پایگاه خبری فوتبالی- انگار شرم را خورده، حیا را قورت داده و تف کرده در صورتمان، تا ما باشیم ریش و سبیل گرو نگذاریم برای کسی که نه یک‌باره، بلکه چندباره چهارگوشه فوتبال را بوسیده تا کارهای عجیب و غریب کرده و هربار دست از پا درازتر و پشیمان برگشته تا بی‌حاشیه ادامه دهد.
نخیر. این رشته سر دراز دارد. تا سال‌ها بعد باید منتظر مظلوم‌نمایی آقا باشیم که همه را مقصر می‌داند جز خودش. اول از همه تفنگ را گرفته سر آنی که «آدمکش» می‌خواند.
بهترین بازیکن لیگ امسال. همان آدم‌کشی که خودش را جمع و جور کرد و حالا در صفحه اول کتاب فوتبال قرار دارند پیام صادقیان حالا در پاورقی اش هم نیست!
همه می دانند اتهامات هر کسی باید در دادگاه صالح ثابت شود و البته درباره بازیکنی که او آدمکش می خواند، رسانه ها به اندازه کافی نوشته اند و خبر داده اند و البته حکم منتشر کرده اند.
سپس اسلحه را گرفته طرف رسانه‌ها. بابت هجمه خبری روی خمیازه و هنرنمایی‌های پرشمارش (بخوانید توهین) به پیراهن پرسپولیس و بزرگانی چون کریم باقری و اهالی خبر را متهم می‌کند و حالا که به لطف اینستاگرام تریبونی گیر آورده، در این باره به رسانه ها بتازد.
بازیکنی که به خاطر تاسیس بنگاههای شرط‌بندی در ترکیه از سوی کمیته اخلاق ۱۵ سال از حضور در فوتبال محکوم می شود برای بار هزارم دیگران را سیبل می‌کند و کسانی که گارد باز مصاحبه کننده و سوال‌های دلبرانه او را در لایو می‌بینیم کاری نمی‌توانیم انجام دهیم جز نگاه. هیچ جز نگاه!
برانکو بزرگترین هنرش آنالیز تاکتیکی و دانش نبود. دور کردن امثال این دست از بازیکنان بود تا «پیام» واضحش قهرمانی‌های پرتعداد، با کسانی باشد که سرشان به تنشان می‌ارزد و توهم توطئه ندارند. کدامشان عاقبت به خیر شده؟ همان‌هایی که فکرشان همه‌جا بود جز چمن و شاد کردن دل هوادار. یکی نیست به این جوانک پیرشده بگوید برو خدا روزی‌ات را در همان کازینوهای مجازی به تو بدهد. چهارتا پاس در و دیواری دادی و همه‌جا را پر کرده‌ای.
نخواستند تو در پرسپولیس بمانی؟ یک عکس از تیم قهرمان این یکی دو سال جلویت بگذار تا ببینی اصلا در حدی هستی در تیمی که بیرانوندش از آن سر کشور آمده تا رویایش را دنیال کند و نوراللهی که شب و روزش را پای پرسپولیس گذاشت تا حالا کاپیتانش شود حضور پیدا کنی؟
می‌دانی پسر. همه‌چیز تقصیر خودت است. درون مغزی که تا چند سال دیگر سریع‌تر از ضربان قلبت تکرار می‌کند «ای کاش... ای‌کاش» بگرد. انقدر با جار زدن عشقت به تیمی که پشیزی برایش حرمت قائل نبودی دنبال آبرو نباش.
با این بهانه‌جویی‌هایت نمی‌توانی ذره‌ای از گناهانت کم کنی اما حداقل می‌توانی کلاهت را قاضی کنی که چرا با ۲۸ سال سن هنوز «اهن و تلپ» داری اما کسانی هستند که قبل از تو وارد بازی شده‌اند و بعد از توهم می‌درخشند و تو هنوز تک ستاره کهکشان کوچک ساخت ذهن خودت هستی.
به فکر خودت باش. هنوز هم دیر نشده. ما که دستمان از فعالیت‌های فرهنگی‌ات دور است اما لااقل همین امروز در بنگاهت را ببند تا دیر نشود و بگویی ای‌بابا! نمی‌خواستند تاس من جفت شیش بیاید! همه مقصرند جز من!
یادداشت از علی رضایی/ پایگاه خبری فوتبالی
1101
پرسپولیس 
