پایگاه خبری فوتبالی- تیم ملی بعد از یک دوره غیبت طولانی ۱۳۰ روزه در مقابل صدرنشین گروه A، سوریه صف آرایی کرد و درحالی که در دقایقی ناهماهنگی تیم به چشم می آمد توانست با یک نتیجه ی مقتدرانه، سوریه را شکست دهد.
به گزارش فوتبالی و به نقل از ورزش سه، در این بازی تیم ملی به مانند بازی با ازبکستان با سیستم ۴-۴-۲ الماس پا به میدان گذاشت. بیرو در درون دروازه، شجاع و کنعانی زوج قلب دفاع و در کناره ها جعفر سلمانی و میلاد محمدی، خط دفاعی را تشکیل میدادند. در لوزی میانه زمین، احمد نورالهی به عنوان هافبک دفاعی و حاج صفی و قلی زاده متمایل به جناحین و وحید امیری نزدیکتر به خط حمله حضور داشتند. به مانند همیشه هم آزمون و طارمی، زوج خط حمله را تشکیل میدادند.
حضور دوباره ی علی بیرو در درون دروازه تیم ملی و عملکرد درخشان او در بازی، همراه بود با سیو دقایق اول و پرتاب های دقیق، که نشان میدهد روحیه بیرو در زمان حضورش در اردوی تیم بسیار مثبت بوده و باعث از بین رفتن نگرانی ها در مورد دروازه ی تیم ملی شده است.
حضور دوباره زوج شجاع و کنعانی و استفاده از سلمانی که ذاتا یک هافبک تهاجمی، تکنیکی و چپ پا است در سمت راست خط چهارنفره تیم ملی، سوپرایز اسکوچیچ در این بازی بود. میلاد محمدی، لژیونری با نوسان کم و عملکردی قابل دفاع در سمت چپ حضور داشت. در دقایق پایانی نیمه اول ناهماهنگی های خط دفاعی با فشار بیشتر سوری ها نمایان شد که عدم آشنایی با شرح وظایف مدافع راست و پایین بودن اعتماد به نفس جعفر سلمانی مزید برعلت شد که سوری ها بتوانند حملات خطرناک تری را از سمت راست ما تدارک ببینند. البته نبود بازیهای تدارکاتی و از دست رفتن عجیب روز فیفا را میتوان از دلایل آن دانست.
همچنین نکته ی دیگر در شکل تیمی ما، بوجود آمدن فضای زیاد در کناره ها خط دفاعی و میانی بود که در سیستم ۴-۴-۲ لوزی (دیاموند) این مورد یکی از مشکلاتی است که باید در جهت از بین بردن آن، تمرینات و اصلاحاتی در دستورالعمل بازیکنان انجام گیرد. کل لوزی خط هافبک تیم ملی به مانند بازی ازبکستان، نشان از تمایل اسکوچیچ به استفاده از این شکل تیمی در بازیهای پیشرو میداد. عملکرد میانه میدان تیم در نیمه اول بیشتر تحت تاثیر پاس های بلند و مستقیم خط دفاعی جهت استفاده از فضای پشت مدافعین تیم حریف بود که عملا خط هافبک تیم ملی را از بازی خارج کرده بود. بازیکنان میانی تیم در این نیمه بیشتر بدنبال استفاده از توپ های سوم و برگشتی از ارسال های بلند بودند که چندان توفیقی در این امر نداشتند.
هماهنگی و شناخت سردار و مهدی شاید از معدود نکات مثبت نیمه ی اول از لحاظ هماهنگی بود، این دو در ۲۰ دقیقه اول با کمک به خط میانی و توپ گیری، عمق دفاع سوریه را نشان گرفته و با پاسهای کوتاه و در بسیار موارد با یک و دو و همکاری دو نفره توانستند موقعیت های خوبی را خلق کنند و حاصل آن یک گل در نیمه اول بود.
در آن سوی میدان تیم سوریه نیز در بیست دقیقه اول با انتخاب خط مقابله از میانه میدان، اجازه بازیسازی به تیم ملی را نداد و بعد از دقیقه بیستم و تا اواخر نیمه ی اول با تغییر خط مقابله و پرس بالاتر و با یک بازیخوانی خوب از نبیل معلول تونسی، با استفاده از فضای بوجود آمده بین مدافعین و هافبک های کناری، با نفوذ از جناحین توانستند تیم ملی را تحت فشار بگذارند. از سوی دیگر نباید از جاگیری های خوب محمود مواس لژیونر سوری در مناطق ذکر شده چشم پوشی کرد.
او توانست با گرفتن خطاهای متعدد، ضربات ایستگاهی و کرنرهای خوبی را برای سوریه به ارمغان بیاورد. در نیمه ی دوم سوریه با ادامه دادن این تاکتیک و اضافه کردن دفاع های چپ و راست تیم خود، سعی در استفاده از فضای پشت مدافعین کناری ایران را داشت که در مواردی خطراتی از جمله کات بک عبدالرحمان برکات به محمود مواس که با بی دقتی به تیر دروازه برخورد کرد، از صحنه های قابل ذکر بازی بود. این امر موجب شد علی بیرو بتواند یک کلین شیت دیگر به کارنامه ی ملی خود اضافه کند.
با تغییرات صورت گرفته در نیمه ی دوم و اضافه شدن امید ابراهیمی کمربند خط میانی محکم تر شد، چراکه در راس پایین لوزی میانه میدان، شماره ۶ نقشی حیاتی ایفا میکند و بنظر میرسد، گزینه دیگر این نقش سعید عزت الهی باشد. زمانی که این تغییرات صورت گرفت، خط دفاعی تیم ملی با اعتماد بیشتری سعی در بازیسازی از عقب و انتقال از خط هافبک به جلو بودند که در نتیجه ی آن شاهد یک بازی شناور و به مراتب بهتر از تیم ملی در نیمه مربیان بودیم. در دقایق بعدی و رو به پایان با استفاده از پاسهای کوتاه و پرس بالا، یک گل با کمک شم گلزنی کریم و تجربه بالای او برای تیم ملی بدست آمد.
البته حضور ابوالفضل جلالی، استعداد تازه کشف شده تیم سایپا و عملکرد خوب او در دقایق کوتاه از بازی، که منجر به کسب نمره بالاتری نسبت به جعفر سلمانی که او هم اولین بازی ملی خود را پشت سر میگذاشت شد، در بازی تیم ملی بی تاثیر نیود.
نهایتا نباید از این نکته غافل شد که اسکوچیچ یک مربی باهوش است که شاید در نیمه ی اول و ترکیب اولیه، سعی در مخفی نگه داشتن تاکتیک بازی خود بود تا از این لحاظ بتواند آنالیز تیم های رقیب را به اشتباه بیاندازد.
7474
