روایتی تکان‌ دهنده اما واقعی از دلالی در فوتبال ایران

پایگاه خبری فوتبالی- بخشهای مهم گفتگوی خبرگزاری ایسنا با یک مربی درباره دلالی در فوتبال ایران را برایتان انتخاب کردیم. مربی‌ای که البته هویتش فاش نشده است:

• سه گروه کل مافیای دلالی فوتبال ایران را در اختیار دارند. آنها به راحتی بازیکنان خارجی و داخلی خود را به تیم‌ها تزریق می‌کنند و با قراردادهای سنگینی که منعقد می‌کنند، درآمد خوبی را به جیب می‌زنند. این گروها بعضا از ارتباطات رسانه‌ای هم برخوردارند که در جهت نقل‌وانتقالات به کمک‌شان می‌روند.روش کار هم بسیار ساده است. در ابتدا با مدیران تازه بر مسند مدیریت نشسته، ارتباط می‌گیرند و سعی می‌کنند آنها را مجاب کنند که قصد کمک دارند. وقتی مدیر اعتماد کرد، موج رسانه‌ای حمایت به راه می‌اندازند تا حسن نیت خود را به اثبات برسانند. بعد از آن از طریق یک فرد ناشناس، بازیکن یا مربی مورد نظر خود را به آن مدیر معرفی می‌کنند و وقتی مدیر برای جذب آن مربی یا بازیکن دچار تردید شد، با مشورت‌های خود سعی می‌کنند کار نقل‌وانتقال را به سرانجام برسانند تا درآمد خوبی از قرارداد منعقد شده، کسب کنند. 
• در یکی از باشگاه‌ها فعالیت می‌کردم که مدیرعامل تصمیم گرفت یک بازیکن خارجی را به تیم اضافه کند. به من گفتند این بازیکن ۵٠٠ هزار دلار برای یک فصل درخواست کرده است. من به مدیریت باشگاه گفتم این بازیکن ابتدا باید تست بدهد و بعد از جلب نظر من، می‌توانید با او قرارداد ببندید. به من گفتند بازیکن مذکور تست نمی‌دهد و من هم گفتم اگر تست ندهد، قراردادش را نمی‌بندیم. با این حال مدیرعامل اصرار به جذب این بازیکن داشت. من گفتم با دلالش تماس بگیرند و بگویند که ما ٣۵٠ هزار دلار برای یک فصل به او می‌دهیم. مدیرعامل می‌گفت اگر این را بگویند قطعا نمی‌پذیرد، با این حال به اصرار من تماس گرفت و دلال مذکور هم به شدت ناراحت شد و گفت این بازیکن ۵٠٠ هزار دلار ارزش دارد.
•  فردای آن روز دلال با مدیرعامل تماس گرفت و گفت که حاضر است قرارداد ٣۵٠ هزار دلاری برای این بازیکن خارجی ببندد اما بازیکن تست نمی‌دهد. باز هم قبول نکردم و در ادامه مدیرعامل پیشنهاد قرارداد ١۵٠ هزار دلاری داد. درحالی که دلال بازیکن به خاطر این پیشنهاد عصبانی شده بود، پس از چند روز پذیرفت که قرارداد ١۵٠هزار دلاری به امضا برسد که دوباره گفتم تا زمانی که تست ندهد، نمی‌پذیریم. شما خودتان ببینید بازیکنی که اصرار داشتند ۵٠٠ هزار دلار می‌ارزد، حاضر شده بود قرارداد ١۵٠هزار دلاری ببندد.
  
• سرمربی تیمی بودم که در یک جلسه مدیرعامل آن باشگاه گفت با یک بازیکن خارجی بر سر مبلغ ٢٧٠ هزار دلار توافق کرده‌ است. من به این مدیرعامل گفتم اگر تست نگیرم نمی‌پذیریم بازیکن جذب شود. از او اصرار و از من انکار. در نهایت در حضور یکی از اعضای هیأت‌مدیره دچار درگیری لفظی شدیم. بعد به درخواست آن عضو هیات‌مدیره، در یک بازی دوستانه به آن بازیکن خارجی بازی دادم و خودشان دیدند بازیکن مذکور در حد لیگ سه هم نبود. با این حال پس از جدایی من از این باشگاه، همان بازیکن را با همان ٢٧٠ هزار دلار جذب کردند که مشکلات زیادی را برایشان به وجود آورد.  
• قرارداد بسیار معقولی با  یک بازیکن خارجی باکیفیت بستیم. عملکرد بسیار خوبی هم برای ما داشت. بعد با قرارداد ١٢ برابری به باشگاه دیگری رفت. بعدها وقتی با من صحبت می‌کرد، می‌گفت که از این قرارداد سنگینی که بسته، پول زیادی به جیب واسطه‌ها رفته و درصد کمی به او رسیده است.  
• در یک تیم شهرستانی مربیگری می‌کردم. در ابتدای فصل نام بازیکنی را به باشگاه دادم که جدا شود. آن بازیکن نزد من آمد و گفت که حاضر است با قرارداد ٣٠ میلیونی هم در تیم بماند اما من پاسخ دادم که از نظر فنی جایی در تیم من ندارد. همان سال آن بازیکن با قرارداد ١۶٠ میلیونی سر از یک باشگاه پر طرفدار درآورد.
  
  
  
  1984