پایگاه خبری فوتبالی- تنها المپین دوچرخه سواری کشورمان گفت: رشته دوچرخه سواری یک رشته تجهیزات محور و ملزومات آن بسیار گران است و نبود هم تیمی در کنار من بار روانی این مسابقات را دو چندان می کند.
به گزارش فوتبالی، سعید صفرزاده تنها دوچرخه سوار المپیکی درباره شرایط خود اظهار داشت: یکشنبه به توکیو اعزام می شوم. در یک هفته اخیر به کشور ترکیه رفتم و در 4 مسابقه تدارکاتی شرکت کردم که خدا را شکر بازی های خوبی داشتم و من را آماده تر کرد. امیدوارم اتفاق خاصی رخ ندهد و با همین وضعیت وارد المپیک شوم و نتیجه قابل قبولی را برای کشورم کسب کنم.
وی افزود: من در دو رشته دوچرخه سواری مسابقه خواهم داد. بخش اول استقامت جاده خواهد بود که نزدیک 240 کیلومتر است و در تاریخ 2 مرداد شروع می شود که حدود 130 نفر شرکت کننده دارد. بخش دوم هم تایم تریل انفرادی است و 5 مرداد با مسافت 45 کیلومتر دنبال می شود.
صفرزاده از انتظار خود نسبت به این رشته اظهار داشت: اگر بخواهیم واقع بینانه به بازی های دوچرخه سواری در المپیک نگاه کنیم می توان گفت که این رشته در سطح دنیا در آن حدی نیست که در مسابقات المپیک انتظار مدال داشته باشیم. من اگر بتوانم جزء 50 یا 60 نفر مسابقه را تمام کنم هم رضایت خاطری برای خودم و فدراسیون و هم هوادارانم را ایجاد می کنم. چرا که در مسابقات المپیک سال های گذشته که 3 نفر راه پیدا کرده بودند فقط 2 نفر از آن ها به خط پایان رسیدند. داور مسابقات المپیک یک قانونی دارد، وقتی فاصله ای بین نفرات جلو و عقب می افتد یک حدودی را مشخص کردند که اگر بیش تر از آن شود نفرات عقب تر را از دور مسابقه خارج می کنند. باید این را هم در نظر بگیریم که دوچرخه سواری از لحاظ هم تیمی حمایت می شود و می توانند یکدیگر را کمک کنند. با توجه به اینکه تنها یک سهمیه در این رشته داریم این بحث استراتژیک در حیطه تغذیه رساندن و همراهی هم تیمی بسیار حائز اهمیت است. من در طول مسابقه همراهی ندارم که این خود دارای بار روانی است. در آن جا با یک میدان بزرگی مواجه می شویم که امیدوارم هیجان و استرس بازدارنده من نشود.
وی افزود: من در دو رشته دوچرخه سواری مسابقه خواهم داد. بخش اول استقامت جاده خواهد بود که نزدیک 240 کیلومتر است و در تاریخ 2 مرداد شروع می شود که حدود 130 نفر شرکت کننده دارد. بخش دوم هم تایم تریل انفرادی است و 5 مرداد با مسافت 45 کیلومتر دنبال می شود.
صفرزاده از انتظار خود نسبت به این رشته اظهار داشت: اگر بخواهیم واقع بینانه به بازی های دوچرخه سواری در المپیک نگاه کنیم می توان گفت که این رشته در سطح دنیا در آن حدی نیست که در مسابقات المپیک انتظار مدال داشته باشیم. من اگر بتوانم جزء 50 یا 60 نفر مسابقه را تمام کنم هم رضایت خاطری برای خودم و فدراسیون و هم هوادارانم را ایجاد می کنم. چرا که در مسابقات المپیک سال های گذشته که 3 نفر راه پیدا کرده بودند فقط 2 نفر از آن ها به خط پایان رسیدند. داور مسابقات المپیک یک قانونی دارد، وقتی فاصله ای بین نفرات جلو و عقب می افتد یک حدودی را مشخص کردند که اگر بیش تر از آن شود نفرات عقب تر را از دور مسابقه خارج می کنند. باید این را هم در نظر بگیریم که دوچرخه سواری از لحاظ هم تیمی حمایت می شود و می توانند یکدیگر را کمک کنند. با توجه به اینکه تنها یک سهمیه در این رشته داریم این بحث استراتژیک در حیطه تغذیه رساندن و همراهی هم تیمی بسیار حائز اهمیت است. من در طول مسابقه همراهی ندارم که این خود دارای بار روانی است. در آن جا با یک میدان بزرگی مواجه می شویم که امیدوارم هیجان و استرس بازدارنده من نشود.
او در گفت و گو با رادیو ورزش در پاسخ به این سوال که از خط پایان گذشتن باید ما را راضی نگه دارد، گفت: این مساله بستگی به شرایط جسمی و سطح مسابقات دارد. دوچرخه سواری یک رشته تجهیزات محور است. ملزومات آن بسیا گران است و با توجه به تحریم های موجود هم این مشکل را دو چندان می کند. یکی از دلایل اینکه فقط یک نفر اعزامی داشتیم این بود که خیلی از تیم های باشگاه ها به خاطر مسائل موجود تعطیل شدند و تیم داری قهرمانی انجام نشد. با این حال امیدوارم بتوانم نتایج قابل قبولی را برای سربلندی کشورم کسب کنم.
۴۱۵۴
