خبرگزاری فوتبالی - دربی کلاسیک آلمان یا «در کلاسیکر» با برتری مونیخی‌ها به پایان رسید.
به گزارش فوتبالی، بایرن با یک بازی حساب شده دورتموند را شکست داد. این بازی را در ۳ پرده بررسی کرده‌ایم:
۱– همان چیزی که از یک بازی و دربی آلمانی انتظار داشتیم، مشاهده شد. فوتبالی مبتنی بر نظم و پاسکاری روی زمین که حتی با وجود «دربی» بودن هم تاثیری در احساسات بازی و ایجاد تنش‌ها مشاهده نمی‌شد و حتی در چند صحنه مانند صحنه‌ای که هوملز، لواندوفسکی را نقش بر زمین کرد هم اعتراض چندانی از بایرنی‌ها ندیدیم.
۲ – دورتموند بازی را عالی شروع کرد. برتری آن‌ها مطلق نبود اما مانند دربی روهر، از جناح راست حملاتشان پی‌ریزی می‌شد و هالند در انتظار ارسال‌هایی از کنار بود که به ندرت در آن‌ها توپ از زمین بلند می‌شد. دورتموند توانست از راست به دروازه نزدیک شود اما هیچ‌کدام از پاس‌ها به مهاجم هدف نمی‌رسید یا اگر می‌رسید مدافعین بایرن مهاجم را کاملا مهار می‌کردند تا خطرساز نشود. برانت در دورتموند جواهری است که در هر جای زمین دیده می‌شود و خلاقیتش گره‌گشای زنبورهاست اما دیشب او بازیکن همیشگی نبود. تورگان هازارد هم پیشرفت قابل توجهی داشته و به خوبی در برنامه‌های هجومی دورتموند شرکت می‌کرد اما او در لحظات پرفشار تقریبا مقهور تجربه بواتنگ و آلابا می‌شد. گلی که دورتموند در بدترین زمان ممکن و تا حدودی برخلاف جریان بازی دریافت کرد باعث شد شیرازه این تیم کاملا بپاشد. هوملز درباره گلی که دورتموند دریافت کرد گفته: سرنوشت چنین بازی‌های مهمی را نابغه‌ها تعیین می‌کنند. منظور هوملز نابغه‌ای به نام کیمیش بود.
۳- تجربه بیشتر بازیکنان بایرن باعث شد تا کیمیش با ضربه‌ای استادانه گل بزند و به راحتی هم از گل دفاع کند. معنای به راحتی، عدم توانایی دورتموند در حمله نیست. بایرن دقیقا می‌دانست چه می‌خواهد و همه‌چیز برای مونیخی‌ها خوب پیش رفت. از بازیکنان خط دفاعی و آمادگی بالای آلفونسو دیویس که یک موقعیت ۱ به ۱ از هالند را گرفت و با سرعت خود (یکی از سایت‌ها آن را ۳۵ کیلومتر در ساعت اعلام کرده) را به منطقه خطر رساند تا حضور بی‌نقص گورتزکا که انگار با لغت اشتباه فردی بیگانه است. بازیکنان بایرن در بازی دیشب تنوع بسیار خوبی در حملات داشتند. هرچند بیشتر آن حملات از سمت چپ شکل می‌گرفت تا از فضای پشت سر اشرف جکیمی که در بازی گم بود و نمی‌دانست چه زمانی باید جمله کند و چه زمانی دفاع، استفاده کنند. فلیک شاید هنوز کاریزمای یک مربی درجه یک مانند کونته یا مورینیو را کنار زمین نشان ندهد اما نشان داده اصلا مربی کم دانشی نیست و این مسئله در ساق‌های تک‌تک بازیکنان قابل مشاهده است. او را دستکم نگیرید. شاگردانش را باید از همین حالا قهرمان بوندس‌لیگا دانست.
1101
بایرن مونیخ 
