پایگاه خبری فوتبالی – فابیو کاپلو، سرمربی سابق تیم‌های میلان، رئال مادرید، رم و یوونتوس در گفت و گوی مفصل با مجله فور فور تو حرف‌های جالبی بیان کرده که در ۲ قسمت آن را می‌خواینم.
به گزارش فوتبالی، بخش اول از گفت و گوی کاپلو به شرح زیر است:
*همیشه به مربیگری فکر می‌کردم. حتی زمانی که بازیکن بودم. مربیگری را درجولای ۱۹۸۰ در آکادمی میلان آغاز کردم. برای مدتی دستیار نیلس نیلدهولم بودم در تیم اصلی بودم. خوش شانس بوده‌ام که توانستم در دوران کاری‌ام در تیم‌های بزرگی فعالیت کردم اما میلان بود که به استعداد من در مربیگری باور داشت.
* پائولو مالدینی، کاستاکورتا و دیمیتریو آلبرتینی را در آن دوران آکادمی میلان فراموش نمی‌کنم. همچنین دنیله ده‌روسی در رم رم را. شما باید شم شناخت استعدادها را داشته باشید اما کاستاکورتا و مالدینی کسانی بودند که بیشتر از همه من را تحت تاثیر قرار دادند. آن‌ها را دیدم و متوجه شدم با دیگران متفاوت‌اند.
*برلوسکونی یک نابغه بود. بخاطر دارم تمام اعضای کادرفنی و مدیریتی را بر سر یک میز نشاند و به همه گفت میلان باید مهم‌ترین باشگاه دنیا باشد. تیمی که همیشه نیاز دارد بهتر از همه بازی کند.
*میلان بهترین تیمی بوده که در آن مربیگری کردم؟ احتمالا. مقطع زمانی مهمی برای من بود و تیمی فوق‌العاده زیر نظر داشتم. فینال بارسلونا ۰-۴ میلان بهترین افتخار من بود؟ قطعا. همه قبل از بازی می‌گفتند فینالی در کار نیست و بارسلونا قطعا برنده می‌شود. آن‌ها به تازگی در سال ۹۲ قهرمان شده بودند و تیم خوبی داشتند. ما بدون باره‌سی و کاستاکورتا بازی کردیم.
*باره‌سی گفته من به بازیکنان آزادی می‌دادم؟ به آن‌ها آزادی می‌دادم زیرا در آن دوران فوتبالیست‌ها ۲ ساعت در روز تمرین می‌کردند. در آن ۲ ساعت آن‌ها را مجبور می‌کردم به سختی کار کنند و سپس به خانواده و دوستان‌شان برسند.
*فان باستن که مصدوم شد می‌خواستم یک چاقو در گردنم فرو کنم. او بازیکنی باورنکردنی بود. او اصرار داشت جراحی شود آن هم زمانی که پزشکان می‌گفتند او بعدها مشکل پیدا می‌کند. فان باستن توصیه پزشکان را گوش نکرد. او تنها یک سال کنار من بود. افتخارات زیادی کسب کرد اما خیلی در بازی‌ها شرکت نمی‌کرد. مایه شرمساری است که یک بازیکن ۲۸ ساله با آن استعداد نتواند به فوتبال ادامه دهد.
* در ۲ مقطع در رئال مادرید بودم اما بیشتر از یک فصل دوام نیاوردم. مربیگری بر اساس موفقیت است و مردم بر اساس آن شما را تحسین می‌کنند. لیگ را بردم و بنای تیمی را ساختم که لیگ قهرمانان را برد. یک دهه بعد به رئال مادرید برگشتم تا به باشگاه ثبات بدهم و در فصلی رقابتی خودمان را به بارسلونا نشان دادیم. در لحظات آخر آن فصل برنده شدیم.
*آیا ترک رئال مادرید در مقطع اول بزرگترین اشتباهم بود؟ رئال را بخاطر برلوسکونی ترک کردم. او من را دوباره خواست و نتوانستم پیشنهادش را رد کنم زیرا او بود که من را به یک مربی درجه یک تبدیل کرد. اما رک بگویم افسوس می‌خورم زیرا تیمی پیش روی من بود که برای من ساخته نشده بود و بر اساس ایده‌های مربی قبلی تشکیل شده بود.
*قهرمانی رم در سری آ سخت‌ترین چالش من بود زیرا به باشگاهی رفتم که ذهنیت برنده‌ای تا آن مقطع نداشت. رم تیم بزرگی بود که جام نداشت اما قدمی رو به جلو برداشته شد.
*سال ۲۰۰۲ و زمانی فرگوسن قصد خداحافظی داشت به منچستر یونایتد بسیار نزدیک بودم. نمی‌توانم انکار کنم که عاشق تمرین دادن منچستریونایتد بودم. قرار شد مسئولین منچستر با من در رم دیدار کنند اما ملاقات شکل نگرفت زیرا گفتند فرگوسن نمی‌خواهد خداخافظی کند! خود او چند روز بعد با من تماس گرفت تا عذرخواهی کند زیرا همسرش او را قانع کرده بود تا از خداحافظی دست بکشد. صحبت صمیمانه‌ای داشتیم و به او گفتم مشکلی نیست.
1101
رئال مادرید 
