پایگاه خبری فوتبالی- سنگربان اسبق تیم ملی فوتبال ساحلی ایران با اشاره به اعتراض کاپیتان این تیم و پرداخت نشدن پاداش ملی پوشان گفت: حکایت کار ما خیلی پیچیده است، من نخوانده استوری احمدزاده را استوری کردم چون به حقانیت حرف‌های او ایمان دارم و خودم هم به همین دلایل مجبور به خداحافظی از تیم ملی شدم.
به گزارش فوتبالی و به نقل از ایرنا، پیمان حسینی افزود: متاسفانه بین تیم های تحت پوشش فدراسیون تفاوت بسیاری قائل هستند و همین تفاوت ها باعث دل سردی بازیکنان می شود. هر جا و هر زمان که لازم بود همه بچه های تیم ملی از تمامی داشته های خود برای اعتلای نام وطن و سربلندی فوتبال ساحلی مایه گذاشتند اما وقتی با مهری مواجه می شویم حس بدی داریم و همین تکفرات غلط و رفتارهای غیرحرفه ای به ورزش لطمه می زند.
وی ادامه داد: مگر می شود به تیمی که عنوان نایب قهرمانی جام بین قاره ای فوتبال ساحلی را به دست آورده این همه کم لطفی شود. ما از این که سایر بازیکنان و ملی پوشان پاداش بگیرند ناراحت که نمی شویم هیچ، خوشحال هم می شویم چرا که آنها هم برای موفقیت از خیلی چیزها گذشته اند اما حرف ما این است که در فوتبال چمنی و در لیگ برتر پول های خوبی رد و بدل می شود اما در لیگ فوتبال ساحلی چقدر پول پرداخت می شود که از همین پاداش هم چشم پوشی می کنند؟
سنگربان اسبق تیم ملی فوتبال ساحلی با اشاره به گلایه های مطرح شده از سوی کاپیتان این تیم گفت: من متن احمدزاده را نخوانده استوری کردم چون به حرف هایش ایمان دارم. چرا در اوج آمادگی از تیم ملی خداحافظی کردم؟ من در بهترین فرم آمادگی بودم اما در کوران مسابقات از من می خواستند به بهانه مصدمیت پا از ترکیب تیم بیرون آمده و بر روی نیمکت بنشینم. نمی دانم چرا با حضور من در تیم ملی مشکل داشتند و وقتی دیدم دعوا سر نخواستن من است از تیم ملی خداحافظی کردم.
حسینی تصریح کرد: با این شرایط نمی توانستم در تیم ملی باقی بمانم و برای همین خداحافظی کردم، اما برای این که ثابت کنم مشکل جایی دیگری است همچنان در سطح اول فوتبال ساحلی بازی خواهم کرد. پیشنهاداتی دارم که باید بررسی کنم اما می خواهم به عنوان یک ایرانی در باشگاه های معتبر خارجی بازی کرده و از طریق بار دیگر تلاشم را برای اعتبار و اعتلای ورزش ایران به کار گیرم.
وی تاکید کرد: لیگ فوتبال ساحلی ما چیزی ندارد و پولی در آن نیست، تمامی دلخوشی بازیکنان ما به همین پاداش هاست اما وقتی پاداش را هم نمی دهند دیگر انگیزه ای برای بازیکن نمی ماند. ما هر وقت و هر کجا که لازم بود برای اعتلای ورزش، آبروی فوتبال و اعتبار ایران از جانمان هم مایه گذاشتیم و به این افتخار می کنیم اما کم توجهی و بی مهری هایی که می بینیم دلمان را آزرده خاطر می کند. شاید چند نفر نیازی به این مبالغ نداشته باشند اما بازیکنانی را داریم که در خرج و مخارج خانه و خانواده خود مانده اند و درست نیست که پاداشی که حقشان است را ندهیم. چه فرقی بین قهرمانان فدراسیون است، پاداش بچه های چمنی نوش جانشان اما چرا ما را نمی بینند؟
6641
