سایت رسمی فوتبالی- خورخه والدانو اسطوره آرژانتینی دنیای فوتبال یکی از ستون نویسهای هفتگی روزنامه ال پائیس اسپانیاست. در اینجا می توانید گزیده ای از مقاله این هفته او را مطالعه کنید.
والدانو در مقایسه مورینیو و گواردیولا نوشت:« بارسای گواردیولا، چه در زمانی که تمام بازیکنانش حضور داشتند و چه نه، چه وقتی که تیم قبراق بود و چه وقتی که با اوجش فاصله داشت، همیشه به دنبال پاسکاری بود. هفته گذشته مورینیو و گواردیولادرشرایطی در لیگ برتر با هم روبرو شدند که تفاوت فاحشی در آنالیز وارزیابی این دو تیم دیده می شد. مورینیو برای آنکه حق را به خودش بدهد، به برد نیاز دارد. اما گواردیولا خوب بازی می کندو می برد. بحث توقعات موجود مطرح است. »
او با تمجید از سرخیو راموس نوشته:« سرخیو راموس جوری وارد رختکن می شود که انگار رئال مادرید مال اوست و به نحوی گام به زمین چمن می گذارد که انگار او فوتبال را اختراع کرده؛ من هیچ بازیکنی را مثل راموس ندیده ام. لیدرهای بزرگ با یک اطمینان خاصی بازی می کنند که من اصلا این حد از اطمینان را نمی شناسم. سران باشگاه گاهی او را متهم می کنند که زیادی دستور می دهد وحریفان می گویند که راموس زیادی روی بازیکنانشان خطا می کند ولی وقتی بازیکنان معمولی خودشان را پنهان می کنند، او پشت ضربه پنالتی می ایستد وبا پنالتی چیپ، دنیا را به چالش می کشد.»
در ادامه این مقاله او به قهرمانی فرانسه درجام جهانی هم اشاره ای داشته:« گاهی وقتها پیش می آید که تیمهایی با مالکیت کمتری بر توپ و میدان به پیروزی می رسند، مثل وقتی که فرانسه قهرمان جام جهانی شد. فرانسه به خاطر کیفیتش و توان و مهارت فیزیکی بازیکنانش شایسته این قهرمانی بود. آنها تاکتیکی داشتند که کمترین ریسک ممکن را انجام می دادند. من مخالف این نیستم. اما مثلا از دیدن کلوپ بیشتر لذت می برم. او از کشوری آمده که نظم و انضباط در آن حرف اول را می زند. ساری چلسی از فوتبالی آمده که مملو از محاسبات است. از گواردیولا خوشم می آید که با تماشای فوتبال رشد کرد. من از آزمایش و خطا خوشم می آید. احترام زیادی هم برای مربیانی مثل منوتی، ساکی، کرویف قائل هستم که پیشگام سبک هایی بودند که هرگز از بین نخواهند رفت. البته برای فوتبال با مالکیت توپ کمتر و سیستماتیک و برپایه توپهای ایستگاهی هم احترام قائلم. »
6363
رئال مادرید 
