خبرگزاری فوتبالی- سیاوش یزدانی میگوید پس از آن مصاحبه جنجالی در دیدار برابر پرسپولیس عدهای سعی دارند وجهه او را در جامعه تحت تاثیر قرار بدهند و از کوچکترین فرصت استفاده میکنند.
به گزارش فوتبالی و به نقل از خبرورزشی، سیاوش یزدانی یکی از فنیترین و البته جنجالیترین مدافعان فوتبال ایران طی چند سال اخیر بوده است؛ او پس از انتقال به پیکان یکی از بازیکنان کلیدی این تیم در فصلی بود که آنها در جمع ۶ تیم برتر پایانی بودند و سپس راهی سپاهان شد. در سپاهان و به خصوص در هفتههای اول حضور کرانچار شرایط برای او خوب پیش نرفت ولی رفته رفته مدافع برزیلیای که طلاییپوشان خریده بودند را نیمکتنشین کرد و با عزت پورقاز زوج بسیار خوبی تشکیل داد. اوج کار یزدانی اما در لیگ هجدهم رقم خورد؛ جایی که با حضور امیر قلعهنویی شرایط برای او و همتیمیهایش بسیار خوب پیش رفت و با پایان فصل پیشنهادی از استقلال دریافت کرد که به دوران حضور سیاوش یزدانی در اصفهان خاتمه داد. یکی از لحظات فراموشنشدنی زندگی حرفهای سیاوش یزدانی مصاحبهای بود که او پس از دیدار جنجالی برابر پرسپولیس در ورزشگاه آزادی انجام داد و توجه خیلیها را به خود جلب کرد؛ خیلیها حتی اعتقاد دارند آن مصاحبه که علیه پرسپولیسیها انجام شد، در روند انتقال او به تیم همشهری تاثیرگذار بوده است.
مشکلت چه چیزی است که اینقدر دعوا میکنی؟
شما با من بودهاید و اخلاق من را میدانید. اخلاق من در زمین فرق میکند. یادم میآید ابراهیم صالحی در سپاهان با ما همتیمی بود ولی جدا شد و به پارس جنوبی جم رفت. یک بازی با آنها در اصفهان داشتیم که او وقت تلف میکرد؛ این رفتار او من را دیوانه کرد و هر چه از دهنم درآمد به او گفتم. گفت من رفیقتم؛ من هم گفتم من رفاقتی با کسی در زمین فوتبال ندارم. آره از این کارها زیاد کردهام.
من برای اینکه برای این مصاحبه خودم را آماده کنم، خبرهای مربوط به تو در سالهای اخیر را جستجو کردهام که همه آنها مربوط به جنجالهای تو بود. بیشتر از اینکه من در زمین فوتبال از تو تصویر ببینم، خارج از زمین بود. من و تو یک سال در یک تیم با هم زندگی کرده ایم. واقعا تو از نظر فنی خیلی مدافع قویای هستی و فکر میکنم همین الان در میان ۵ مدافع میانی برتر فوتبال ایران باشی. همچنین دوست دارم آنهایی که این مصاحبه را میخوانند، بدانند که سیاوش پسر خوشقلبی است و اگر بتواند ۱۵ دقیقه بعد از فوتبال خودش را کنترل کند، دیگر کسی از او حاشیهای نمیبیند.
من اصلا مصاحبه نمیکردم؛ به خصوص مصاحبه تصویری. ماجرا از آنجا شروع شد که در بازی پرسپولیس و سپاهان آنطور دعوا شد. من یک لحظه در حال رد شدن از میکسدزون بودم و اصلا هم دوست ندارم مصاحبهای کنم و خیلی از خبرنگاران هم به همین خاطر از دست من ناراحت هستند. داشتم میرفتم که دیدم چند هوادار ما خونی شده بودند و کنار زمین افتاده بودند؛ در آن بازی هواداران ما خیلی کتک خورده بودند. همین شد که آن مصاحبه جنجالی را انجام دادم، ولی بعد از آن مصاحبه اصلا دیگر نگذاشتند فوتبال بازی کنم. من جوانم و حالا یک مصاحبه کردم. شاید برای دلسوزی بود. ولی دیگر نگذاشتند فوتبال بازی کنم. مدام و پشت هم من را محرومیت می کردند و به کمیته انضباطی احضار میشدم. پای من به سر سیامک خورد و من را یک جلسه محروم کردند. داور حتی کارت زرد هم به من نداده بود. تا میآمدم راه بیفتم، محروم میشدم. در شبکههای مجازی کلی صفحه فیک برای من درست کردند. من اصلا پیج ندارم ولی کلی حاشیه و داستان برایم درست کردند و همهاش هم به خاطر همان مصاحبه جنجالی بود.
خیلی هم مصاحبه بدی بود...
آنهایی که من را میشناسند، میدانند که از روی دلسوزی بود.
