پایگاه خبری فوتبالی - شیاطین سرخ با تغییر سیستم بازی خود در بازی هفته گذشته موفق شدند عملکرد بهتری ارائه داده و نتایج تأسف بار خود را پشت سر بگذارند. اکنون نشانه هایی وجود دارد که کادر فنی یونایتد را مجاب به حفظ همین سیستم می کند.
به گزارش فوتبالی و به نقل از وبسایت United Journal، پس از مدت ها انتظار، منچستر یونایتد روز شنبه در یک دیدار خارج از خانه، تاتنهام را سه بر صفر شکست داد. بر خلاف بازی های اخیر، به خصوص رویارویی برابر لسترسیتی و لیورپول، این یک نمایش قویِ نود دقیقه ای نادر در این فصل بود. شاید بتوان گفت تنها نمایش مشابهی که در این فصل شاهد بودیم، برابر لیدز یونایتد در اولین بازی لیگ برتر بود. با این حال، تفاوت این بازی در مقایسه با سایر بازی هایی که شیاطین سرخ در این فصل انجام داده اند، سیستم و تاکتیک بود. تغییری حیاتی و شگفت انگیز از 1-3-2-4 معمول به 2-5-3 و حضور پنج بازیکن در عقب زمین و همچنین روشی مناسب برای بازیکنان در زمین بود.
خط دفاع:
بازی با پنج دفاع کار را برای هری مگوایر و لوک شاو بسیار آسان تر کرد. سیستم مشابهی که انگلیس برابر ایتالیا و آلمان در یورو به نمایش گذاشت. هر دو در این ترکیب راحت تر بودند و و انگار در خانه بودند. به ویژه با بازگشت کلاس ترکیبی رافائل واران که بین مگوایر و ویکتور لیندلوف قرار گرفته بود. همچنین آرون فن بیساکا که بسیاری پیشنهاد می کردند که برای نقش مدافع کناری مناسب نیست، عملکرد چشمگیری داشت. او مثل همیشه از نظر دفاعی مستحکم بود اما در حمله نیز با یک سانتر زیبا و چند حرکت ترکیبی خوب با مهاجمان و هافبک ها، تهدیدهایی را در حمله ایجاد کرد. مشابه رقابت الکس تلس در سمت چپ با لوک شاو، بحثی وجود دارد که دیوگو دالوت در بازی های خاصی در این نقش به جای بیساکا وارد شود؛ زیرا به مسئولیت دفاعی کمتری نیاز دارد. اما تا زمانی که فن بیساکا به همین شکل عمل کند، قاعدتا باید جایگاه خود را حفظ کند.
خط هافبک:
سه بازیکن میانی یعنی فرد، اسکات مک تومینای و برونو فرناندز در تمام طول بازی پر تلاش ظاهر شدند. مک تومینای و فرد از نظر دفاعی فوق العاده بودند و می توان گفت که هافبک اسکاتلندی عملکرد بهترین بازیکن زمین را در یک نقش ماجراجویانه تر از حد معمول داشت. فرناندز نیز کار معمول خود را به نمایش گذاشت. اگر چه او نقش دفاعی تری نسبت به سیستم معمول داشت؛ او توانست یک سانتر فوق العاده برای کریستیانو رونالدو جهت گل اول مهیا کند و مانند همیشه یک تهدید خلاقانه به نظر می رسید. احتمالاً فرصتی برای دونی ون ده بیک نیز وجود دارد که در این سیستم شانس بازی داشته باشد زیرا مدافع اضافی به معنای استحکام دفاعی بیشتر است و نیاز کمتری به بازیکن دفاعی در خط هافبک است. اما در هفته های آینده خواهیم دید.
خط حمله:
همکاری ضربتی رونالدو و ادینسون کاوانی کشنده بود. همکاری این دو برای گل دوم فوق العاده بود. اوله گونر سولشر نیز بعد از بازی به این موضوع اشاره کرد. کاوانی برای رونالدو فضاهای مناسبی همانند یک سه راهی ایجاد کرد و هر توپی را تعقیب کرد و در عین حال، به رونالدو اجازه داد روی گلزنی تمرکز کند. مارکوس رشفورد و میسون گرینوود نیز می توانستند در کنار هر یک از رونالدو و کاوانی یا همدیگر وارد این سیستم شوند. دیدیم که رشفورد چگونه از روی نیمکت وارد زمین شد و توانست گلزنی کند. تغییر سیستم به همه بازیکنان اجازه داد تا خوب بازی کنند. با این حال، ممکن است بازیکنانی مثل سانچو در این تغییر سیستم زمان کمتری برای بازی داشته باشند اما این به نفع تیم است. مطمئناً همه بازی ها به اندازه این بازی راحت نخواهد بود؛ به خصوص دو بازی بعدی، اما نشانه خوبی برای مسابقات آینده است.
رونالدو - تیم در دفاع تیمی:
این تغییر سیستم نشان داد که راه هایی برای رهایی کریستیانو رونالدو از زیر فشار پرس نکردن وجود دارد. او یک بازیکن لوکس در این مقطع از دوران حرفه ای خود است. وقتی از او استفاده می کنید، باید ضعف دفاعی او را جبران کنید و به عنوان یک تیم واحد، هنگامی که مالکیت توپ را در اختیار ندارید، عملکرد خوبی داشته باشید. مدت زیادی طول کشیده است تا کادر فنی به این تغییر سیستم برسد، اما این ترکیب جدید ظاهراً تغییر ناشی از ورود کریستیانو را جبران می کند و مدافع اضافی، کار را برای تیم اوله گونر سولشر زمانی که بدون توپ است، آسان تر می کند. اگر چه این دومین باری بود که یونایتد توانست دروازه خود را برابر رقبا بسته نگه دارد، اما حداقل نشانه خوبی از پیشرفت نسبت به مسابقات اخیر است.
بازی بعدی؛ لیگ قهرمانان اروپا - آتالانتا
مشتاقانه منتظر یک بازی بزرگ دیگر مقابل آتالانتا در اواسط هفته هستیم. انتظار داریم با توجه به برنامه فشرده بازی، از همان سیستم دوباره (با شاید یک یا دو تغییر اجباری) استفاده شود. فقط می توانیم به یک عملکرد خوب دیگر امیدوار باشیم.
9404
منچستریونایتد 
