خبرگزاری فوتبالی- چهره واقعی فوتبال ایران کدام است؟ آیا فوتبال ایران دارای تیم‌هایی است که در آسیا حرف نخست را می‌زنند یا تیمی‌هایی که در گرداب مشکلات مالی اسیر شده‌اند و خطر کسر امتیاز و کوچ ستاره‌ها آن را تهدیده می‌کند؟
این وضعیت در رده باشگاهی هم به همین منوال است. دو هفته قبل شاگردان گل‌محمدی با کنار زدن تمام رقیبان خود در منطقه غرب آسیا، به فینال لیگ قهرمانان صعود کردند و کاری کردند کارستان که تاکنون برای ایرانی‌ها کم‌تر اتفاق افتاده است. در واقع موفقیت پرسپولیس در شرایطی رقم خورد که این تیم به هیچ وجه آماده این اتفاق نبود اما با تلاش کادرفنی و بازیکنان این تیم، صعود به فینال برای آن‌ها تکرار شده و حالا یک گام تا قهرمانی در آسیا فاصله دارند.
اما با بازگشت این تیم از قطر به ایران و بعد از چند روز خوشحالی، بحران قدیمی همه چیز را کنار زد تا روی واقعی باشگاه‌داری در ایران مشخص شود. بحران جدایی بازیکنان و مشکلات مالی، موفقیت پرسپولیس در آسیا را به حاشیه رانده و حالا در حال تجزیه این تیم است، به طوری که هم‌زمان به تهدیدهای برانکو، بازیکنان پرسپولیس هم مطالبات خود را می‌خواهند یا به علت نرسیدن به منافع مالی خود، در آستانه جدایی از این تیم قرار دارند.
فوتبال ایران چه شکلی است؟
آیا صعود به فینال لیگ قهرمانان آسیا چهره واقعی فوتبال ایران است که همواره با داشتن بازیکنان باکیفیت و برنامه‌ریزی و منابع مالی مناسب در آسیا قلدری می‌کند یا مشکلات مالی و بحران‌های متعدد که همیشه و همواره در کنارشان است و باشگاه‌های ایرانی را یک پای ثابت پرونده‌های انضباطی فیفا کرده است؟
در واقع صعود پرسپولیس به فینال آسیا شاید این تصور را برای عده‌ای ایجاد کند که این تیم به عنوان یکی از نمایندگان فوتبال ایران توانسته با برنامه‌ریزی و پشتیبانی به جمع دو تیم برتر قاره کهن راه پیدا کند اما هستند کسانی که معتقدند موفقیت ایرانی‌ها در این قبیل تورنمنت‌ها و رقابت‌ها جزو شگفتی‌های فوتبال محسوب می‌شوند و در واقع پشت پا به هرگونه برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری برای موفقیت است.
نظر سرمربی پرسپولیس به برداشت دوم نزدیک‌تر است. در واقع یحیی گل‌محمدی که تیمش را به فینال رسانده، معتقد است است که موفقیت تیمش با نظریه‌های علمی و فیزیکی جور در نمی‌آید. او می‌گوید «از لحاظ علمی، فیزیکی و هر جوری که حساب می‌کردید تیم پرسپولیس نباید فینالیست می‌شد اما به خاطر غیرت و همت و شرفی که گذاشتند این اتفاق خوب افتاد اما جواب زحمات‌شان این است.»
در واقع باید پذیرفت که سقف فوتبال ایران قهرمانی در رقابت‌های بین‌المللی نیست و اگر در مواقعی تیمی می‌توانند در برخی رقابت‌ها موفق شود، به خاطر برنامه‌ریزی مدیران و حمایت‌های مختلف نبوده است چرا که در حال حاضر به علت نبود برنامه‌ریزی مناسب، بدهی مالی به بازیکنان و مربیان داخلی و خارجی نفس باشگاه‌ها را تنگ کرده است.
برای نایب قهرمان در آسیا کف نمی‌زنند
حالا که دو هفته‌ای از صعود پرسپولیس به آسیا گذشته و سیل پیام‌های تبریک و تمجید و مصاحبه‌های پرزرق و برق جای خود را به بحران واقعی پرسپولیس داده است، ظاهرا فراموش شده است که به نایب قهرمان آسیا جامی نمی‌دهند؛ حتی برای نایب قهرمان آسیا کف هم نمی‌زنند. برای کسانی که در خواب خوش صعود به فینال به سر می‌برند باید گفت که دو ماه دیگر آزمون نهایی پرسپولیس برگزار می‌شود و این بار اگر بازیکنی نباشد، از دست یحیی گل‌محمدی هم کاری بر نمی‌آید و ماجراجویی پرسپولیس در آسیا به همین نقطه بسنده خواهد کرد.
حالا که پرسپولیس صرفا روی عزم و تلاش کادرفنی و بازیکنانش به آسیا صعود کرده، به نظر می‌رسد زمان مناسبی است که یک تحول جدی در نوع نگرش مدیران به اداره فوتبال ایجاد شود و کسانی سکان مدیریت و برنامه‌ریزی باشگاه‌ها را بر عهده بگیرند که بدانند در کجا هستند و چه مسوولیتی بر عهده دارند یا حداقل هوادارانی بدانند که اگر موفقیتی در این فوتبال رقم خورد، نباید آن را به عنوان پیشرفت واقعی تلقی کرد بلکه باید به عنوانی یک شگفتی مقطعی در نظر گرفت تا انتظارات هم بالاتر نرود.
6641
پرسپولیس 
