پایگاه خبری فوتبالی – مجله ورلد ساکر در یک شماره ویژه اقدام به بررسی مهم‌ترین رقابت‌های فوتبالی در سر تا سر دنیا پرداخته است که مطالعه آن‌ها خالی از لطف نیست.
به گزارش فوتبالی، قسمت دوم از مجموعه مقالات «بزرگ‌ترین رقابت‌ها فوتبال در دنیا» به شرح زیر است:
آ اس رم – لاتزیو
2 تیم که در در یک ورزشگاه با هم حضور دارند و از هم متنفرند؛ به دربی دلاکاپیتاله خوش آمدید. از نظر رنگ‌ها و شور و حرارت و رقابت، هیچ رقابتی در ایتالیا مانند این رقابت نیست. بیاید برای درک این موضوع به ۲۱ مارچ ۲۰۰۴ برگردیم. ورزشگاه المپیکو، چند دقیقه پس از آغاز نیمه دوم. طرفداران لاتزیو در پشت دروازه شمالی بودند و رمی‌ها پشت دروازه جنوبی. طرفداران شروع به پرتاب مواد محترقه کردند و چنان حرارتی در ورزشگاه ایجاد شد که بازی در آن ممکن نبود.
از لحاظ تئوری، هواداران هر ۲ تیم مقصر بودند و می‌خواستند نسبت به مرک یک کودک که توسط خودروی پلیس در جریان درگیری‌ها زیر گرفته شده بود اعتراض کنند. نکته اینجا بود که اصلا مرگ و میری در کار نبود اما شایعه مرگ یک کودک جوری پخش شده بود که حتی بیانیه رسمی پلیس در رابطه با عدم مرگ کسی هم نتوانست هواداران را قانع کند.
در آن روز ۳ هوادار اولترای رم روی فنس‌ها رفتند تا با کاپیتان رم یعنی توتی صحبت کنند. یکی از آن‌ها دستش را روی شانه‌های توتی قرار داد و فضایی تهدید آمیز پیش آمد. توتی کنار زمین آمد و به کاپلو گفت: اگر بازی کنیم آن‌ها ما را خواهند کشت.
توتی و سینیشا میهایلوویچ نزد روزی، داور بازی رفتند اما داور اصرار به ادامه بازی داشت. مشخص بود که بازیکنان هم مخالف ادامه بازی بودند اما فرمانده پلیس رم هم میخواست بازی ادامه یابد. روزتی در کنار زمین با یک تلفن با رئيس سری آ یعنی آدریانو گالیانی صحبت کرد و بازی را رها کرد. تا انتهای شب هم ۳۶ نفر دستگیر شدند و ۶۰ پلیس و ۱۵ هوادار هم در جنگ پرتاب بطری مجروم شدند.
این دربی بدنام خودش شرح تمام جنگ‌ها بین این دو تیم را می‌دهد. هواداران این ۲ تیم دوست دارند با هم بجنگند و در نهایت یک جنگ هم با پلیس دارند زیرا تعداد کمی از هواداران دو تیم عقایدی نئوفاشیست و نژادپرست و ضدیهودی دارند. این مسئله هم در نوامبر ۲۰۱۲ و زمانی لاتزیو با تاتنهام در لیگ اروپا بازی می‌کرد نمود پیدا کرد زیرا به درگیری با هواداران تاتهام پرداختند.
بسیاری فکر می‌‌کنند این ۲ تیم نبردی بین عقاید سیاسی دارند زیرا لاتزیو تیمی فاشیستی است و به تفکرات موسولوینی گرایش دارد و رم بیشتر آزادی‌خواه و سنتی است اما در واقع هر ۲ تیم فاشیست هستند. رم در سال ۱۹۲۷ به دستور موسولینی با ترکیب تیم‌های رومان، آلبا اودیس و فورتیتودو تاسیس شد. ایل دوچه میخواست تیمی با نام افسانه‌ای رم داشته باشد اما لاتزیو از ادغام خودداری کرد. لاتزیویی‌ها ۲۷ سال زودتر تاسیس شدند و در آن دوران توسط جورجیو واکارو، یک سرباز جوان فاشیستی کنترل می‌شدند. او برای جنگ جهانی اول هم خود را به عنوان سرباز به کنگره در سال ۱۹۲۱ معرفی کرد. او آن قدر به ورزش علاقه نشان داد که موسولینی قانع شد رژیمش باید در هر زمینه بر اخلاق شهروندان سلطه به دست آورد و مهم‌ترین آن ورزش بود. ورزشی که متعلق به طبقه میانه جامعه بود. وکارو رئيس فدراسیون فوتبال ایتالیا و کمیته ملی المپیک شد و نقش مهمی در قهرمانی ایتالیا در ۲ جام جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ داشت اما تلاش کرد تا لاتزیو در طرح ادغام تیم‌ها نباشد. از همان دربی اول که در ورزشگاه روندینلا در سال ۱۹۲۹ برگزار شد و علی‌رغم میزبان بودن لاتزیو، رمی‌ها در میان ۱۵ هزار جمعیت بسیار بیشتر بودند. رم آن دیدار را ۱-۰ برد.
