وبسایت رسمی فوتبالی - گزارش خبرنگار روزنامه هفت صبح از سفر یکروزهاش به اصفهان برای دیدن بازی سپاهان و پرسپولیس را بخوانید:
1- داستان سفر یکروزه به اصفهان برای دیدن ال‌کلاسیکوی فوتبال ایران را از فرودگاه مهرآباد شروع می‌کنیم. پرواز با یک ساعت تاخیر انجام می‌شود اما گویا دوستان علاقه‌ای به اطلاع‌رسانی درباره تاخیر نداشتند و انگار این ماجرا به قدری برای‌شان عادی بوده که ترجیح دادند مهمانان ویژه پرواز تهران – اصفهان ( خودمان را نمی‌گوییم بلکه منظورمان گرشاسبی مدیرعامل سابق پرسپولیس و ایرج عرب سرپرست جدید باشگاه است) یک ساعت بیشتر در ترمینال پروازهای خروجی وقت بگذرانند!
2- آدم اصفهان برود و بریانی نخورد، انگار اصلا اصفهان نرفته! البته شکمو بودن نویسنده هم در داشتن چنین دیدی بی‌تاثیر نیست منتها استرس فرد میزبان‌مان برای اینکه هر چه زودتر به ورزشگاه نقش جهان برسیم باعث شد که بالاجبار بریانی را با کباب کوبیده عوض کنیم.
3- فرد میزبان معتقد است هر چه زودتر به نقش جهان برویم به نفع‌مان است. او از بازی هفته قبل سپاهان و پدیده خاطره خوبی ندارد و می‌گوید کلی در ترافیک گیر کرده بود تا به استادیوم برسد. طوری درباره شلوغی مسیر و احتمال نرسیدن به استادیوم صحبت می‌کند که ترجیح می‌دهیم ساعت يك راه بیفتیم تا اگر خوش‌شانس باشیم، قبل از ساعت سه وارد نقش جهان بشویم. ابتدای مسیر کمی ترافیک است اما از نوع مهربانش! چون نهایتا 20 دقیقه در ترافیک می‌مانیم و قبل از ساعت دو به ورزشگاه می‌رسیم.
4- اگر چه امیر قلعه‌نویی در کنفرانس خبری قبل از بازی اعلام کرده بود که آوردن پرچم ژاپن به استادیوم حرکت لوسی است اما انگار بعضی از هواداران اصفهان از این لوس‌بازی خوش‌شان می‌آمد . جالب اینکه لیدرهای سپاهان قبل از شروع بازی تاکید زیادی روی این موضوع داشتند که اگر پرچم ژاپن را دست هواداری ببینند قطعا با او برخورد خواهند کرد و اطمینان می‌دادند که هواداران تیم‌شان وطن‌فروش نیستند که پرچم ژاپن بیاورند اما نه‌تنها پرچم ژاپن را در استادیوم دیدیم بلکه حتی بعضی هواداران منتسب به سپاهان، تلاش کردند تا پرچم پرسپولیس را هم جلوی چشم عکاسان آتش بزنند!
5- هواداران پرسپولیس برای رسیدن به استادیوم از شیوه جالبی استفاده کرده‌اند. آنها تا قبل از آنکه به ورودی مخصوص‌شان برسند، از پرچم و لباس تیم مورد علاقه‌شان رونمایی نمی‌کنند و حتی بعضی از آنها خودشان را هوادار سپاهان هم جا می‌زنند اما به محض اینکه به ورودی مخصوص‌شان می‌رسند، رنگ‌های زرد جایش را به رنگ قرمز می‌دهد. با چند نفرشان که صحبت می‌کنیم، می‌گویند این کار را انجام داده‌اند تا برخوردي پيش نيايد البته پرسپولیسی‌هایی هم بودند که بدون هیچ مشکلی و با خیال راحت، با پرچم و شال تیم مورد علاقه‌شان، به سمت استادیوم آمدند تا ثابت کنند در اصفهان، طرفدار تیمی جز سپاهان و ذوب‌آهن بودن، جرم نیست.