منظور تو چیز دیگری بود ولی جملهبندیاش خیلی بد بود.
بعد هم وجهه من را خراب کردند توی جامعه. بعد هم دربی پیش آمد و یک بنده خدایی گفت که به من فحش دادهای. وجدانا من فحش نداده بودم. حالا سری قبل من فحش داده بودم و حواسم نبود و دستم جلوی دهنم نبود. خودم آمدم و گفتم فحش دادهام. بعد از دربی اما گفتند فحش داده و جو را علیه من کردند و وجهه بدی از من درست کردند. اما این عصبی بودن در فوتبال را دوست دارم. من از بچگی که شش هفت سالم بود، هر روز دعوا میکردم ولی دعوایی نمیکنم که کارت قرمز و زرد بگیرم یا زد و خورد کنم. لفظی دعوا می کنم. با مهاجم دعوا میکنم. میجنگم. اذیتش میکنم. کری میخوانم. کل کل میکنم. توی مخش میروم. لج بازی میکنم و از این دست کارها. من بیشتر رفیقهای صمیمیام را در زمین فوتبال از دست دادم. بیشتر نه همه آنها. بازیکنان پیکان، رفقایم را که همه آنها را در بازی دوستانهای که با سپاهان در کیش داشتیم، از دست دادیم. دعوا شد و بچه ها به من گفتند از تو انتظار نداشتیم، چون همتیمی سابق ما بودی. گفتم رفیق بودهایم ولی الان در زمین فوتبال رقیبیم. آنجا هم همه شب من را بلاک کردند. این را اتفاقات خیلی دوست دارم.
آقا فرهاد تذکر داده که کری نخوانم ولی نمی توانم
سیاوش یزدانی سپس با اشاره به همین خصوصیتش در تمرین استقلال اضافه کرد: اتفاقا چند روز پیش آقا فرهاد به من تذکر داد و گفت چقدر با بچهها کری میخوانی. گفتم آقا فرهاد من اگر کری نخوانم نمیتوانم بازی کنم و روحیهام از دست میرود ولی گفت دیگر کمتر این کار را بکن.
خب وقتی آدم های با تجربه این را به تو میگویند، ممکن است ادامه این کارها در یک بازی مهم یکدفعه تیمت را نابود کند...
من توی عمرم کارت زرد به خاطر فحش دادن نگرفتهام و تا حالا کارت قرمز نگرفتم. این یک چیز بین من و کنار دستی من است؛ حتی همتیمیهایم. این حرفهایم باعث می شود که خودم روحیه بگیرم. این به خودم انرژی میدهد. خیلی جیغ و داد میکنم. خیلی بازیکنها هستند که سرشان توی کار خودشان است ولی من اینطوری نیستم و به قول خودمان دوست دارم بازیکن جنگی باشد.
کسانی که این مصاحبه را ببینند، دقیقا متوجه صداقت تو در این مصاحبه شدهاند و اینکه به ایرادهای خودت اشاره میکنی و میپذیری.
مردم و برخی رفیقهایم که من را در خیابان می بینند، میگویند چقدر تو با درون زمین فرق داری. چرا اینقدر به قول خودمان جنگی هستی. بعضیها هم میگویند چقدر اینقدر وحشی هستی و وحشی بازی میکنی.
من به عنوان یک برادر از تو میخواهم که بیشتر روی خودت کار کنی. اینکه بعد از فوتبال تصویر خوبی از خودت درست کرده باشی هم مهم است. به هر حال رفتارهای بیرون از زمین هم مهم است و این درست نیست که من در زمین همین هستم.
برای من مهم زندگی فوتبالی و موفقیت تیمم است. من در هر تیمی باشیم، همتیمیهایم من را خیلی دوست دارند ولی رقبایم از من بدشان میآید. حتی الان که بازی درون تیمی میگذاریم، اگر چاقو به آنها بدهید من را جر میدهند. اینقدر آنها را در بازی درون تیمی اذیت کردهام و بردهام. حالا اسم نداریم، چون بزرگتر هستند (با خنده). حالا اسم نمیبرم. اینقدر اذیت کردم و بردمشان که چشم دیدن من را ندارند ولی برای من مهم تیمم و نتیجه گرفتن است. مهم نیست چطور ببریم. این رفتار را بکنم یا آن رفتار. مهم این است که آخر بازی برده باشی. عشق و حال بعدش مهم است و طرز فکر مردم برای من اصلا مهم نیست. مهم فوتبال و بردن است.
به نظرم وقتش است که یک مقدار تغییر و تحول در خودت ایجاد کنی و به مشاور در این زمینه احتیاج داری؛ اینکه در مصاحبهها چه چیزی بگویی. حالا بگذریم.
مصاحبه که دیگر اصلا انجام نمیدهم؛ چون هر بار مصاحبه کردیم، داستان شد.
7413