به طور کلی رم هواداران بیشتری داست. دلیل اول این بود که هواداران این تیم شامل هواداران ۳ تیم ادغام شده بودند و دلیل دوم این بود که لاتزیو در منظقه پاریولی تشکیل شده بود که به طبقه میانه جامعه اختصاص داشت. به همین علت هواداران این تیم می‌ترسیدند در دیداری که در آن هواداران طبقه کارگر رمی با ویژگی‌های جنگ طلبانه و خشن حضور داشتند، به ورزشگاه بروند.
حالا بیش از ۱۶۰ دربی گذشته و هنوز هم خشونت در این بازی جریان دارد. تا حدی که پلیس اغلب اوقات درخواست می‌کند بازی‌ها در ساعات روز برگزار شود. هر ۲ تیم از تمام اقشار طرفدار دارند. چه از طبقه کارگر و چه از خارج شهر اما درون شهر بیشتر طرفدار رم هستند و خارج از شهر طرفدار لاتزیو. هر ۲ تیم نمادهایی از شهر رم دارند. آ اس رم از لوگو با گرگ استفاده می‌کند که به رموس و رمولوس شیر داده تا شهر رم تاسیس شود و لاتزیو از نماد عقاب استفاده می‌کند که نشان قدیمی لژیون‌های شهر رم است.
رقابت‌های زیادی بین این تیم شکل گرفته. رقابت بین برناردینی (رم) و سیلیو پیولا (لاتزیو) در دهه ۳۰ و رقابت بین زدنیک زمان و اریکسن در دهه ۹۰ و البته رقابتی بین کاپیتان‌های شناخته شده ۲ تیم یعنی توتی و دی کانیو در قرن ۲۱. دیکانیو از سال ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۵ در دربی‌ها گل زده اگرچه که در این بین به تیم‌های مختلفی سفر کرده است. توتی هم صاحب رکورد بیشترین حضور در دربی و هم بیشترین گل در تاریخ است. با ۱۱ گل در ۴۴ حضورش. شادی گل سلفی او در ژانویه ۲۰۱۵ از خاطر هواداران نخواهد رفت.
از لحظه‌های زشت دربی می‌توان به بنر «کوره‌ها خانه شماست» لاتزیویی‌ها در سال ۱۹۹۸ اشاره کرد. یکی دیگر از لحظه‌های بد هم کشته شدن یک هوادار لاتزیو در دربی سال ۱۹۷۹ بر اثر پرتاب مواد آتش زا از سمت رمی‌ها بود. نام آن هوادار وینچنزو پاپارلی است که در وصفش هنوز هم شعارهایی خوانده می‌شود.
شکست بین این ۲ تیم آن قدر زیاد است که جورجیو چینالیا پس از شکست در یک دربی در دهه ۷۰ از هم تیمی‌هایش خواست پیراهن‌شان را بسوزانند و سرجیو پترلی که پس از حضور در رم به لاتزیو پیوسته بود با یک اسلحه میخواست هواداران رقیب را بترساند.
این دربی همیشه از لحاظ فنی دربی سطح پایینی بوده و کیفیت آن فوق‌العاده ضعیف از آب درآمده زیرا فشار هواداران روی بازیکنان بسیار بالاست اما نکته اینجاست که هیچ گاه خسته کننده نبوده است. برنده شدن در این دربی بیشتر از قهرمانی برای این ۲ تیم تاهمیت دارد و تعداد بالای قهرمانی‌های تیم‌های شمالی چون یوونتوس،میلان و اینتر تاییدی بر این مسئله است. رم تنها ۳ بار اسکودتو برده و لاتزیو ۲ بار. به همین دلیل برد در دربی دلاکاپیتاله است که تا مدتی به هواداران تیم برنده آرامش تزریق می‌کند.
نکته تاریخی: توتی به عنوان اسطوره رم در کودکی شانس حضور در تیم رقیب را داشت اما این پیشنهاد را رد کرد. مادر توتی طرفدار لاتزیو بود اما خود توتی به رم پیوست تا تاریخ دربی را با رکوردشکنی تغییر دهد.
1101
