پایگاه خبری فوتبالی- شنبه و یکشنبه آخرین مهلت برای ثبت نام کاندیداهای ریاست فدراسیون فوتبال است.
به گزارش فوتبالی، هنوز هیچ کدام از کاندیداهایی که گمانه زنی درباره شان انجام شده بود برای ثبت نام اقدام نکرده اند و انگار کاندیدا منتظر کاندیدای دیگر است که پا پیش بگذارد و به ساختمان خیابان سئول برود تا تکلیف معادلات انتخابات فدراسیون فوتبال مشخص شود.
آنطور که از اتفاقات مشخص است، حسین قریب که اوایل دهه 80 مدیرعامل استقلال بود، گزینه وزارت ورزش و جوانان برای انتخابات فدراسیون فوتبال است. او که در دولت دوم محمود احمدی نژاد، گزینه وزارت ورزش و جوانان برای انتخابات فدراسیون فوتبال بود، به عنوان رقیب علی کفاشیان وارد عرصه انتخابات شد. اتفاقا در آن روزها هم صادق درودگر او را همراهی می کرد و حالا هم درودگر در کابینه قریب قرار گرفته است. قریب آن روزها چهره هایی مثل میرشاد ماجدی و دکتر امین نوروزی را کنار خود داشت که امیرمهدی علوی، سخنگوی فعلی فدراسیون فوتبال هم کنار قریب قرار داشتند. در سال نود، قریب در حالی رقیب کفاشیان شد که وزارت وقت ورزش و جوانان به او قول داده بودند علی کفاشیان از رقابت با او کنار می کشد و مجمع برای رای گرفتن او آماده شده است. اما مجمع فدراسیون فوتبال و خود علی کفاشیان رای به استقلال مجمع فدراسیون فوتبال دادند و این قریب بود که بازنده بزرگ آن انتخابات لقب گرفت.
قریب بار دیگر توسط وزارت ورزش و جوانان دولت حسن روحانی در آستانه حضور در انتخابات فدراسیون فوتبال است و البته دیدارهایی هم با وزیر ورزش و جوانان داشته است اما آیا او مثل سال 90 در حال بازی خوردن از مجمع است و مجمع استقلال پذیر به او رای می دهد؟
این سوالی است که خود قریب هم دوست دارد جوابش را بداند. او که در کابینه اش قنبرزاده، صادق درودگر، عزیزالله محمدی و علیرضا اسدی و میرشاد ماجدی حضور دارند (هنوز پستهای افراد در نواب و هیات رئیسه و دبیرکلی مشخص نشده است) برای دومین بار مقابل مجمعی قرار می گیرد که استقلال پذیر است و توصیه پذیر نیست. معادلات مجمع فدراسیون فوتبال تا همین الان به سمت و سویی رفته که کاندیدای وزارت ورزش و جوانان را نمی خواهد. آنها منتظر هستند تا شهاب الدین عزیزی خادم یا مهدی محمد نبی وارد انتخابات شوند و بین این دو تصمیم بگیرند.
