدراسیون هاکی شد شباهتی به شفیع دهه های شصت و هفتاد نداشت اما خاطرات نوستالژیک از او همچنان شفیع را چهره ای دوست داشتنی نگاه داشته بود. ناراحتی قلبی او از پنج سال پیش، شفیع را نازک دل کرده بود. این را دوستان و اطرافیانش می گفتند. شاید یکی از ناراحتی های نگارنده در اوایل دهه هفتاد این بود که یکی دو سالی، ورزش و مردم دیگر زنده پخش نمی شد و مسابقه تلفنی اش تعطیل شده بود و شفیع برنامه را به صورت ضبط شده روی آنتن می برد. او در هنگام اجرای برنامه سعی می کرد که نشان دهد برنامه زنده است اما مخاطب حرفه ای از زنده نبودن برنامه رنج می برد. هر چند هیچ وقت تلفن منزل نگارنده به دلیل اشغال بودن مسابقه تلفنی برنامه ورزش و مردم وصل نمی شد اما صدای بوق اشغال تلفن ورزش و مردم، هنوز توی گوش نگارنده است.
خداحافظ آقای مجری و گزارشگر فی البداهه گوی بذله گو! روحت شاد
یادداشت از چیا فوادی/ سردبیر سایت فوتبالی
7655
