پایگاه خبری فوتبالی- در روزی که استقلال با سیستم 2-5-3 به صدر جدول رسید، ذوب آهن با همین سیستم 3 گل از پرسپولیس دریافت کرد.
به گزارش فوتبالی، چند تفاوت مهم در سیستم بازی استراماچونی و منصوریان به چشم آمد که سوژه این مطلب شده است.
1. در تیم ذوب آهن یکی از مدافعان کمی عقب تر بازی میکند و نقش پوششی دارد؛ اما 3 مدافع استقلال به صورت خطی بازی می‌کنند و فضای پشت سر آنها به وسیله حسینی پوشش داده می‌شود.
2. در این سیستم بازی، فاصله بین خطوط از اهمیت ویژه ای برخوردار است و باید اصل تعادل در تیم برقرار باشد. بنا بر اصل تعادل، اگر خط حمله تیم به جلو حرکت کرد، خط هافبک می بایست به جلو حرکت کند تا فاصله خود با خط حمله را حفظ کند. خط دفاع نیز باید با حرکت به جلو، فاصله خود را با دو خط دیگر حفظ کند. این شرایط نه تنها در موردِ حرکت به جلو، بلکه در مورد حرکت به عقب نیز صادق است. استقلال مانند آکاردئون، خط به خط جمع و باز شد اما ذوب آهن با آزاد گذاشتن فضا در دیدار مقابل پرسپولیس، 2 بار با پاس های عمقی دروازه خود را باز شده دید و پنالتی منجر به گلِ سرخپوشان نیز از همین روش به دست آمد.
3. این سیستم مستلزم ابزارِ مناسب است. 3 مدافع مرکزی باید از سرعت قابل قبولی برخوردار باشند تا در پاس های پشت دفاع، از کورس با مهاجمان حریف جا نمانند. در تیم استقلال، دانشگر و غلامی از سرعت قابل قبولی برخوردارند و می‌توانند کندی چشمی را نیز جبران کنند و با توجه به اصل تعادل که بیان شد، ریگی و کریمی به دفاع نزدیک شده و پاس های عمقی حریفان را خنثی می‌کنند؛ اما سه مدافع ذوب آهن، بلند قامت و کند بودند و هر 3 گل پرسپولیس، با الگوریتم یکسانی به ثمر رسید.
تحلیل از مجید محبی
1984
استقلال 