عزیزی خادم تضمین می خواهد
شهاب الدین عزیزی خادم که ائتلاف قدرتمندی با بهاروند، همزبان و دوست نزدیکش دارد، طرحی به نام اجماع ملی برای نجات فوتبال دارد. عزیزی خادم که خودش را از بدنه صنعت می داند ادعا دارد که نگاه تعاملی دارد و نمی خواهد با گزینه وزارت یا دیگر گزینه ها تقابل کند. طرح اجماع ملی برای نجات فوتبال یا نجات ملی فوتبال، طرحی است که عزیزی خادم آن را مطرح کرده و با توجه به خسارتهایی که به فوتبال ملی وباشگاهی در سالهای گذشته وارد شده که نزدیک به 300 میلیارد تومان است، ان کاندیدا می خواهد با اجماع با کل بدنه وزارت ورزش و جوانان ودیگر وزارتخانه ها و نهادها، فوتبال را از شرایط کنونی نجات دهد. عزیزی خادم حدود 40 فرم در اختیار دارد که تقریبا دو سوم اعضای مجمع است و اگر ائتلاف او و بهاروند به نتیجه برسد، جور شدن 10 تا 15 رای دیگر برای عزیزی خادم کار راحتی خواهد بود و او رئیس فدراسیون فوتبال می شود. این در حالی است که قریب و نبی هنوز 10 فرم خود را نتوانسته اند جمع و جور کنند. عزیزی خادم منتظر است تا وزیر ورزش و جوانان به عنوان متولی ورزش کشور از او بخواهد که وارد عرصه شود اما نظر وزیر ورزش، فعلا روی قریب است و همین باعث شده تا اعضای مجمع از همین حالا جهت گیری کنند و اعلام کنند که به قریب رای نمی دهند! دلیل هم ساده است اینکه طیف سنتی و ثابت مجمع نشان داده اند که با کاندیدای وزارت ورزش و جوانان به جهت استقلال مجمع مخالفت می کنند. قریب یک بار مزه این تقابل را چشید و این بار نمی خواهد به این راحتی ها وارد این عرصه شود. علی کفاشیان در اسفند سال نود، به او ثابت کرد که مجمع فدراسیون فوتبال با دیگر مجامعی که وزارت ورزش و جوانان می خواهد در آنها نقش آفرینی کند فرق دارد.حالا که وزیر ورزش و جوانان نظرش روی قریب است و تضمینی هم به عزیزی خادم داده نشده است، احتمال تقابل مجمع با گزینه دولت بالا رفته است.
اگر قریب بیاید...
اگر قریب بیاید، طیف همراه عزیزی خادم به خاطر اینکه هویت و استقلالشان حفظ شود، پشت سر گزینه تقابل با وزارت ورزش و جوانان خواهند رفت. در واقع تاریخ دوباره تکرار می شود و این بار فقط ممکن است به جای کفاشیان، عزیزی خادم یا نبی قرار بگیرد. اینکه عزیزی خادم هم بیاید هنوز مشخص نیست اما اگر او نیاید، مطمئنا طیف سنتی مجمع یعنی بهاروند سرپرست فعلی فدراسیون فوتبال و دیگر اعضای مجمع و روسای هیات ها و جمع زیادی از مدیران باشگاهها به گزینه ای رای خواهند داد که در تقابل با قریب قرار گرفته باشد و مطمئنا قریب شکست سختی خواهد خورد. اما سوال اینجاست که آیا وضعیت ورشکسته و فعلی فوتبال ایران توان این تقابل را دارد؟ هزینه های فدراسیون فوتبال زیاد است، خسارات هم زیاد است، آیا بهتر نیست مدل اجماعی شکل بگیرد مدلهای دو قطبی و چند قطبی و در نهات تک قطبی؟ اگر مدل رقابتی باشد، تقابل طیف سنتی با گزینه وزارت وزرش و جوانان، استقلال نام می گیرد و اعضای مجمع که در همه این سالها از این استقلال حمایت کرده اند، حاضر نیستند تا آن را فدا کنند. فدراسیون بی پول با کلی مشکل، خسارت ویلموتس، تبلیغات محیطی، ورشکستگی باشگاهها و هزینه های دلاری و یورویی بالای 13 هزار تومانی فدراسیونی که هشتاد درصد هزینه هایش ارزی است و وضعیت عجیب تیمهای ملی و به خصوص تیم ملی فوتبال ایران، برای نجات فوتبال احتیاج به یک اجماع ملی دارد تا رقابت و تقابل کاندیداهایی که فقط برای نشستن بر صندلی ریاست بجنگند. وزیر و احتمالا خود قریب و خلاصه هر کس که بخواهد از طرف وزارت و دولت کاندیدای انتخابات فدراسیون فوتبال شود، باید بداند که مجمع، کاندیدای وزارت را پس می زند. پس اگر قریب بخواهد با چنین پشتوانه ای وارد شود، هم تاریخ برایش تکرار می شود و هم اینکه رقیبش چه عزیزی خادم، چه نبی و چه گزینه ائتلافی مجمع به راحتی آب خوردن قریب را شکست می دهند. به همین دلیل است که قریب با تردید فعلا برای ورود به انتخابات، در حال سبک و سنگین کردن است. او نباید دلخوش به 10 رای دولتی اعضای مجمع باشد. فوتبال اوضاعی بسیار بدتر از این دارد که بر سر صندلی اش بخواهد دعوای حیدری، نعمتی شکل بگیرد!
4344