6- نارنجک، ترسناک‌ترین شیوه استقبال از ورود اتوبوس پرسپولیس به استادیوم است. قرمزها مشغول پیاده شدن از اتوبوس هستند که صدایی وحشتناک، شیشه راهروی ورودی به رختکن را به لرزه در می‌آورد. در چند دقیقه، یکی، دو نارنجک دیگر هم در ورزشگاه زده می‌شود تا مشخص شود که شاهد بازی آرامی در ورزشگاه نخواهیم بود. چشم یکی از عکاسان باد کرده. البته خطری او را تهدید نمی‌کند اما دوباره این نگرانی به وجود می‌آید که نکند پرتاب نارنجک در استادیوم‌های اصفهان قربانی دهد. داستان سرباز احمدی که یادتان هست؟
7- ورود دو نفر به استادیوم، ورزشگاه را منفجر می‌کند. نفر اول محرم نویدکیا است که قرار بود در مراسم تقدیر از سیدجلال حسینی شرکت کند اما خودش سوژه تقدیر اصفهانی‌ها شد و در کل ورزشگاه دور افتخار زد و دیگر به مراسم تقدیر از همبازی سابقش در سپاهان نرسید. به جز محرم، برانکو هم با ورودش به استادیوم، جایگاه پرسپولیسی‌ها را منفجر می‌کند. اتفاقی که باب میل اکثریت حاضر در استادیوم نیست.
8- مدل ری اکشن‌ها به بازی در جایگاه خبرنگاران، برای آنهایی که از تهران به اصفهان مسافرت کرده‌اند کمی عجیب است. یکی از خبرنگاران اصفهانی هم که متوجه این موضوع شده، با خنده می‌گوید که جایگاه خبرنگاران فرقی با جایگاه تیفوسی‌ها ندارد. آنها با هر حمله خطرناک سپاهان از جای‌شان بلند می‌شوند و وقتی پورقاز با شلیک غیرقابل مهارش دروازه بیرانوند را باز می‌کند، شلوغی داخل جایگاه خبرنگاران، به لحاظ قدرت صدا و هیجان، کاملا با نارنجک‌هایی که در استادیوم منفجر می‌شود، قابل مقایسه است. شاید باورتان نشود اما وقتی پرسپولیس گل می‌زند، تنها یکی، دو نفر در داخل جایگاه خوشحالی‌شان را بروز می‌دهند و بقیه ترجیح می‌دهند در دل‌شان جیغ بزنند!
9- از همان ابتدای بازی، مدل سوت زدن فغانی باب میل اصفهانی‌ها نیست. حالا حساب کنید سرشناس‌ترین داور کشورمان، در دقیقه 88 و روی صحنه‌ای مشکوک برای پرسپولیس پنالتی بگیرد. دوباره نظریه طرفداری وزارت ورزش و فدراسیون از پرسپولیس داغ می‌شود.
10 – پنج دقیقه انتهای بازی به لحاظ حاشیه چیزی کمتر از فینال لیبرتادورس ندارد! برخی از تماشاگران هر چیزی که دم دست‌شان هست را به داخل زمین پرت می‌کنند . سوت پایان بازی که زده می‌شود، پرسپولیسی‌ها مثل اوسین بولت تبدیل به دونده سرعت می‌شوند تا هر چه زودتر خودشان را به رختکن برسانند. این وسط بیرانوند قبل از اینکه وارد رختکن شود، جلوی دهنش را می‌گیرد و به سکوها واکنش نشان می‌دهد.
11- نیم ساعتی از بازی گذشته که پرسپولیسی‌ها از رختکن خارج می‌شوند. گرشاسبی دوباره کنار عرب قرار دارد و آقای مدیر و جناب معاون لحظه‌ای از کنار یکدیگر دور نمی‌شوند. گرشاسبی که صبح درباره ماندنش در پرسپولیس جواب درستی نداده بود، بعد از بازی باز هم دوباره همان حرف‌ها را تکرار می‌کند و می‌گوید وزارت ورزش باید تکلیف او را مشخص کند.
12- تقریبا یک ساعت از پایان بازی گذشته که از استادیوم خارج می‌شویم. خستگی یک بعد از ظهر داغ و مهیج در استادیوم، می‌توانست با صرف بریانی به عنوان شام، به بهترین شکل ممکن از تن‌مان خارج شود اما باز هم خبری از بریانی نبود!
1984
پرسپولیس 
